Новелла Матвеева

В долгах мы. Как Сервантес! Ради шутки –

Кому он должен был – давай считать:

Жене-пройдохе. Дочери-малютке.

Гутьерресу, умеющему ждать.

 

Родителям. Дали-мамми – пирату.

Царя Гассана властной пятерне.

Казне. Святому братству. Просто брату.

За хлеб и воду в долговой тюрьме.

 

За путаницу при налогосборе.

За свет в окошке. За корабль в море...

Ну, а ему? За подвиги его?

 

За ту, в боях простреленную, руку?

За “Дон-Кихота”? За добро и муку?

Ужель никто не должен ничего?!

Роберт Бёрнс

My heart’s in the Highlands

My heart’s in the Highlands, my heart is not hear,

My heart’s in the Highlands a chasing the dear,

Chasing the wild dear and following the roe.

My heart’s in the Highlands wherever I go.

All hail to the Highlands, all hail to the North,

The birth-place of valour, the country of worth,

Wherever I wander, wherever I rove,

The hills of the Highlands forever I love.

My heart’s in the Highlands, etc.

Farewell to the mountains, high covered with snow,

Farewell to the straths and green valleys below,

Farewell to the forests and high hanging woods,

Farewell to the torrents and loud pouring floods.

My heart’s in the Highlands, etc.

Adieu for a while, I can never forget thee,

The land of my fathers, the soil of the free,

I sight for the hour that shall bid me retrace

The path of my childhood, my own native place.

My heart’s in the Highlands, etc.

Між гор маё сэрца... Вандруе між гор,

Дзе марам раздолле і вольны прастор

Высочваць аленя, зайздросціць арлам...

Між гор маё сэрца. Любоў мая там.

 

Да стрэчы, Шатландыя! Поўнач, бывай!—

Калыска герояў і мужнасці край.

Куды б ні прыбіў мяне лёсу прыбой,

З табой маё сэрца, навекі з табой!

 

Бывайце, снягі на вяршынях гарбатых,

Бывайце, лугі па далінах і скатах,

Бывайце, лясныя крыніцы і гаці,

Бывайце, хваёвыя нетры,—бывайце!..

 

Між гор маё сэрца... Заўсёды між гор,

Дзе думам – раздолле і вольны прастор

Сачыць за аленем, зайздросціць арлам...

Між гор маё сэрца, а ўнізе я сам.

(Пер.Я.Семяжон)