Yılında, Edwin Hubble uzayın sьrekli dışarı doğru genişlediğini keşfetti..

Genel gцrelilik kuramı, yalnız Newton’un fiziğinden değil; Eukleidesзi geometriden de kopuşu simgeliyordu ve ьзboyutlu dьz bir Uzay-Zaman yerine dцrt boyutlu Uzay-Zaman dahilinde “eğri” bir Uzay-Zaman tanımı getiriyordu. Einstein’ın yeni denklemleriyle, Merkьr gezegeninin gьnberi noktasında ortaya зıkan şaşırtıcı dьzensizlikleri ve daha gьзlь kьtle зekimi alanlarında bulunan yıldızların, tayfın kırmızı ucuna daha yakın ışık yaymalarının nedenini aзıklamak olanaklı duruma geldi. Einstein, genel gцrelilik kuramını evrenin bьtьnьne uygulayarak sonlu ve sınırsız bir evren modeli kurdu ve bunun matematiksel yapısını geliştirdi. Ama 1929’da ABD’li astrononom Edwin Powell Hubble, gerзekleştirdiği gцzlemlerle, uzak gцkadaların ışığının kırmızıya kaydığını, buradan kalkarak da bunların Yer’den uzaklaştığını ortaya koydu. Bцylece, genişleyen evren modeli Einstein’ın durağan modelini geзersiz kıldı.

Einstein, genзlik yıllarında Avusturyalı fizikзi ve filozof Ernst Mach’ın etkisinde de kalmıştır. Fiziğin metafizikten arındırılması gerektiğine, doğanın anlaşılabilir olduğuna, rastlantısal olguların daha derin ve kapsayıcı kuramlar зerзevesinde belirlenimci (determinist) yorumlarla aзıklanabileceğine inanıyordu. 1925’e değin kuantum mekaniğinin en yaratıcı sonuзlarını ortaya зıkaran kendisi olduğu halde, цzellikle Heisenberg’in belirsizlik ilkesini цne sьrmesinden sonra bu alandaki gelişmelere karşıt bir tutum iзine girdi. Schrцdinger’in dalga denkleminin neyi temsil ettiği ьzerine Bohr, Heisenberg, Born gibi bilginlerle yaptığı tartışmalar bir uzlaşmayla sonuзlanmadı ve Einstein yeni akımın dışında yalnız kalarak kendi зalışmalarını yьrьttь. Bu tartışmalarından birinde şцyle yazmıştı:

“Bilimden beklediklerimiz aзısından birbirimize karşıt kutuplarda toplandık. Siz (Bohr), zar atan bir Tanrıya, bense gerзek nesneler olarak var olan şeyler dьnyasındaki yetkin yasalara inanıyorum.”

Einstein’ın 1905’te Annalen der Physic’te yayınladığı beş makalesinin dışındaki başlıca yapıtları; yine aynı dergide yayımlanan “Zur Theorie der Brownischen Bewegung” (1906; Brown Hareketi Kuramı Ьzerine), ”Zur Theorie der Lichterzeugung und Lichtabsorption” (1906; Işık Salımı ve Soğurumu Kuramı Ьzerine), “Plancksche Theorie der Strahlung und die Theorie der spezifischen Wдrme” (1907; Işınımın Planck Kuramı ve Цzgьl Isı Kuramı), ”Grundlagen der allgemeinen Relativitдtstheorie” (1916; Genel Gцrelilik Kuramının Temelleri) ile Zeitschrift fьr Mathematik und Pyhysic’te (Matematik ve Fizik Kuramı) yayımlanan “Entwurf einer verallegemeinerten Relativitдtstheorie und einer Theorie der Gravitation” (1913; Bir Kьtle Зekimi Kuramı ve Genelleştirilmiş Gцrelilik Kuramına Bir Gцnderme), Hysikalische Zeitscerift’te “Quantentheorie der Strahlung” (1917; Işınımın Kuantum Kuramı), Sitzungsberichte der Preussischen Akademie der Wissenschaften’de (Prusya Bilimler Akademisi Oturum Tutanakları), “Quantentheorie des einatomigel idealen Gases”tir. (1924; Tek Atomlu İdeal Gazların Kuantum Kuramı). Ayrıca relativity, the Special and the General Theory: A Popular Exposition (1920; İzafiyet Teorisi, 1976) ve L. Einfield ile birlikte The Evolution of Physics (1938; Fiziğin Evrimi, 1972) adlı yapıtlarını yayımlamıştır.