Gцrelİlİk ve Karadelİkler

Newton’dan farklı olarak Einstein’a gцre, kьtleзekim zamanı etkiler, зьnkь ışığı etkiler. Eğer bir kara deliğin kenarında hareketsiz tutulan bir ışık parзacığı hayal edilirse, bu parзacık ne ilerler ne de geriler, ne enerji kaybeder ne de kazanır, yalnızca belirsiz bir şekilde askıda kalır. Bцyle bir durumda, “zamanın kıpırdamadan durduğunu” ileri sьrmek mьmkьndьr. Kara delikleri ve onun niteliklerini savunan gцrelilikзilerin iddiası budur. Sцzьn kısası, kastedilen, eğer tьm hareket sona erdirilseydi, ne durum ne de konumda herhangi bir değişimin olmayacağı ve bu nedenle de kelimenin herhangi bir anlamında zaman diye bir şeyin bulunmayacağıdır. Kara deliğin kenarında varolduğu farz edilen durum budur. Ne var ki bu, daha varlığı bile kanıtlanmamış bir olgunun son derece spekьlatif ve mistik bir yorumu olarak gцrьnmektedir.

Tьm maddeler sьrekli bir değişim ve hareket halindedirler ve bu nedenle burada sцylenen şey, eğer madde ve hareket yok edilirse, zamanın da yok olacağından başka bir şey değildir, ki bu tam bir totolojidir. Bu şunu sцylemekten farksızdır; eğer madde yoksa madde yoktur, ya da eğer zaman yoksa zaman yoktur. Зьnkь her iki ifade de tıpatıp aynı şeyi anlatır. Tuhaftır ama, gцrelilik teorisinde zamanın ve uzayın ne olduğuna dair bir tanım aramak boşunadır. Einstein şьphesiz bunu izah edilmesi zor bir şey olarak gцrmьştь. Ne var ki, kendi geometrisi ile klasik Цklid geometrisi arasındaki farkı izah ederken bu noktaya oldukзa yaklaşmıştı. İзinde uzayın eğrilmediği bir evren hayal edilebileceğini, ama bunun bьtьnьyle maddeden yoksun olacağını sцylemişti. Bu tastamam doğru bir yцne işaret eder. Kara delikler hakkındaki tьm yaygaralardan sonra, Einstein tarafından bu konuya hiз değinilmediğini keşfettiğinizde şaşırabilirsiniz. O, esasen зok karmaşık bir matematiğe dayalı dikkatli bir yaklaşıma bel bağlamış, gцzlem ve deneyle doğrulanabilecek цngцrьlerde bulunmuştu. Karadelik fiziği, aзıkзa saptanmış ampirik verilerin yokluğunda, son derece spekьlatif bir karaktere sahiptir. Elde ettiği başarılara rağmen, genel gцrelilik teorisinin yanlış olma olasılığı halen vardır. Цzel gцreliliğin tersine, genel gцrelilik iзin gerзekleştirilen deneysel testlerin sayısı зok değildir. Bugьne dek, teori ile gцzlenen olgular arasında herhangi bir ihtilвf bulunmamış olsa da, nihвi bir kanıt henьz yoktur. Цzel gцreliliğin, hiзbir şeyin ışıktan daha hızlı hareket edemeyeceği şeklindeki iddiasının bile yanlış olduğu gelecekte gцsterilebilir.

Gцreliliğe alternatif teoriler de ileri sьrьlmьştьr, meselв Robert Dicke tarafından. Dicke’nin teorisi, ayın yцrьngesinde gьneşe doğru birkaз millik bir sapma цngцrmьştь. Texas’taki MacDonald gцzlemevi, gelişmiş lazer teknolojisini kullanmasına rağmen bu kaymanın izine rastlamadı. Ne var ki, son sцzьn sцylendiğini kabul etmek iзin hiзbir sebep yoktur. Şimdiye kadar, Einstein’ın teorileri defalarca yinelenen deneylerden sağlam зıktı. Ama uз koşulları sьrekli olarak derinlemesine araştırmak, eninde sonunda denklemlerin iзermediği birtakım durumları ortaya зıkaracak ve bu da зığır aзıcı yeni keşiflerin цnьnь aзacaktır. Tıpkı Newton mekaniği, Maxwell elektromanyetizma teorisi ya da daha цnceki herhangi bir teori gibi, Gцrelilik teorisi de yolun sonu olamaz.

Genel Gцrelİlİk ve Bİrleşİk Alan Teorİsİ

Цzel gцrelilik, bir cismin belli bir gцzlemciye gцre sabit bir hızla ve sabit bir yцnde hareket ettiği durumlarda tьmьyle yeterlidir. Ne var ki, pratikte hareket asla sabit değildir. Hareketli cismin hızında ve doğrultusunda değişimlere yol aзan kuvvetler her zaman sцz konusudur. Atomaltı parзacıklar kısa mesafelerde muazzam hızlarla hareket ettiğinden, daha fazla hızlanacak zamanları yoktur ve bu parзacıklara цzel gцrelilik uygulanabilir. Bununla birlikte, gezegenlerin ve yıldızların hareketinde, цzel gцreliliğin yetersiz kaldığı gцrьlmьştьr. Burada devasa kьtleзekim alanlarının neden olduğu bьyьk ivmelerle ilgileniriz. Bir kez daha sцz konusu olan şey nicelik ve nitelik sorunudur. Atomaltı dьzeyde, kьtleзekim, diğer kuvvetlerle karşılaştırıldığında цnemsiz bьyьklьktedir ve ihmвl edilebilir. Gьndelik yaşamdaysa, tersine, kьtleзekim hariз diğer tьm kuvvetler ihmвl edilebilir.

Einstein, gцreliliği yalnızca sabit hızlı harekete değil, genel olarak harekete uygulamaya girişti. Bцylelikle kьtleзekimini ele alan genel gцrelilik teorisi ortaya зıktı. Bu teori, yalnızca Newton’un klasik fiziğinden, onun mutlak mekanik evreninden değil, aynı zamanda Eukleides’in mutlak klasik geometrisinden de bir kopuşa işaret etmektedir. Einstein, Цklid geometrisinin yalnızca ideal olarak dьşьnьlmьş bir soyutlama olan “boş uzaya” uygun olduğunu gцsterdi. Gerзekte, uzay “boş” değildir. Uzay, maddeden ayırt edilemez. Einstein, uzayın kendisinin maddо cisimlerin varlığıyla koşullandığını iddia etti. Bu dьşьnce, genel gцrelilik teorisinde, gцrьnьşte paradoksal bir iddiayla dile getirilir; ağır cisimlerin yakınlarında “uzay eğrilir”.

Gerзek, yani maddо evren, hiз de, kusursuz зemberleriyle, dьmdьz doğrularıyla, vs. Цklid geometrisinin dьnyası gibi değildir. Gerзek dьnya dьzensizliklerle doludur. Dьz değildir, tastamam “зarpık”tır. Diğer taraftan, uzay, maddeden ayrı ve onun yanı sıra varolan bir şey değildir. Uzayın eğriliği, uzayı “dolduran” maddenin eğriliğini dile getirmenin yalnızca bir başka biзimidir. Цrneğin, ışık ışınlarının uzaydaki cisimlerin kьtleзekim alanlarının etkisiyle bьkьldьğь kanıtlanmıştır.

Genel gцrelilik teorisi цzь itibariyle geometrik bir karakterdedir, ancak klasik Цklid geometrisinden tamamen farklı bir geometridir bu. Цklid geometrisinde, цrneğin, paralel doğrular asla birbirine yaklaşmaz ya da uzaklaşmazlar, ve цrneğin bir ьзgenin iз aзılarının toplamı her zaman 180єdir. Einstein’ın uzay-zamanı (aslında ilk olarak bir Rus-Alman matematikзisi ve Einstein’ın цğretmenlerinden biri olan Hermann Minkowsky tarafından 1907’de geliştirilmişti) ьз boyutlu uzayın (yьkseklik, genişlik ve uzunluk) zaman ile bir sentezini temsil eder. Bu dцrt boyutlu geometri, eğrilmiş yьzeylerle (“eğri uzay-zaman”) ilgilenir. Burada bir ьзgenin iз aзılarının toplam 180є etmeyebilir ve paralel doğrular kesişebilir ya da uzaklaşabilirler.

Engels’in de işaret ettiği gibi, Цklid geometrisinde gerзek dьnyaya dayanmayan bir dizi soyutlamayla karşı karşıya kalırız: boyutsuz bir nokta, dьz bir зizgi haline gelir, bu da kusursuz bir dьz yьzeye dцnьşьr, vs. Tьm bu soyutlamalar arasında hepsinin en boşu olan bir soyutlamayla karşılaşırız; “boş uzay” soyutlaması. Uzay, Kant’ın inandığının aksine, kendisini dolduracak bir şey olmaksızın var olamaz ve bu şey tam da maddedir (veya aynı şey demek olan enerji). Uzayın geometrisi, iзerdiği madde tarafından belirlenir. “Eğri uzayın” gerзek anlamı budur. Bu kavram aslında sadece maddenin gerзek цzelliklerini bir dile getirme tarzıdır. Einstein’ı popьlerleştirmek iзin kullanılan alвkasız metaforlar konuyu karıştırmaktan başka bir şey yapmamıştır: “Uzayı esnek bir зarşaf gibi dьşьnelim” ya da “uzayı bir bardak gibi dьşьnelim” vb. Gerзekte, her zaman aklımızın bir kцşesinde saklı tutmamız gereken fikir; zaman, uzay, madde ve hareketin зцzьlmez birliğidir. Bu birlik unutulduğu anda, derhal idealist mistifikasyona kayarız.

Einstein kьtleзekimini, cisimleri etkileyen bir “kuvvet” olmaktan ziyade, uzayın цzelliklerinden biri olarak ifade eder. Bu gцrьşe gцre, uzayın kendisi, maddenin varlığının bir sonucu olarak eğrilir. Bu gцrьş, uzay ve maddenin birliğini dile getirmenin hayli istisnвi bir biзimidir ve ciddi yanlış anlamalara da aзıktır. Uzayın kendisi, eğer “boş uzay” olarak anlaşılırsa, şьphesiz eğrilemez. Mesele şu ki, uzayı maddesiz tasavvur etmek imkвnsızdır. Bu ayrılmaz bir birliktir. Dьşьndьğьmьz şey, uzayın maddeyle belli bir ilişkisidir.

Yunan atomcuları uzun zaman цnce “boşlukta” atomların var olduklarına işaret etmişlerdi. İkisi birbirleri olmaksızın var olamazlar. Uzaysız madde, maddesiz uzayla aynı şeydir. Bьtьnьyle boş bir boşluk yalnızca hiзliktir. Fakat sınırsız madde de цyledir. Uzay ve madde, her biri diğerini цn varsayan, her biri diğerini tanımlayan, birbirlerini sınırlayan ve biri olmaksızın diğerinin de olmayacağı karşıtlardır.

Genel gцrelilik teorisi, Newton’un klasik teorisi tarafından aзıklanamayan hiз değilse bir olguyu aзıklamaya hizmet etti. Merkьr gezegeni, yцrьngesinin gьneşe en yakın noktasına yaklaştıkзa dцnьşleri tuhaf bir dьzensizlik sergiler, bu dьzensizlikler daha цnceleri diğer gezegenlerin kьtleзekiminin neden olduğu karışıklıklara bağlanmıştı. Ne var ki, bu etkiler dikkate alındığında bile sцz konusu olgu aзıklanamamıştı. Merkьr’ьn gьneş etrafındaki yцrьngesinin sapması (“gьnberi”) зok kьзьktь, ama yine de astronomların hesaplamalarını altьst etmeye yetiyordu. Einstein’ın genel gцrelilik teorisi, dцnen her cismin gьnberisinin Newton yasalarının tanımladığının dışında bir harekete sahip olacağını цngцrdь. Bu цngцrьnьn цnce Merkьr sonra da Venьs iзin doğru olduğu gцrьldь.

Einstein aynı zamanda kьtleзekim alanının ışık ışınlarını bьkeceğini de цngцrmьştь. Bu nedenle, gьneş yьzeyine yakın geзen bir ışık ışınının, dьz bir doğrudan 1,75 saniyelik bir aзıyla bьkьleceğini iddia etti. 1919’da bir gьneş tutulması gцzlemi sırasında yapılan astronomik hesaplar, bunun doğru olduğunu gцstermişti. Einstein’ın parlak teorisi pratikte kanıtlanmıştı. Bu teori, gьneşe yakın yıldızların konumundaki gцrьnьr kaymayı onlardan gelen ışığın bьkьlmesiyle aзıklayabildiği gibi, Newton’un teorileri tarafından aзıklanamayan Merkьr gezegeninin dьzensiz hareketlerini de izah edebiliyordu.

Newton, cisimlerin hareketini yцneten yasaları incelemişti, buna gцre kьtleзekiminin bьyьklьğь kьtleye bağlıdır. Newton aynı zamanda, bir cisme uygulanan her kuvvetin, o cismin kьtlesiyle ters orantılı bir ivme yarattığını savunmuştu. İvmeye, yani hız değişimine karşı gцsterilen direnз, eylemsizlik olarak adlandırılır. Tьm kьtleler ya kьtleзekim etkisiyle ya da eylemsizlik etkisiyle цlзьlьr. Doğrudan gцzlemler gцstermiştir ki, eylemsizlik kьtlesi ve kьtleзekim kьtlesi, gerзekte, trilyonda birlik bir farkla цzdeştirler. Einstein, kendi genel gцrelilik teorisine, eylemsizlik kьtlesinin ve kьtleзekim kьtlesinin tam olarak eşit olduğu kabulьyle başlar, зьnkь bunlar цzde aynı şeylerdir.

Gцrьnьşte, hareketsiz olan yıldızlar muazzam hızlarla hareket ederler. Einstein’ın 1917’deki kozmik denklemleri, evrenin tьm zamanlarda sabit olmadığını, genişliyor olabileceğini imв ediyordu. Galaksiler bizden saniyede yaklaşık 700 millik bir hızla uzaklaşmaktadırlar. Yıldızlar ve galaksiler sьrekli olarak değişirler, oluş ve yok oluş iзerisindedirler. Tьm evren, yıldızların ve galaksilerin doğum ve цlьm dramlarının ebediyete kadar oynandığı uзsuz bucaksız bir arenadır. Bunlar sahiden de devrimci olaylardır! Patlayan galaksiler, sьpernovalar, yıldızlar arasında felвkete yol aзan зarpışmalar, tьm yıldız kьmelerini iştahla yiyip yutan, bizim gьneşimizden milyarlarca kat daha yoğun karadelikler. Bunlar, şairlerin hayal gьзlerini bile gцlgede bırakıyor. Birзok kavram bьtьnьyle gцreli bir karakterdedir. Meselв, birine, bir evin yolun solunda mı yoksa sağında mı olduğu sorulduğunda, bu soruyu yanıtlamak imkвnsızdır. Bu, kişinin eve gцre hangi yцnde ilerlediğine bağlıdır. Diğer taraftan, bir nehrin sağ kıyısından bahsetmek mьmkьndьr, зьnkь nehrin akışı nehrin yцnьnь belirler. Benzer şekilde, arabaların yolun solundan gittiğini (en azından İngiltere’de!) sцyleyebiliriz, зьnkь arabanın hareketi yoldaki iki olası yцnden birindedir. Ne var ki tьm bu цrneklerde, “sol” ve “sağ” kavramlarının, ancak kendisiyle tanımlandıkları yцn gцsterildikten sonra bir anlam kazanmalarından цtьrь, gцreli oldukları gцrьlьr. Aynı şekilde, “gece mi gьndьz mь?” diye sorduğumuzda yanıt nerede olduğumuza bağlıdır. Londra’da gьndьzdьr ama Avustralya’da gece. Gece ve gьndьz gцreli kavramlardır, yerkьre ьzerindeki konumumuz tarafından belirlenirler. Bir cisim, verili bir gцzlem noktasından uzaklığına gцre daha bьyьk ya da daha kьзьk gцrьlecektir. “Yukarı” ve “aşağı” da, dьnyanın dьz değil de yuvarlak olduğu keşfedildikten sonra değişen gцreli kavramlardır. Bugьn bile, “sağduyunun”, insanların Avustralya’da “baş aşağı” yьrьyebildiklerini kabul etmesi gьз bir şeydir. Yine de, diklik kavramının mutlak değil gцreli olduğunu kavradığımızda ortada bir зelişki yoktur. Tьm pratik amaзlar aзısından, dьnya yьzeyini “dьz” olarak ve tьm dikleri de paralel olarak alabiliriz, meselв tek bir kasabadaki iki evle ilgilendiğimizde durum budur. Fakat tьm dьnya yьzeyini iзeren daha uzak mesafelerle ilgilendiğimizde, mutlak bir dikten yararlanmaya зalışma teşebbьsьnьn saзmalıklara ve зelişkilere yol aзtığını gцrьrьz. Aynı şekilde, bir gezegenin konumu zorunlu olarak diğerlerinin konumuna gцredir. Diğer cisimlerinkine atıfta bulunmaksızın bir cismin konumunu belirlemek mьmkьn değildir. Bir cismin uzayda “yer değiştirmesi” kavramı, o cismin diğerlerine gцre kendi konumunu değiştirmesinden başka bir anlam ifade etmez. Doğanın bir dizi цnemli yasası gцreli bir niteliğe sahiptir, meselв, hareketin gцreliliği ilkesi ve eylemsizlik yasası. Bu sonuncusu, ьzerine herhangi bir dış kuvvet etkimeyen bir cismin ya durgun bir durumda ya da dьzgьn doğrusal hareket durumunda olabileceğini ifade eder. Fiziğin bu temel yasası Galileo tarafından keşfedilmişti.

Pratikte ise, ьzerlerine dış bir kuvvet etkimeyen cisimlerin en azından gьndelik yaşamda durgun hale gelme eğiliminde olduklarını biliyoruz. Gerзek dьnyada, eylemsizlik yasasının uygulanma koşulları, yani hiзbir dış kuvvetin olmaması koşulu var olamaz. Sьrtьnme gibi kuvvetler, cisimlerin hareketini sona erdirici etkide bulunurlar. Ne var ki, deneyin koşullarını sьrekli olarak geliştirmekle, eylemsizlik yasası tarafından tasarlanan ideal koşullara gittikзe yaklaşmak ve bцylelikle de bu yasanın gьndelik yaşamda gцzlemlenen hareketler iзin bile geзerli olduğunu gцstermek mьmkьndьr. Zamanın gцreli (nicel) gцrьnьmь, Einstein’ın teorilerinde kusursuz bir biзimde dile getirilir, onun teorileri bu durumu Newton’un klasik teorilerinden зok daha derin bir şekilde ele alır. Kьtleзekim bir “kuvvet” değil, gerзek cisimler arasındaki bir ilişkidir. Yьksek bir binadan dьşen bir insana, yer sanki “kendisine doğru hızla koşuyormuş” gibi gelir. Gцrelilik aзısından, bu gцzlem yanlış değildir. Eğer sadece mekanik ve tek yanlı “kuvvet” kavramını benimsersek, bu sьreci, tam da iki cismin birbirleri ьzerindeki karşılıklı etkisi olarak değil de, yerзekiminin adamı aşağı doğru зekmesi olarak gцrьrьz. “Normal” koşullarda, Newton’un kьtleзekim yasası Einstein’ınkiyle uyuşur. Ancak uз koşullarda bunlar, bьtьnьyle uyuşmazlık iзerisindedirler.

Philadelphia Deneyİ ve Bİrleşİk Alan Teorİsİ

Philadelphia Deneyİ veya GцkkuşaĞı Projesİ (Rainbow Project)

1930'lu yıllarda Amerikan hьkьmeti bilim adamlarından gemilerin radarlarda gцrьnmemesini sağlayacak bir yцntem geliştirmelerini istedi. Başkanlığını Nikola Tesla'nın yaptığı bir grup bilim adamı bu isteği gerзekleştirmek ьzere işe koyuldular. Yaklaşık 10 yıllık bir зalışmanın sonunda proje deneme aşamasına geldi. Deneyde Amerikan donanmasında gцrevli kьзьk bir destroyer olan Eldridge adlı gemi kullanılacaktı. Gemi, jeneratцrler, vericiler, gьз yьkselticiler, modьlasyon devreleri ve Elektromanyetik Alan oluşturmaya yarayacak araз gereci iзeren tonlarca ekipmanla donatıldı. 22 Temmuz 1943'te saatler 09:00'ı gцsterirken Elektromanyetik Alan jeneratцrleri зalıştırıldı. Eldridge'in etrafını цnce yeşil bir duman kapladı. Gemiyi bu dumanın ardında gцrmek imkвnsızlaştı ve alıcılar geminin kuvvetli bir elektromanyetik alanla зevrelendiğini gцsterdi. Duman зekildiğinde ise deneyin istenenden daha başarılı olduğu anlaşıldı. Зьnkь Eldridge sadece radarlardan değil, mьrettebatıyla beraber "gцzden de" kaybolmuştur! Amerikan hьkьmeti ve deniz kuvvetleri elbette ki bцyle bir deneyin ya da projenin varlığını asla kabul etmiyordu. Yıllarca tьm bunların asılsız, hayal ьrьnь iddialar olduğunu savundu. Ancak diğer taraftan da gцrgь tanıklarının ifadeleri vardı ve zaten deney hakkında bilinenlerin зoğu da bu tanıkların ifadelerinden sağlanmıştı.

Şimdi başa dцnelim ve bu hikayenin ayrıntılarına bakarak neler olup bittiğini biraz inceleyelim. 1933 yılında Roosevelt ABD'nin başkanı oldu ve hemen ardından eski dostu ve dьnyanın sayılı bilim adamlarından Nikola Tesla'yı Washington'a davet ederek ondan devlet adına bazı projeleri yьrьtьp yьrьtemeyeceğini sordu. Yanıt olumluydu. Başkan ona Gцkkuşağı Projesi şeklinde bilinen gizli bir projeden sцz etti. Tesla bu proje ьzerinde зalışmaya başladı. 1936'ya gelindiğinde Tesla цnemli gelişmeler kaydetmiş, hatta insansız bir gemiyi gцzden kaybedip sonra da geri getirmeyi başarmıştı. Ancak yetkililerin deneyin insanlı olarak yapılmasında ısrar etmeleri ve Tesla'nın da insanlara zarar gelmeden bu deneyin yapılmasının olanaksız olduğu noktasında başlayan gцrьş ayrılıkları sonunda Tesla'nın son aşamada projeden ayrılmasıyla sonuзlandı. Bundan sonra projenin idaresini Dr. John von Neumann devraldı. Donanma, цzellikle Almanlara karşı bir an цnce ezici ьstьnlьk sağlamak kaygısını taşıyordu. Bu ьstьnlьğь sağlamanın ise gцrьnmezlikten geзtiği dьşьnьlьyordu. Arzu edilen şey ise, gemilerin "radarlara" gцrьnmemesini sağlamaktı. Fakat sonuз beklenenden зok farklı olmuştu.

Amerikan hьkьmeti iзin зalışan bilim adamları arasında dьnyanın en bьyьk dahilerinden biri olarak gцsterilen ve Nazi Almanyasından kaзıp ABD'ye sığınan Albert Einstein da vardı. İşin ilginз tarafı ise, Philadelphia Deneyi'ne en bьyьk katkılardan birinin Einstein tarafından sağlanmasıdır. Bilim dьnyasında зok fazla bilinmeyen ve bir sır olarak saklanan bu gerзek ancak Einstein’ın цlьmьnden sonra aзıklanmıştı. Einstein 1930’lu yıllardan sonra, neredeyse geri kalan tьm цmrьnь Elektromanyetizma ile Kьtleзekiminin Birleşimini veren bir teori ьzerinde зalışmış ve en sonunda da bazı yeni denklemler (Einstein Alan Denklemleri olarak da bilinir) elde etmişti. Fakat bulduğu bu denklemler Gцrelilik Teorisinden bile devrimci nitelikler taşıyordu ve bir uygulama alanı bulması imkansız gibi gцrьnьyordu. Bu denklemler bir tekillik noktası civarında Kьtleзekim alanı Tansцrlerinin Maxwell denklemleri yapısında olan, yani elektromanyetik alan зцzьmleri iзeren sonuзları ortaya koyduğunda Einstein зok şaşırmıştı. Зьnkь bu yeni denklemler, 5-Boyutlu Ralativiteye, yani bilinen klasik anlamdaki 4-Boyutlu Uzay-Zamanın dışına зıkan bir kapıya aзılıyordu ve bu kapıya giden yol da gьзlь bir manyetik alan etkisinden (Manyetik Monopollerden) kaynaklanıyordu. Einstein’ın elde ettiği bu цnemli sonuз, gьnьmьze kadar gelmekte olan neredeyse tьm fizik buluşlarının ve teorilerinin temelini oluşturmuştu. Dolayısıyla, Einstein'ın bu katkısı, herhangi bir kьtleyi Uzay-Zamanda yьrьten ve bir yerden başka bir yere transfer edilmesini sağlayan, yani bir nevо zaman yolculuğunu цngцren "Birleşik Alan Teorisi"ne giden bir yoldu ve Philadelphia Deneyi de, bunun deneylerle gerзeklenmiş gerзek bir kanıtıydı. Aslında Einstein’ın en bьyьk buluşu buydu ve kendi oluşturduğu Alan Denklemleri iзerisinden elde ettiği Kьtleзekim alanının Uzayın kapanan boyutu doğrultusundaki зцzьmlerinin, yapay bir karadelik зцzьmьnь ьretiyor olması ve bu elde edilen deneysel sonuзlar ışık hızına ulaşmadan, yapay bir Manyetik Alan dьzeneğiyle herhangi bir kьtlenin bir yerden başka bir yere transfer edilmesini ve hatta zaman yolculuğunu цngцrьyordu. Fakat deneyin kцtь bir sonuзla ve adeta bir faciayla biterek gemi tayfalarının yanarak цlmeleri onun bulduğu bu teorinin rafa kaldırılmasına ve aзıklanmamasına neden oldu.

Hatta, bu durum цyle bir dereceye geldi ki, Einstein bu teorisini 1925-27 tarihleri arasında Prusya'da yayımlanan bir bilim dergisine gцndermiş ancak tamamlayamadığını sцyleyerek geri зekmişti. İşte Einstein'ın, bu зok gizli teorisini ilerki yıllarda tamamladığı, ancak bunun savaş sırası ve sonrası hьkьmetlerce gizlenmiş olabileceği tahmin ediliyor. Fakat bu зalışmamızda, Einstein’ın gizlenen bu teorisine ve elde ettiği sonuзlara bir miktar işaret eden teorik detaylara, зalışmamızın ilerleyen bцlьmlerinde değineceğiz.

Şimdi, gelelim aynen bir korku filmi gibi gerзekleşen bu ilk deneyin ayrıntılarına. Haziran 1943'te deney iзin seзilen USS Eldridge'e elektromanyetik alan oluşturucu donanım yьklendi ve gemi Philadelphia Deniz Ьssь aзıklarında deneye tabi tutuldu. Deney sırasında yeni mьrettebat da gemide bulunuyordu. Deneye ticari bir gemi olan Andrew Furuseth'in mьrettebatı da tanıklık etti. Andrew Furuseth'in цzel bir yeri var, зьnkь deney hakkında bugьn bilinenlerin зoğunu bu gemide gцrev yapmış olan Carlos Allende'nin anlattıklarından biliyoruz. Allende, 50'li yıllarda UFO araştırmacısı Morris Jessup'a yazdığı mektuplarda yaşadıklarını anlatmasaydı belki de bu olaydan hiз haberimiz olmayacaktı. Ve kьзьk bir not daha: Jessup 1959'da intihar etti. Ne ilginз değil mi? 22 Temmuz 1943'te şalterler kaldırıldı. Geminin gцzden kayboluşuna kadar olanları biliyorsunuz. Ondan sonra olanlar da oldukзa ilginз. Şimdi bunları sırasıyla inceleyelim:

 15 dakika sonra şalterlerin indirilmesi emredildi. Yeşil duman yeniden belirdi ve duman зekilirken Eldridge yavaş yavaş yeniden materyalize oldu. Ancak bir şeylerin ters gittiği hemen anlaşılmıştı. Gemiye iletilen telsiz mesajlarına yanıt gelmiyordu.

 Gemiye зıkıldığında mьrettebatın hiз de iyi durumda olmadığı gцrьldь. Bir bцlьm mьrettebat yaşadıkları korku dolu dakikalarda gemiden aşağı atladı (Gemiden o anda atlayanların hiз birinin cesedi bulunamadı). Sağ kalanların зoğu akıllarını kaзırmıştı.

 5 asker geminin metal gцvdesi ile kaynaşmıştı! İkisinin elleri зelik gцvdenin iзine geзmişti. Ellerini keserek adamları kurtardılar ve yerine protez el taktılar. Normal durumda olan mьrettebatın ilerki zamanda olağanьstь şeylerle karşılaştıkları şu şekilde rapor edilmiştir.

 Bulundukları yerde birden yok olup başka bir yerde gцrьnebiliyorlardı.

 Duvarların iзinden geзebiliyorlardı.

 Birзoğu bu duvarların arasına sıkışarak can verdi.

 Birden bire taş kesilip bir başkası onlara dokunana kadar цyle kalanlar vardı (Boyutlar arasında sıkışıyorlardı).

 Bunun yanında bu deneyden sonra doğaьstь gьзlere sahip olanlar da vardı.

 Sağ kalan adamlar asla tam anlamıyla dьzelemediler. Akıl sağlıklarını kaybettikleri gerekзesiyle de ordudan uzaklaştırıldılar.

Donanma bu personeli topyekun emekliye sevk ederek gemiye yeni personel atadı. Bilim adamlarına da sadece radar gцrьnmezliği istediklerini, optik gцrьnmezliğe gerek olmadığını bildirdi.

28 Ekim 1943'te ise Eldridge ьzerinde ikinci deney gerзekleştirildi. Saatler 17:15'i gцsterirken elektromanyetik jeneratцrler yeniden зalıştırıldı. Gemi bir kez daha hemen hemen tamamen gцrьnmez oldu. Sadece gцvdesinin ana hatları seзilebiliyordu. Bir kaз saniye sьresince işler yolunda gider gibiydi ki ansızın gцzleri kцr edebilecek kadar gьзlь mavi bir ışık patlaması meydana geldi ve gemi gцzlerden tьmьyle kayboldu. Şimdi duyduklarınıza inanmayacaksınız belki ama Eldridge, bir kaз saniye sonra, 600 kilometre цtede, Norfolk aзıklarında yeniden maddeleşti.

Norfolk'ta bir kaз dakika boyunca gцrьlьr durumda kaldıktan sonra tekrar gцrьnmez oldu ve saniyeler iзinde Philadelphia Deniz Ьssь aзıklarında yeniden belirdi. Elektronik kamuflajı gerзekleştirmeye зalışan bilim adamları koca bir gemiyi, mьrettebatı ile birlikte ışınlamış ve sonra da geri getirmişlerdi. Ancak, daha цnce de belirttiğimiz gibi ABD hьkьmeti asla bцyle bir deneyin yapıldığını ya da projenin yьrьtьldьğьnь kabul etmedi. Donanmaya gцre Eldridge, sцzь edilen tarihlerde Philadelphia'da bile değildi. Deneyin yapıldığı gьnlere yakın bir tarihte, yine ilginз bir yerde, Bermuda Şeytan Ьзgeni'nde eğitim amaзlı olarak bulunduğu aзıklandı. Eldridge daha sonra Yunanistan'a satıldı ve 90'lı yıllara kadar da 'Leon' adıyla hizmette kaldı. Philadelphia deneyinde kullanılan temel teknik Birleşik Alan Teorisinin kьзьk bir uygulaması olan Manyetik Rezonans tekniğidir. Philadelphia deneyinin etkileriyle ortaya зıkan elektromanyetik alanlar vektцrel değildir. Aksine skaler alanlardır. Skaler elektromanyetik alanlar (scalar wave) birbirini dik aзılarda kesen elektriksel ve manyetiksel alanlara (E ve B alanları) kasten engel olma veya bu alanları iptal etme ya da yeniden alanları aзmak şeklinde bir yцntemle elde edilebilirler.