Муиньöй тэ, муиньöй,
Вексö юрвердiсиньöй,
Куйлан тайö, паськалан,
Кöдзöм ыбнат вежöтан.
Локтас бöра тулысыт,
Тöв ру тэнö тöвзьöтас.
Гöрпонала Каркоöс,
Шырзя-гöра сьöд парöс.
Нюдз му гöрöн лёдзалан,
Чöскыт вöттö вöталан:
«Таво, шуа, аркмас нянь,
Тöвйöта ни кыдзкö чань!
Кольöм годыс оз ни вöт,
Мöска-пода лоас пöт.
Ог кö кув — уджалышта,
Деньгаоксö шедтышта»,
Гöран сiдзи, лёдзалан,
Чöскыт вöттö вöталан.
Абу тэнат онзiльыт,
Оз и вовлы мыдзöмыт.
Рытъяв кымöр гöрдöтö,
Карко ветлö-вашкöтö.
Кöркö югдан кад кежас
Локтан зэв межа бердас.