Дзульзян кайöн-ыбшарöн
Томся кадö лэбзис.
Пемыт нёштöм кымöрöн
Пöрись кадö локтiс.
Сьöлöм шогöн кöвьялiс,
Вынöс яйсим сöскис,
Вира чужöм чукралiс,
Морос-спина кöстiс.
Одзза томся думаöс
Тшын-бусöн сайöвтiс,
Небыт, югыт сьöлöмöс
Сiмöм кöртö пöртiс.
Ой-лун öнi куйла ме —
Ог вермы ветлöтны.
А эд вöвлi визыв ме —
Вылам ва эз öшшы.
Кутча я уджавны,
Понда я гуляйтны —
Каждöйöс дивита,
Быдöнöс янöта:
А то муна öтöрöт —
Юрöс вылö лэбта
Баита я нывкакöт
Сьöлöм сылiсь косьта!..
Мый нö öнi лоöма,
Мыля вынö бырö?..
Видно, пöрись локтöма,
Кувны чожа колö!
«Кувны колö» — ме тай шуи,
Мый нö сэтöн бурыс?..
Аслам векын тiли, тiли —
Эг кер керку юрöс!
Поди, шуас кинкö сэк:
Юис пö быдöс бурсö.
Сiйöн пö и колис кертöг
Ассис керку юрсö.
Не, челядь, не сiйöн,
Эг ме кужлы юны.
Пыр и пыр ме песси,
Мöдi одзлань мунны.
Токо уджö весьöн
Менö пыр ньылалiс —
Лёк вирыс, нуждаыс
Сивиам пукалiс.