ТÖЖДIСЬÖМ

 

Дзульзян кайöн-ыбшарöн

Томся кадö лэбзис.

Пемыт нёштöм кымöрöн

Пöрись кадö локтiс.

Сьöлöм шогöн кöвьялiс,

Вынöс яйсим сöскис,

Вира чужöм чукралiс,

Морос-спина кöстiс.

Одзза томся думаöс

Тшын-бусöн сайöвтiс,

Небыт, югыт сьöлöмöс

Сiмöм кöртö пöртiс.

Ой-лун öнi куйла ме —

Ог вермы ветлöтны.

А эд вöвлi визыв ме —

Вылам ва эз öшшы.

Кутча я уджавны,

Понда я гуляйтны —

Каждöйöс дивита,

Быдöнöс янöта:

А то муна öтöрöт —

Юрöс вылö лэбта

Баита я нывкакöт

Сьöлöм сылiсь косьта!..

 

Мый нö öнi лоöма,

Мыля вынö бырö?..

Видно, пöрись локтöма,

Кувны чожа колö!

«Кувны колö» — ме тай шуи,

Мый нö сэтöн бурыс?..

Аслам векын тiли, тiли —

Эг кер керку юрöс!

Поди, шуас кинкö сэк:

Юис пö быдöс бурсö.

Сiйöн пö и колис кертöг

Ассис керку юрсö.

Не, челядь, не сiйöн,

Эг ме кужлы юны.

Пыр и пыр ме песси,

Мöдi одзлань мунны.

Токо уджö весьöн

Менö пыр ньылалiс —

Лёк вирыс, нуждаыс

Сивиам пукалiс.