А.Рэмбо. Адчуванне.

Блакітным вечарам замроены хадок,

Пайду сцяжынай, дзе калоссем коле поле,

Нагамі босымі адчую халадок

І галаву сваю амыць вятрам дазволю.

Ні думаць, ні казаць, ні варушыць нуду.

Мілосць маю душу напоўніць ціхай згодай.

І я адзін далёка, як цыган, пайду

Шчаслівы самы, як з жанчынаю,

з прыродай.

(Пер. Р.Барадуліна)

 


Джэймс Джойс. Лунная трава.

Узором зыбких звездных блесток

Украсит ночь свою канву

В саду, где девочка-подросток

Сбирает лунную траву.

На волосах роса мерцает,

Целует веки ей луна,

Она, сбирая, напевает:

О, ты прекрасна, как волна!

Как залепить мне воском уши,

Чтоб этот голос в сердце стих,

Чтобы не слушать мне, не слушать

Ее напевов колдовских!