Тыпы і формы дзяржавы - раздел Образование, Установа адукацыі Аналіз Дзяржаўнасці Непарыўна Злучаны З Вылучэннем Асноўных Тыпаў І Форм Дзяр...
Аналіз дзяржаўнасці непарыўна злучаны з вылучэннем асноўных тыпаў і форм дзяржаў. У рэальным жыцці дзяржавы розных сацыяльна-гістарычных тыпаў маюць вялікую колькасць канкрэтных мадыфікацый. Вылучаюцца і пераходныя тыпы дзяржаў. Неабходна адрозніваць ад тыпаў формы дзяржавы.
Форма дзяржавы – спосаб арганізацыі і ўвасаблення дзяржаўнай улады. Яна (форма) раскрывае як арганізавана ўлада ў дзяржаве, якімі органамі прадстаўлена, які парадак іх стварэння, якімі метадамі рэалізоўваецца ўлада.
Форма дзяржавы складаецца з трох элементаў:
формы дзяржаўнага кіравання;
формы дзяржаўнага ладу;
палітычнага рэжыму.
2.1 Дзяржавы згодна формы кіравання
Вядомы дзве асноўныя формы дзяржаўнага кіравання: манархія і рэспубліка.
Манархія – гэта форма кіравання, пры якой улада цалкам ці часткова сканцэнтравана ў руках аднаасобнага главы дзяржавы – манарха (караля, імператара, шаха, цара і г.д.); улада звычайна перадаецца ў спадчыну; глава дзяржавы займае пост на пэўны тэрмін і не нясе юрыдычнай адказнасці за свае дзеянні.
Існуюць неабмежаваныя (абсалютныя) і абмежаваныя (канстытуцыйныя) манархіі.
Абсалютная манархія характарызуецца ўсеўладдзем главы дзяржавы, манарх з'яўляецца адзіным носьбітам суверэнітэта, валодае вялікімі паўнамоцтвамі ў заканадаўчай, выканаўчай і судовых сферах (Саудаўская Аравія, Катар, Аман).
Канстытуцыйная манархія адрозніваецца наяўнасцю абмежавання ўлады манарха парламентам.
Пры дуалістычнай манархіі (Іарданія, Кувейт, Марока) паўнамоцтвы главы дзяржавы абмежаваны ў сферы заканадаўства, але вельмі шырокія ў сферы выканаўчай улады.
Пры парламенцкай манархіі (Вялікабрытанія, Швецыя, Данія, Іспанія, Бельгія, Японія і інш. краіны) улада главы дзяржавы практычна не распаўсюджваецца на сферу заканадаўства і значна абмежавана ў сферы выканаўчай улады. Урад фарміруецца парламентам і яму ж падсправаздачны.
Рэспубліка – гэта форма кіравання, пры якой глава дзяржавы з'яўляецца выбарным і яго магчыма змяніць, яго ўлада лічыцца вытворнай ад выбаршчыкаў ці прадстаўнічага органа. Вылучаюць тры асноўныя віды рэспублікі: прэзідэнцкую, парламенцкую і змешаную (напалову прэзідэнцкую).
Прэзыдэнцкая рэспубліка характарызуецца значнай роллю прэзідэнта ў сістэме дзяржаўных органаў. Ён адначасова і глава дзяржавы і глава выканаўчай улады. Ён выбіраецца незалежна ад парламента. Прэзідэнт самастойна фарміруе ўрад, які адказны перад ім, а не перад парламентам. Абавязковай рысай прэзідэнцкай рэспублікі павінен быць жорсткі падзел уладаў на заканадаўчую і выканаўчую. Парламент не можа вынесці вотум недаверу ўраду, але і прэзідэнт не мае правоў распусціць парламент. Парламент можа абмежаваць дзеянні прэзыдэнта з дапамогай законаў і праз зацвярджэнне бюджэту, а прэзідэнт валодае правам вета і заканадаўчай ініцыятывы (ЗША, Аргенціна, Бразілія, венесуэла, Балівія і інш.). Бываюць і "суперпрэзідэнцкія" рэспублікі (шэраг краін Азіі і Афрыкі, Рэспубліка Беларусь).
Парламенцкая рэспубліка характарызуецца фарміраваннем урада на парламенцкай аснове і ўрад адказны перад парламентам. Парламент мае магчымасць выказаць вотум недаверу ўраду, што выкліча альбо змену ўрада, альбо роспуск парламента. Глава ўрада (прэм'ер-міністр, канцлер) – першая асоба ў палітычнай іерархіі, прэзідэнт выконвае ў асноўным прадстаўнічыя функцыі (Італія, ФРГ, Індыя, Турцыя, Ізраіль і інш.).
Напалову прэзідэнцкая (змешаная) рэспубліка – у ёй спалучаюцца моцная прэзідэнцкая ўлада з эфектыўным кантролем парламента за дзейнасцю ўрада. У наяўнасці падвойная адказнасць урада перад парламентам і прэзідэнтам (Аўстрыя, Фінляндыя, Францыя, Балгарыя, Польша і інш.).
2.2 Дзяржавы згодна форм дзяржаўнага ладу
Форма дзяржаўнага ладу раскрывае тэрытарыяльна-арганізацыйную структуру дзяржавы, характар узаемаадносін цэнтральных, рэгіянальных і мясцовых улад. Асноўныя формы гэтага тыпу дзяржаў – унітарная, федэрацыя, канфедэрацыя.
Унітарная дзяржава – гэта адзіная, простая дзяржава, якая складаецца з адміністратыўна-тэрытарыяльных адзінак, якія не валодаюць уласнай дзяржаўнасцю і маюць аднолькавы статус (Францыя, Швецыя, Данія, Турцыя, Эстонія, Беларусь, Іспанія, Кітай, В'етнам, Італія і інш.). У межах унітарных дзяржаў магчыма адміністратыўная і нацыянальная аўтаномія для некаторых структурных адзінак (Італія, Іспанія, Вялікабрытанія).
Федэрацыя – гэта складаная, саюзная дзяржава, якая складаецца з дзяржаўных утварэнняў, якія валодаюць пэўнай палітычнай самастойнасцю (штаты, кантоны, рэспублікі, землі і г.д.). Іх паўнамоцтвы размежаваны з цэнтрам па дамоўленасці – пры вярхоўнасці агульнадзяржаўнай (федэральнай) улады і агульнадзяржаўнага (федэральнага) права дзяржаўныя ўтварэнні маюць уласныя канстытуцыі, грамадзянства, органы ўлады (ЗША, ФРГ, Канада, Мексіка, Бразілія, Бельгія, Расійская Федэрацыя і інш.).
Канфедэрацыя – саюз юрыдычна і палітычна самастойных дзяржаў для рэалізацыі сумесных мэтаў. Дзяржавы-члены канфедэрацыі захоўваюць дзяржаўны суверэнітэт, самастойнае грамадзянства, незалежную сістэму органаў улады, уласнае заканадаўства, а ў кампэтэнцыю саюза перадаюць, часцей за ўсё, пытанні абароны, знешняй палітыкі, транспарта і сувязі. Канфедэрацыя – няўстойлівая форма дзяржаўнасці і звычайна пераўтвараецца ў федэрацыю, альбо развальваецца. Канфедэрацыі мелі месца ў ЗША (1776-1787 гг.), Германіі (1815-1867 гг.), Сенегамбіі (аб'яднанне Сенегала і Гамбіі ў 1982 – 1989 гг.).
Акрамя трох асноўных форм дзяржаўнага ладу, у гісторыі мелі месца і іншыя спецыфічныя формы – пратэктараты (апякунства слабай дзяржавы больш моцнай), вуніі (шчыльны саюз некалькіх дзяржаў), імперыі (вялізная тэрыторыя, моцная цэнтралізаваная ўлада, прымус і г.д.).
3. Прававая дзяржава і грамадзянская супольнасць
Згодна Канстытуцыі Рэспубліка Беларусь унітарная дэмакратычная сацыяльная прававая дзяржава.
Прававая дзяржава – гэта дзяржава, абмежаваная ў сваіх дзеяннях правам, якое абараняе свабоду асобы і падпарадкоўвае ўладу воле суверэннага народа.
Прыкметы прававой дзяржавы: суверэнітэт народа; вярхоўнасць закона (Канстытуцыі); усеагульнасць права; узаемная адказнасць дзяржавы і асобы; падзел уладаў; нерухомасць свабоды асобы і яе праў, гонару; наяўнасць эфектыўных форм кантроля і нагляда за выкананнем праў і свабод грамадзян.
У прававой дзяржаве функцыяніруе рэжым канстытуцыйнага кіравання, існуе распрацаваная і несупярэчлівая прававая сістэма з эфектыўным кантролем палітыкі і ўлады. Рэалізацыя ўнутранай і знешняй палітыкі дзяржавы, дзейнасць яе органаў, службовых асоб з'яднаны прававымі нормамі і падпарадкаваны ім. Канцэпцыя прававой дзяржавы абгрунтоўвае прававую роўнасць усіх грамадзян, прыярытэт праў чалавека над законамі дзяржавы, неўмяшальніцтва дзяржавы ў справы грамадзянскай супольнасці.
Прававая дзяржава з'явілася важным этапам у пашырэнні свабоды асобы і грамадства. У той жа час у сваім класічным, ліберальным разуменні канцэпцыя прававой дзяржавы робіць акцэнт на фармальнай, прававой роўнасці, не закранаючы праблемы дасягнення фактычнай, сацыяльна-эканамічнай роўнасці грамадзян. Таму ідэя прававой дзяржавы была дапоўнена тэорыяй і практыкай сацыяльнай дзяржавы.
Сацыяльная дзяржава –дзяржава, якая імкнецца да забеспячэння належных умоў існавання грамадзян, задавальнення іх матэрыяльных і духоўных запатрабаванняў, сацыяльнай абароненасці, саўдзелу ў кіраванні вытворчасцю. Шлях – пераразмеркаванне нацыянальнага прыбытку.
Неабходна ведаць, што ад канстытуцыйнага замацавання ідэі прававой, сацыяльнай дзяржавы да яе практычнай рэалізацыі ляжыць доўгі і цяжкі шлях. Для гэтага неабходны і палітычная воля, правядзенне адпаведных палітычных рэформ, стварэнне неабходнай сацыяльна-эканамічнай базы, развіццё культуры і іншае.
Фарміраванне прававой дзяржавы магчыма толькі на аснове грамадзянскай супольнасці.
Грамадзянская супольнасць (толькі на базе яе магчыма прававая дзяржава) – сістэма самастойных і незалежных ад дзяржавы грамадзянскіх інстытутаў і адносін, якія прызваны забяспечыць умовы для самарэалізацыі асоб і калектываў, рэалізацыі прыватных інтарэсаў і запатрабаванняў.
Грамадзянская супольнасць складаецца з эканамічных, духоўных, маральных, рэлігійных, этнічных, сямейных і іншых адносін і інстытутаў, якія не апасродкаваны дзяржавай. Яна ахоплівае вытворчае і прыватнае жыццё людзей, іх традыцыі, норавы, звычаі, сферы адукацыі, навукі, культуры, якія знаходзяцца па-за непасрэднай дзейнасцю дзяржавы.
Інтарэсы і запатрабаванні розных груп і асоб выказваюцца і рэалізуюцца праз наступныя інстытуты грамадзянскай супольнасці: сям'я, царква, палітычныя партыі, прафесійныя, творчыя аб'яднанні, кааператывы, сацыяльныя рухі, органы грамадскага самакіравання і інш. У грамадзянскай супольнасці пераважаюць адносіны канкурэнцыі і салідарнасці паміж вольнымі і раўнапраўнымі партнёрамі.
Базісам грамадзянскай супольнасці з'яўляецца шматукладная рыначная эканоміка, плюралізм форм уласнасці, самастойнасць суб'ектаў гаспадарання, шырокая дзелавая ініцыятыва грамадзян. Сацыяльная аснова – сярэдні клас, які складае найбольш актыўная і мабільная частка насельніцтва. Духоўная сфера грамадзянскай супольнасці прадугледжвае плюралізм у вобласці ідэалогіі, рэальную свабоду слова, друку, сумлення, дастаткова высокі ўзровень сацыяльнага, інтэлектуальнага, псіхалагічнага развіцця асобы.
Грамадзянская супольнасць і дзяржава непарыўна злучаны паміж сабою і немагчымы адзін без аднаго. Узаемаадносіны паміж імі маюць складаны, часам канфліктны характар.
Пры дэмакратычным рэжыме дзяржава і грамадзянская супольнасць выступаюць як раўнапраўныя партнёры, як самастойныя суб'екты грамадскага жыцця.
Лекцыя 7. Інстытуты дзяржаўнай улады
1. Заканадаўчая ўлада: паняцце і сутнасць. Парламент і яго структура.
2. Глава дзяржавы і яго паўнамоцтвы. Інстытут прэзыдэнцтва.
3. Паняцце, віды, склад і структура ўраду. Мясцовая ўлада.
4. Судовая ўлада.
Законы – аснова жыцця грамадства. У дзяржаве ў асноўным заканатворчасцю займаюцца прадстаўнічыя органы. Нормы і правілы жыцця грамадства забяспечвае заканадаўчая ўлада.
Установа адукацыі... МАГІЛ СКІ ДЗЯРЖА НЫ УНІВЕРСІТЭТ ХАРЧАВАННЯ... Ю М Бубна І А Пушкін...
Если Вам нужно дополнительный материал на эту тему, или Вы не нашли то, что искали, рекомендуем воспользоваться поиском по нашей базе работ:
Тыпы і формы дзяржавы
Что будем делать с полученным материалом:
Если этот материал оказался полезным ля Вас, Вы можете сохранить его на свою страничку в социальных сетях:
Уводзіны
Асноўная мэтавывучэння курса "Паліталогія" – палітычная адукацыя і выхаванне творчай, нацыянальна-свядомай, сацыяльна-актыўнай асобы; фарміраванне ў студэнтаў дэмакратычнай актывісцкай па
Вымярэнні палітыкі
Палітыка ажыццяўляецца ў вызначаных рамках, якімі звычайна з'яўляюцца рамкі дзяржавы. Яна адрасуецца да супольнасці, утворанай жыхарамі пэўнай краіны. Такім чынам, палітыка абумоўлена пэўным шэрага
Паліталогія як навука. Функцыі і метады паліталогіі
Паліталогія як слова ўтварылася з двух грэчаскіх слоў: polityka (дзяржаўныя справы) і logos (вучэнне).
У шырокім сэнсе слова паліталогія разумеецца як агульная, інтэгратыўная навука аб пал
Палітычная думка эпохі антычнасці і сярэднявечча
Палітычная думка стала развівацца з моманту з'яўлення першых дзяржаў. Самыя старажытныя вучэнні ўзніклі ў краінах Старажытнага Усходу: Егіпце, Індыі, Кітае, Вавілоне, Палесціне і інш. Найвышэйшага
Сутнасць, крыніцы і асаблівасці палітычнай улады
Улада з'яўляецца адной з найгалоўнейшых катэгорый паліталогіі, непарыўна злучаных з палітыкай. Чалавек у грамадстве ўвесь час сустракаецца з уладаю: ён сутыкаецца з рознымі яе ўзроўнямі і сам мае п
Сутнасць, крыніцы і асаблівасці палітычнай улады
Улада з'яўляецца адной з найгалоўнейшых катэгорый паліталогіі, непарыўна злучаных з палітыкай. Чалавек у грамадстве ўвесь час сустракаецца з уладаю: ён сутыкаецца з рознымі яе ўзроўнямі і сам мае п
Асноўныя функцыі і канцэпцыі ўлады
Каардынацыя адносін паміж буйнымі грамадскімі структурамі з'яўляецца функцыямі палітычнай улады. Улада павінна фарміраваць палітычную сістэму, палітычныя адносіны паміж дзяржаваю і грамадствам, гра
Структура і функцыі палітычных сістэм
Немагчыма існаванне палітычнай сістэмы без наступных кампанентаў: палітычнай супольнасці, пасадавых асоб, прававых норм і норм палітычнай этыкі, тэрыторыі.
Палітычная супольнасць
Палітычная сістэма Рэспублікі Беларусь
Палітычную сістэму Рэспублікі Беларусь неабходна аналізаваць, перш за ўсё, па Канстытуцыі, у якой выкладзены асноўныя прынцыпы функцыяніравання палітычнай сістэмы, дзе рэгламентуецца кампетэнцыя дз
Понятие политического режима, его типы
Слово «режим» в контексте политологической науки может быть переведено на русский язык как способ государственного правления, особый государственный строй, исходящий из опре
Тоталитарный режим: сущность и характерные черты
Термин тоталитарный содержит латинский корень totalis, который переводится на русский язык как весь, полный, целый, всеохватывающий, всеобъемлющий.
Понятие «тоталитарный политический режим
Экономические условия демократии
Экономические условия демократии определяются динамикой и направленностью развития экономики страны. Чем выше уровень развития экономики (ВНП на душу населения), тем вероятнее система будет станови
Социально-экономические условия демократии
Некоторые страны не соответствуют чисто экономической детерминированности демократического развития (например, Индия, «Тигры» Юго-Восточной Азии, нефтедобывающие страны). В этом случае говорят об «
Исторические условия возникновения демократии
Жёсткая зависимость демократии от экономического развития подвергается сомнению. Далеко не все страны с относительно высоким уровнем экономического развития являлись или являются демократическими (
Принципы и основные критерии демократии
Один из самых важных вопросов темы – выяснение принципов, лежащих в основе демократии, и базовых критериев, позволяющих идентифицировать демократию как таковую. Основной характеристикой демократиче
Измерение демократии
Основное отличие научного знания от донаучного и вненаучного знания состоит в выработке процедур измерения своего объекта. Политология как наука обладает и инструментами, и процедурами измерения ст
Список гражданских свобод
1. Имеются ли независимые СМИ?
2. Имеются ли возможности для открытой публичной дискуссии?
3. Имеется ли свобода собраний и демонстраций?
4. Имеется ли свобода политическ
Інстытут прэзыдэнцтва.
Галоўным і найбольш значным адрозненнем прэзыдэнта рэспублікі ад манарха ў тым, што пасада прэзыдэнта выбарная. Главой дзяржавы ў рэспубліцы фармальна і юрыдычна можа быць выбраны практычна любы гр
Паняцце, віды, склад і структура ўраду. Мясцовая ўлада.
Найбольш шырока распаўсюджанае разуменне ўрада як выканаўчай улады. У большасці краін свету гэта савет (кабінет) міністраў, які кіруе штодзённымі справамі краіны.
Урад – г
Мясцовая ўлада.
На тэрыторыі адміністратыўных адзінак дзяржавы існуе мясцовая ўлада, якая прадстаўлена органамі мясцовага самакіравання і кіравання.
Неабходна ведаць, што органы мясцовага самакіравання вы
Судовая ўлада.
Дзяржаўна-прававы механізм складаецца з трох галін улады: заканадаўчыя органы выдаюць законы, абавязковыя для ўсіх; выканаўчыя органы рэалізуюць іх у жыццё, выконваюць гэтыя законы; суд карае за па
Класіфікацыя судоў.
Акрамя судоў першай інстанцыі, другой, вышэйшых і вярхоўнага, маюцца спецыяльныя суды (адміністратыўныя, па працоўных спрэчках, фінансавыя, патэнтныя, ваенныя, мытныя, дысцыплінарныя) і недзяржаўны
Сутнасць і структура палітычнага працэса
Палітычны працэс непарыўна злучаны з мінулым і накіраваны ў будучае, нягледзячы на тое, што здзяйсняецца цяпер. Ён адлюстроўвае палітычную рэальнасць, якая фарміруецца не па жаданню лідараў і распр
Сутнасць і структура палітычнага працэса
Палітычны працэс непарыўна злучаны з мінулым і накіраваны ў будучае, нягледзячы на тое, што здзяйсняецца цяпер. Ён адлюстроўвае палітычную рэальнасць, якая фарміруецца не па жаданню лідараў і распр
Политические элиты, типология и специфические черты
Элитой именуют всё лучшее, отборное, избранное. В политологии этот термин часто используют в двух смыслах:
по отношению к людям, обладающим выдающимися личными спос
Типология элит
Как мы уже отмечали выше, элиты бывают разные. Политологи и социологи подразделяют их по различным основаниям. Так, например, В.Парето подразделял властвующую элиту на два вида, исходя из практикуе
Политическое лидерство: природа, основные функции и типы
Одними из самых важных субъектов политической жизни выступают политические лидеры. В переводе на русский язык термин «лидер» означает «ведущий», «руководитель», «вождь». Лидер – это авторитетный чл
Политическое поведение
Политическое поведение – это проявление любых форм политической активности людей.
В зависимости от субъекта политического поведения, оно подразделяется на индивидуальное, групповое и массо
Референдум
Самой демократичной формой волеизъявления народа является референдум. Референдум – это всенародное голосование по важнейшим вопросам государственной и общественной жизни, одна из процедур непосредс
Средства массовой информации и коммуникации (СМИ). Виды СМИ
Средства массовой информации это учреждения, профессионально занимающиеся созданием и передачей информации с использованием различных технических средств в общее, публичное пользование. Средства ма
Политическое манипулирование. Избирательное мошенничество
Избирательным мошенничеством называется умышленное нарушение законодательства о выборах с целью добиться незаконного и неправомерного результата. Суть мошенничества – искажение результатов выборов.
Понятие и типология политических конфликтов
Слово конфликт происходит от латинского глагола «conflictus», который в переводе на русский язык означает столкновение, противостояние, противоборство. У конфликта имеется множество определе
Применение насилия в политике. Терроризм
Политика и насилие неразрывно связаны между собой. Политика есть одна из форм существования насилия (меньшинства над большинством или наоборот). А насилие является одним из самых распространённых м
Этапы политической модернизации
Исследование опыта преобразований в странах, характеризующихся переходным этапом развития, позволяет выделить некоторые устойчивые тенденции и этапы в их эволюции. Например, С. Блек выделял этапы «
Волны политической модернизации
Современная политическая реальность в мировом масштабе характеризуется явно выраженной тенденцией перехода большинства стран на рельсы демократического развития. В целом политологи фиксируют три
Политическая модернизация Беларуси
Современное белорусское общество, выйдя из недр разрушившегося Советского Союза, вступило на путь полномасштабных преобразований во всех сферах своей жизнедеятельности. Разумеется, Беларусь по мног
Политическая культура: типология, структура и функции
Политическая культура – это комплекс политических знаний, научных концепций, ценностных ориентаций и идеологических принципов, а также практические способы и методы их реализации в процессе политич
Сущность, уровни и типы политического сознания
Важным элементом политической культуры является политическое сознание, которое определяет политические оценки и политическое поведение людей. Политолог Н.Н.Белякович предлагает следующее определени
Политическая социализация
Политическая культура, как мы уже выяснили, является сводом взаимно согласованных знаний, оценок и правил поведения субъектов политической жизни. Каждое новое поколение, появляющееся на общественно
Понятие, структура и функции идеологии
Термин «идеология» ввел французский учёный Антуан де Траси (1754-1836 гг.), который определял идеологию как учение об идеях, позволяющее сформулировать фундаментальные основы политики и этик
Либерализм
Термин «либерализм» происходит от латинского слова «liberalis», что означает – «свободный».
Реальной идеологической силой либерализм стал в 30-40-е годы XIX столетия, когда набрал политиче
Консерватизм
Этимологически это понятие восходит к латинскому слову «conservare», которое можно перевести на русский язык как «сохранять». От этого же латинского слово происходит и русское слово «
Коммунизм. Социализм. Социал-демократизм
Этимологически слова коммунизм и социализм выглядят синонимами. Коммунизм от французского слова communisme, который в свою очередь происходит от латинского comunis, что означает общий
Сутнасць і паняцце міжнародных адносін
Кожная дзяржава як суб'ект міжнародных адносін мае ўласную знешнюю палітыку, якая вызначаецца шматлікімі фактарамі: узроўнем сацыяльна-эканамічнага і палітычнага развіцця; геаграфічным становішчам;
Інстытуалізацыя міжнародных палітычных адносін
Сродкам палітычнага рэгулявання міжнародных адносін з'яўляюцца міжнародныя арганізацыі, ад якіх таксама залежыць развіццё міжнародных адносін, практычная рэалізацыя знешняй палітыкі.
Асноўныя тэндэнцыі ў развіцці міжнародных адносін сучаснасці
Перадусім неабходна разгледзець прынцыпы міжнародных адносін, якія зафіксавалі ў Статуце ААН і іншых дакументах, ратыфікаваных большасцю краін свету.
Галоўнымі прынцыпамі міжнародны
Узнікненне, сутнасць і дынаміка глабальных праблем сучаснасці.
Тэрмін "глабальныя праблемы" ў навуковай літаратуры ўжываецца з канца 1960-х гадоў. Але глабальныя праблемы ўзніклі значна раней. Грамадства добра ведае пра існаванне глабальных праблем.
Шляхі рашэння глабальных праблем сучаснасці
Вялікае значэнне для паспяховага вырашэння глабальных праблем набывае навуковы разлік і прагноз. Узнікаючы стыхійна, глабальныя праблемы патрабуюць планамерна накіраваных дзеянняў людзей для іх выр
Сутнасць, асноўныя элементы і фактары геапалітыкі
Ад даўніх часоў людзі імкнуліся патлумачыць залежнасць свайго лёсу ад таго месца, дзе жывуць і здабываюць сабе ежу.
Тэрмін "геапалітыка" з'явіўся ў 1916 годзе. Упершыню яго ў нав
Асноўная
1. Конституция Республики Беларусь 1994 года (с изменениями и дополнениями). – 2 изд. – Минск: Амалфея, 2001. – 48 с.
2. Белякович Н.Н. Политология: Практическое пособие. – Минск: Молодёжн
Дадатковая
1. Агеев А.Г., Пушкин И.А. История профсоюзного движения Могилёвщины. –Могилёв: УПКП “Могилёвская обласная укрупнённая типография имени Спиридона Собаля”, 2005. - 216 с.
2. Бондарь П.И. Те
Хотите получать на электронную почту самые свежие новости?
Подпишитесь на Нашу рассылку
Наша политика приватности обеспечивает 100% безопасность и анонимность Ваших E-Mail
Новости и инфо для студентов