рефераты конспекты курсовые дипломные лекции шпоры

Реферат Курсовая Конспект

Монография ва маrола[о

Монография ва маrола[о - раздел Образование, ТАЪРИХИ RАДИМТАРИН   Абаев В.и., 1945.– В.и. Абаев. Надпись Дария I О Сооруже...

 


Абаев В.И., 1945.– В.И. Абаев. Надпись Дария I о сооружении дворца в Сузе.–«Иранские языки», 1. М.–Л., 1945. (Серия Iranica. Материалы и исследования по иранским языкам», № 3).

Абаев В.И., 1945 а.- В.И. Абаев. Антидэвовская надпись Ксеркса.– «Иранские языки», 1. М.– Л., 1945. (Серия Iranika. Материалы и исследования по иранским языкам», № 3).

Абаев В.И. 1956.– В. И. Абаев. Скифский быт и реформа Зороастра –АОР, ХХIV, 1956, № 1.

Абаев В.И., 1958 а.– В.И. Абаев. Историко-этимологический словарь осетинского языка, т. I. М.-Л., 1958.

Абаев В.И., 1958 а.– В. И. Абаев. Из истории слов.–ВЯ, 1958, № 2.

Абаев В.И., 1959.– В.И. Абаев. Среднеазиатский политический термин «афшин».–ВДИ, 1959, № 2.

Абаев В.И. 1963.– В.И. Абаев. Авеста. География Ирана. Авеста (религия).– «Хрестоматия по истории древнего Востока». М., 1963.

Абаев В.И., 1965.– В.И. Абаев. Скифоевропейские изоглоссы. На стыке Востока и Запада. М., 1965.

Абаев В.И., 1967.– В.И. Абаев. К этимологии древнеперсидских имён.–«Этимология».1965 (МИИЯ, 1967).

Абаза К. К-, 1902.- К. К. Абаза.Завоевание Туркестана. СПБ., 1902.

Абдураззоrов А.А. ва диг., 1963. – А.А. Абдураззаков, М.А. Безбородов, Ю.А.Заднепровский. Стеклоделие Средней Азии в древности и средневековье. Ташкент, 1963.

Абдураззоrов А.А., Безбородов М.А. 1966.– А.А. Абдураззаков, М.А. Безбородов. Средневековые стёкла Средней Азии (опыт химической характеристики). Ташкент, 1966.

Абдураимов М.А., 1956.– М.А. Абдураимов. К истории народных движений в Бухарском ханстве в ХVI –ХVIII вв. Краткий обзор нарративных источников.– Изв. АН Уз. ССР, 1956, № 4.

Абдураимов М.А., 1961.– М.А. Абдураимов. Вопросы феодального землевладения и феодальной ренты в письмах эмира Хайдара, Ташкент, 1961.

Абдураимов М.А. 1966.– А.А. Абдураимов. Очерки аграрных отношений в Бухарском ханстве в ХVI – первой половине ХIХ века, т. I. Ташкент, 1966.

Азимxонова С.А., 1954.– С.А. Азимджанова. Черты социально-экономической жизни Ферганы на рубеже ХV–ХVI вв.–Тр. ИВАН УзССР, 1954,. № 3.

Азимxонова С.А., 1957.– С.А. Азимджанова. Из истории Ферганы, второй половины ХV в. Ташкент, 1957.

Айнb К., 1957. – К. Айни. Бадриддин Хилоли (Поэт ХV–ХVI вв.). Сталинабад, 1957.

Айнb С., 1926. – С. Айнb. Намунаи адабиёти тоxик. М., 1926.

Айнb С., 1944.– С. Айнb. Исёни Муrаннаъ. Очерки таърихb-тадrиrотb. Сталинобод, 1944.

Айнb С., 1944 а.– С. Айнb. Rа[рамони халrи тоxик Темурмалик. Очерки адабb-таърихb. Сталинобод, 1944. (Материал[о барои таърихи тоxикон ва Тоxикистон).

Айнb С., 1948.– С. Айнb. Алишер Навоb. Сталинобод, 1948.

Айнb С., 1954.– С Айнb. Мирзо Абдулrодири Бедил. Душанбе, 1954.

Айнb С., 1956.– С. Айнb. Восифb ва хулосаи «Бадоеъ-ул-ваrоеъ». Душанбе, 1956.

Айнb С., 1959.– С. Айнb. Устод Рудакb. Эпоха, жизнь, творчество. М., 1959.

Айнb С., 1960.– С. Айни. Воспоминания. М., 1960.

Айнb С., 1961.–С. Айнb. Марги судхeр. Куллиёт, x. 4. Душанбе, 1961.

Айнb С., 1962–1963.–С. Айнb. Ёддошт[о. Куллиёт, x. 6–7. Душанбе, 1962–1963.

Айнb С., 1966.–С.Айнb. Таърихи амирони манuитияи Бухоро. Куллиёт, x.10. Душанбе, 1966.

Айнb С. 1966 а.–С.Айнb. Исёни Муrаннаъ. Очерки таърихи-тадrиrотb. Куллиёт, x. 10. Душанбе, 1966.

Айнb Х. С., 1956.– Х.С. Айни. Бедиль и его поэма Ирфон. Сталинабад, 1956.

Акимушкин О.Ф. ва диг. 1964.– О.Ф. Акимушкин, В.В. Кушев, Н.Д. Миклухо-Маклай, А.М. Мугинов, М.А. Салахетдинова. Персидские и таджикские рукописи Института народов Азии АН СССР (Краткий алфавитный каталог). Под. ред. Н.Д. Миклухо-Маклая, ч. I. М., 1964.

Акимушкин О.Ф., Иванов А.А., 1968.– О.Ф. Акимушкин, А.А. Иванов. Персидские миниатюры ХVI–ХVII вв. М., 1968.

Акишев К.А Кушаев Г.А., 1963.–К.А. Акишев, Г.А. Кушаев. Древняя культура саков и усуней долины реки Или. Алма-Ата, 1963.

Акрамов Н.М., 1974.– Н.М. Акрамов. Вопросы истории, археологии и этнографии народов Памира в трудах Б.Л. Громбчевского. Душанбе, 1974.

Алиев И., 1960.– И. Алиев. История Мидии, т. I. Баку, 1960.

Ализода А.А., 1956.– А.А. Али-заде. Социально-экономическая и политическая история Азербайджана ХIII–ХIV вв. Баку, 1956.

Альбаум Л.И. 1963.– Л.И. Альбаум. Раскопки замка Зангтепе.– «История материальной культуры Узбекистана», вып. 4. Ташкент, 1963.

Альбаум Л.И., 1965.– Л.И. Альбаум. Поселение Кучуктепе в Узбекистане.– «Материалы сессии, посвященной итогам археологических и этнографических исследований 1964 года в СССР (Тезисы докладов)». Баку, 1965.

Альбаум Л.И., 1971.– Л.И. Альбаум. Новые росписи Афрасиаба.– «Страны и народы Востока», вып. Х. М., 1971.

Альбаум Л.И. 1974.– Л.И. Альбаум. Раскопки буддийского комплекса Фаяз-тепе (по материалам 1968–1972 гг.). В сб.: «Древняя Бактрия. (Предварительные сообшения об археологических работах на юге Узбекистана)». Л., 1974.

Альбаум Л.И. 1975.– Л.И. Альбаум. Живопись Афрасиаба. Ташкент, 1975.

Аминов А.Н. 1959.–Л.Н. Аминов. Экономическое развитие Средней Азии (колониальный период). Ташкент, 1959.

Аминов А.Н. Бобохоxаев А.А., 1966.– А.Н. Аминов, А.А. Бобоходжаев. Экономические и политические последствия присоединения Средней Азии к России. Ташкент, 1966.

Аминчонова М., 1960.– М. Аминджанова. О производстве стеклянных изделий в средневековом городе Кува.–«Научные работы и сообщения ООН АН УзССР», I. Ташкент, 1960.

Аминxонова М. 1961.– М. Аминджанова. О некоторых стеклянных сосудах Мавераннахра.– ИМКУ, вып. 2. Ташкент, 1961.

Андреев М.С., 1926.– М.С. Андреев. Выработка железа в долине Ванча (верховья Амударьи). Ташкент, 1926.

Андреев М.С., 1927.– М.С. Андреев. Из материалов по мифологии таджиков.– М.С. Андреев. По Таджикистану. Краткий отчет о работе этнографической экспедиции в Таджикистане в 1925 году, вып. 1. Ташкент, 1927.

Андреев М.С., 1928.– М.С. Андреев. Экспедиция в Ягноб в 1927 г. Под руководством М.С. Андреева.–Бюл. САГУ, вып. 17. Ташкент, 1928.

Андреев М.С. ва Пещерева Е. М.1957.– М.С Андреев, Е.М. Пещерева. Ягнобские тексты. С приложением ягнобско-русского словаря, составленного М. С. Андреевым, В.А. Лившицем и А.К. Писарчик. М.–Л., 1957.

Андреев М.С., Писарчик А.К.,1953–1958.– М.С Андреев. Таджики долины Хуф. Примеч. и дополнения А.К. Писарчик. Душанбе, вып. 1 – 1953, вып. II–1958

Андрианов Б.В., 1969.- Б.В. Андрианов. Древние оросительные системы Приаралья (в связи с историей взаимодействия и развития орошаемого земледелия). М., 1969.

Андронов М.С., 1965.– М.С. Андронов. Дравидские языки. М., 1965

Аполлова Н.Г. 1948.– Н.Г. Аполлова. Присоединение Казахстана к России в 30-х годах ХVIII века. Алма-Ата, 1948.

Артамонов М.И., 1973.– М.И. Артамонов. Сокровища саков. М., 1973.

Арунова М.Р. 1959.– М.Р. Арунова. О некоторых общих результатах археологических раскопок в Лашкаргах.–КСИВ, вып. ХХХIII, 1959.

Арунова М. Р., Ашрафян К. З. 1958.– М. Р. Арунова, К. 3. Ашрафян. Государство Нодир-шаха Афшара. Очерки обшественных отношений в Иране 30–40-х годов ХVIII в. М., 1958.

Аскаров А. 1969.– А. Аскаров. Раскопки могильника эпохи бронзы в Муминабаде.–ИМКУ, вып. 8. Ташкент, 1969.

Аскаров А.А., 1972.– А.А. Аскаров. Сапаллитепа. Ташкент, 1972.

Аслонов М. 1965.– М. Асланов. Из истории распространения марксистско-ленинских идей в Таджикистане (1905–1924). АКД., Душанбе, 1965.

Атагаррыев Е.А., 1967.– Е.А. Атагаррыев. Средневековое гсродище Шахр-Ислам (Языр). (Историко-археологический очерк). АКД. М., 1967.

Ашрафb. М.М., 1974.– М.М. Ашрафи. Бухарская школа миниатюрной живописи 40–70-е годы ХVI века. Душанбе, 1974.

Ашрафb М.М., 1974 а.– М.М. Ашрафи. Персидско-таджикская поэзия в миниатюрах ХIV–ХVII вв. Из собраний СССР. Душанбе, 1974.

Ашeров U., 1965.– Г. Ашуров. Философские взгляды Носири Хисрава (на основе анализа трактата «Зад-ал-мусафирин»). Душанбе, 1965.

А[мадов Б.А., 1965.– Б.А. Ахмедов. Улугбек и политическая жизнь Ма-вераннахра первой половины ХV в.– «Из истории эпохи Улугбека». Ташкент, 1965.

Ахмадов Б.А., 1965 а.– Б.А. Ахмедов. Государство кочевых узбеков. М., 1965.

А[роров И., 1960.– И. Ахраров. Средневековые стеклянные бокалы из Кувы.– Изв. АН УзССР, серия общественных наук, 1960, № 4.

А[роров И., 1966.– И. Ахраров. Керамика Ферганы IХ–ХII вв. АКД. Ташкент, 1966.

Баевский С.И., 1962, 1968.–С.И. Баевский. Описание персидских и таджикских рукописей Института народов Азии, вып. 4. Персидские толковые словари (Фарханги). М., 1962; вып. 5. Двуязычные словари. М., 1968.

Баженов Л.В., 1937.– Л.В. Баженов. Средняя Азия в древнейший период (между IV и II веками до нашей эры). Ташкент, 1937.

Бакланов Н., 1944.– Н. Бакланов. Архитектурные чертежи узбекского мастера ХVI века.– Сообщения Института истории и теории архитектуры, вып. 4. М., 1944.

Бартольд В.В., 1893.– В.В. Бартольд. О христианстве в Туркестане в домонгольский период.– ЗВОРАО, т. 8, вып. 1–2, 1893.

Бартольд В.В., 1898.– В.В. Бартольд. Туркестан в эпоху монгольского нашествия, ч. 1. Тексты. СПб., 1898.

Бартольд В.В., 1903.– В.В. Бартольд. Историко-географический обзор Ирана. СПб., 1903.

Бартольд В.В., 1918.– В.В. Бартольд. Улугбек и его время. Пг., 1918 («Записки Российской Академии наук по историко-филологическому отделению», т. 13, № 5).

Бартольд В.В., 1922.– В.В. Бартольд. История Туркестана. Ташкент. 1922.

Бартольд В.В., 1923.– В.В. Бартольд. К истории крестьянских движений в Персии.– «Из далёкого и близкого прошлого». Сб. в честь Н.И. Кареева. Пг., 1923.

Бартольд В.В., 1925.– В.В. Бартольд. История изучения Востока в Европе и России, изд. II. Л., 1925.

Бартольд В.В., 1927.– В.В. Бартольд. История культурной жизни Туркестана. Л., 1927.

Бартольд В.В. 1963.– В.В. Бартольд. Таджики. Исторический очерк.– Соч., т. II, ч. 1. М., 1963.

Бартольд В.В., 1963 а.– В.В. Бартольд. Очерк истории Семиречья.– Соч., т. II, ч. I. М., 1963.

Бартольд В.В., 1963 б.– В.В. Бартольд. Туркестан в эпоху монгольского нашествия.–Соч., т. I. М., 1963.

Бартольд В.В., 1963 в.– В.В. Бартольд. Очерк истории туркменского народа.– Соч., т. II, ч. I. М., 1963.

Бартольд В.В., 1963 д.– В.В. Бартольд. Таджики.– Соч., т. II, ч. I. М., 1963.

Бартольд В.В., 1963 е.– В.В. Бартольд. История культурной жизни Туркестана.– Соч., т. II., ч. I. М., 1963.

Бартольд В.В., 1963 ж.– В.В. Бартольд. История Туркестана (конспект лекций).– Соч., т. I, ч. I, М., 1963.

Бартольд В.В., 1964.– В.В. Бартольд. К вопросу об языках согдийском и тохарском.– Соч., т, II, ч. 2. М., 1964.

Бартольд В.В., 1964 а.– В.В. Бартольд. Афшин.– Соч., т. II, ч. 2. М., 1964.

Бартольд В.В., 1964 б.– В.В. Бартольд. Греко-бактрийское государство и его распространение на северо-восток – Соч., т. II, ч. 2. М., 1964.

Бартольд В.В. 1964 в.– В.В. Бартольд. К истории арабских завоеваний в Средней Азии.– Соч., т. II, ч. 2. М., 1964.

Бартольд В.В., 1964 т.– В.В. Бартольд. Улугбек и его время.– Соч., т. II, ч. 2 М, 1964.

Бартольд В.В., 1964 д.– В.В. Бартольд. Народное движение в Самарканде в 1365 г.–Соч., т. II, ч. 2. М., 1964.

Бартольд В.В., 1964 е.– В.В. Бартольд. Мир Алишер и политическая жизнь.– Соч., т. II, ч. 2. М., 1964.

Бартольд В.В., 1964 ж.– В.В. Бартольд. Еще о слове «сарт».– Соч., т. II, ч. 2. М., 1964.

Бартольд В.В., 1964 з.– В.В. Бартольд. Сарт.– Соч., т. II, ч. 2. М., 1964.

Бартольд В.В., 1964 и.– В.В. Бартольд. Церемониал при дворе узбекских ханов в ХVII веке,– Соч., т. 11, ч. 2. М., 1964.

Бартольд В.В., 1965 а.– В.В. Бартольд. К истории орошения Туркестана.–Соч., т. III. М., 1965.

Бартольд В.В., 1965 б.– В.В. Бартольд. Сведения об Аральском море и низовьях Аму-Дарьи с древнейших времен до ХVII века.– Соч., т. 3. М., 1965.

Бартольд В.В., 1965 в.– В.В. Бартольд. Фергана.– Соч., т. III. М., 1965.

Бартольд В.В., 1965 г.– В.В. Бартольд. Хлопководство в Средней Азии с исторических времен до прихода русских.–Соч., т. Н, ч, 1. М., 1965.

Бартольд В.В., 1965 д.– В.В. Бартольд. Согд.– Соч., т. III..М., 1965.

Бартольд В.В., 1966 а.– В.В. Бартольд. Ещё о самаркандских оссуриях.– Соч., т. IV. М., 1966.

Бартольд В.В.. 1966 б.– В.В. Бартольд. К вопросу об оссуриях Туркестанского края.–Соч., т. IV. М., 1966.

Бартольд В.В., 1966 г.– В.В. Бартольд. Бармакиды.– Соч., т. VI. М., 1966.

Бартольд В.В., 1966 г.– В.В. Бартольд. Персидская надпись на стене анийской мечети Мануче.– Соч., т. IV. М., 1966.

Бартольд В.В., 1977.– В.В. Бартольд. История изучения Востока в Европе и России.– Соч., т. 1Х. М., 1977.

Баскаков Н.А., 1969.– Н.А. Баскаков. Введение в изучение тюркских языков. М., 1969.

Бауэр Г.М., 1966.– Г.М. Бауэр. Язык южноаравийской письменности. М., 1966.

Бачинский Н.М., .1939.– Н.М. Бачинский. Мавзолей Фахр-Рази.– АПТ, вып. 1. М.–Ашхабад, 1939.

Бачинский Н.М., 1947.– Н.М. Бачинский. Резное дерево в архитектуре Средней Азии. М., 1947.

Бахор М.Т., I–II, 1942.– М.Т. Бахор. Сабкшиносb ё таърихи татаввури насри форсb, I–II, Те[рон, 1942.

Бахромов 3., 1957.– 3. Бахромов. Земельные отношения в Шугнане в конце ХIХ – начале ХХ вв. (1895–1920 гг.). В кн.: Очерки по истории Таджикистана, т. 2. Сталинабад, 1957.

Бекчурин М., 1872,– М. Бекчурин. Туркестанская область. Казань, 1872.

Бекчурин М., 1916.– М. Бекчурин. Посольство переводчика Бекчурина в Бухару в 1781 г.–В кн.: «К истории сношений Россин с Бухарой и Хивой конца ХVIII в.– «Восточный сборник обшества русской ориенталистики». Кн. 2. Пг, 1916,

Беленицкий А.М., 1940.– А.М. Беленицкий, Организация ремесла в Самарканде ХV–ХVI вв.– КСИИМК, вып. VI, 1940

Беленицкий А.М., 1940 а.– А.М. Беленицкий. Из истории участия ремесленников в городских празднествах в Средней Азии ХIV–ХV вв.–Тр. ОВГЭ, т. II, 1940.

Беленицкий А.М., 1941.– А.М. Беленицкий. К истории феодального землевладения в Средней Азии и Иране в тимуридскую эпоху (ХIV–ХVвв.). (образование института суюргал).– ИМ, 1941, № 4.

Беленицкий А.М., 1946.– А.М. Беленицкий. Историческая география Герата ХV в.– «Алишер Навои». М., 1946.

Беленицкий А. М., 1948.– А. М. Беленицкий. К вопросу о социальных отношениях в Иране в хулагуидскую эпоху.– СВ, т. V, 1948.

Беленицкий А.М., 1949.– А.М. Беленицкий. О появлении и распространении огнестрельного оружия в Средней Азии и Иране в ХIV–ХVI веках.–Изв. Тадж. ФАН СССР, 1949, № 5.

Беленицкий А.М., 1950.– А.М. Беленицкий. Мавзолей у селения Саят.–КСИИМК, вып. 33, 1950.

Беленицкий А.М., 1950 а.– А.М. Беленицкий. Историко-географический очерк Хутталя с древнейших времен до Х в. н. э.–МИА, 1950, № 15.

Беленицкий А.М., 1950 б.– А.М. Беленицкий. Раскопки здания № 1 на шахристане Пенджикента. – МИА, 1950, № 15.

Беленицкий А.М., 1953 а.– А.М. Беленицкий. Бадахшанский лал.– Тр. АН Тадж. ССР, т. ХVII, 1953.

Беленицкий А.М., 1953 б.– А.М. Беленицкий. Раскопки согдийских храмов в 1948–1950 гг.– «Труды Таджикской археологической экспедиции», т. II. М.–Л., 1953 (МИА, № 37).

Беленицкий А.М., 1954.– А.М. Беленицкий. Вопросы идеологии и культов Согда по материалам пенджикентских храмов.– «Живопись древнего Пенджикента». М., 1954.

Беленицкий А.М., 1955.– А.М. Беленицкий. О периодизации истории Средней Азии.– «Материалы научной сессии, посвященной истории Средней Азии и Казахстана в дооктябрьский период». Ташкент, 1955.

Беленицкий А.М., 1956.– А.М. Беленицкий. Из итогов последних лет раскопок древнего Пенджикента.– СА, 1956, № 3.

Беленицкий А.М., 1958.– А.М. Беленицкий. Общие результаты раскопок городища древнего Пенджикента (1951–1953).– «Труды Таджикской археологической экспедиции», т. III. М.– Л., 1958.

Беленицкий А.М., 1959.– А.М. Беленицкий. Новые памятники искусства древнего Пенджикента. Опыт иконографического истолкования.– «Скульптура и живопись древнего Пенджикента». М., 1959.

Беленицкий А.М., 1960.– А.М. Беленицкий. Древнее изобразительное искусство и «Шахнамэ». М., 1960 (ХХV Международный конгресс востоковедов. Доклады де-легации СССР).

Беленицкий А.М., 1961 а.– А.М. Беленицкий. Об археологических работах Пенджикентского отряда в 1958 г.–АРТ, VI, 1961.

Беленицкий А.М., 1961 б.– А.М. Беленицкий. О работе Пенджикентского отряда ТАЭ в 1959 г.– АРТ, VII, 1961.

Беленицкий А.М., 1962 а.– А.М. Беленицкий. Зооморфные троны в изобразительном искусстве Средней Азии.– ИООН АН Тадж. ССР, № 1 (28), 1962.

Беленицкий А. М., 1962 б.– А. М. Беленицкий. Результаты раскопок на городище древнего Пенджикента в 1960 г.–АРТ, VIII, 1962.

Беленицкий А.М., 1967.– А.М. Беленицкий. Древний Пенджикент.– раннефеодальный город Средней Азии. АДД. М., 1967.

Беленицкий А.М., Ставиский Б.Я., 1959.– А.М. Беленицкий, Б.Я. Ставиский. Новое о древнем Пенджикенте.– «Археологи рассказывают». Сталинабад, 1959.

Беленицкий А.М., Бентович И.Б., 1961.- М. Беленицкий, И.Б. Бентович. Из истории среднеазиатского шелкоткачества (к идентификации ткани «занданечи»).– СА, 1962, № 2.

Беленицкий А.М. ва диг., 1963.– А.М. Беленицкий, И.Б. Бентович, В.А. Лившиц. Камчатные ткани с горы Муг. СЭ, 1963, № 4.

Беленицкий А.М., Маршак Б.И., 1976.– А.М. Беленицкий, Б.И. Маршак. Черты мировоззрения согдийцев в VII–VIII вв. в искусстве Пенджикента.– «История и культура народов Средней Азии (древность и средние века).» М., 1976.

Беляев В.И., 1939.– В.И. Беляев. Арабские источники по истории туркмен и Туркмении IХ–ХIII вв.– МИТТ, т. I, 1939.

Беляев Е.А., 1957.– Е.А. Беляев. Мусульманское сектанство. М., 1957.

Бентович И.Б., 1956.– И.Б. Бентович. Плетеные изделия из раскопок на горе Муг.– КСИИМК, вып. 61, 1956.

Бентович И.Б., 1958.– И.Б. Бентович. Находки на горе Муг. (Собрание Государственного эрмитажа)–МИА, № 66, 1958.

Бентович И.Б., 1969.– И.Б. Бентович. Совещание по археологии Средней Азии.–СА, 1969, № 3.

Бернштам А.Н., 1934.– А.Н. Бернштам. (Выступление) – ИГАИМК, вып. 103. М.–Л., 1934.

Бернштам А.Н., 1940.– А.Н. Бернштам. Согдийская колонизация Семиречья.–КСИИМК, вып. 6, 1940.

Бернштам А.Н., 1947.– А.Н. Бернштам. Новые работы по тохарской проблеме.–ВДИ, 1947, № 2.

Бернштам А.Н., 1947 а.– А.Н. Бернштам. К вопросу об усунь, кушан и тохарах. (Из истории Центральной Азии).– СЭ, 1947, № 2.

Бернштам А.Н., 1947 б.– А.Н. Бернштам. Среднеазиатская древность и ее изучение за 30 лет,– ВДИ, 1947, № 3.

Бернштам А.Н., 1947 в.– А.Н. Бернштам. Древнейшие тюркские элементы в этногенезе Средней Азии.–СЭ, VI–VII, 1947.

Бернштам А.Н., 1949.– А.Н. Бернштам. Советская археология Средней Азии.–КСИИМК, вып. ХХVIII, 1949.

Бернштам А.Н., 1950.– Труды Семиреченской археологической экспедиции «Чуйская долина». Сост. под. руков. А.Н. Бернштама. М.– Л., 1950 (МИА, № 14).

Бернштам А.Н., 1951.– А.Н. Бернштам. Очерк истории гуннов. Л., 1951.

Бернштам А.Н., 1952.– А.Н. Бернштам. Наскальные изображения Саймали-Таш.–СЭ, 1952, № 2.

Бернштам А.Н., 1952 а.– А.Н. Бернштам. Историко-археологические очерки Центрального Тянь-Шаня и Памиро-Алая. М.– Л., 1952 (МИА, № 26).

Бернштам А.Н., 1956 – А.Н. Бернштам. Саки Памира.–ВДИ, 1956.

Бертельс А.Е. 1958.– А.Е. Бертельс. Рудаки и карматы.– «Рудаки и его эпоха». Сталинабад, 1958.

Бертельс А.Е., 1959.– А.Е. Бертельс. Насир-и Хосрав и исмаилизм. М., 1959.

Бертельс Е.Э., 1924.– Е.Э. Бертельс. Отрывки из Авесты.– «Восток», IV, 1924.

Бертельс Е.Э., 1950.– Е.Э. Бертельс. Персидский – дари – таджикский.– СЭ, 1954, № 4.

Бертельс Е.Э., 1960.– Е.Э. Бертельс. История персидско-таджикской литературы, М., 1960 (Избранные труды).

Бертельс Е.Э., 1965.– Е.Э. Бертельс. Суфизм и суфийская литература. М., 1965.

Бертельс Е.Э., 1965 а.– Е.Э. Бертельс. Навои и Джами. М., 1965 (Избранные труды).

Берунb, 1950.–Бируни. Сб. статей. Под ред. С.П. Толстова. М.–Л., 1950.

Бобоев А.X., 1965.– А.Д. Бабаев. Крепости и погребальные сооружения древнего Вахана (Ишкашимский район ГБАО). АКД. 1965.

Бобоев А., 1973.– А. Бабаев. Крепости древнего Вахана. Душанбе, 1973.

Бобохонов М., 1970.– М. Бабаханов. Социально-экономическое положение Северного Таджикистана накануне Октября. Душанбе, 1970.

Бобохонов М., 1975.–М. Бабаханов. Предпосылки революционного союза трудяшихся Туркестанского края с российским пролетариатом. Душанбе, 1975.

Бобохоxаев М.А., 1966.– М.А. Бобоходжаев. Экономические и политические последствия присоединения Средней Азии к России. Ташкент, 1966.

Богаевский Б.Л., 1936.– Б.Л. Богаевский. Техника первобытно-коммунистического общества.– Тр. ИИНТ, сер. IV, вып. I, 1936.

Боголюбов М.Н., 1956.– М.Н. Боголюбов. Ягнобский язык (Новосогдийский). Исследование н материалы. АДД. Л., 1956.

Боголюбов М.Н., Смирнова О.И., 1963.– М.Н. Боголюбов, О.И. Смирнова. Согдийские документы с горы Муг. Вып. 3. Чтение, пер. и коммент. –В кн. Хозяйственные документы. М., 1963.

Богомолова К.А., 1952.– К.А. Богомолова. Следы древнего культа воды у таджиков.– ИООН АН Таджикской ССР, вып. И, 1952.

Богословский, 1842, 2.– Богословский 2-й Записка о долине Зеравшана и горах, ее окружаюших.–Горный журнал, 1842, кн. Х, ч. 2.

Бокщанин А.Р., 1949.– А.Р. Бокщанин. Битва при Каррах.–ВДИ, 1949, № 4.

Болдырев А.Н., 1936.– А.Н. Болдырев. К фольклору Таджикистана. 1. (Предварительные данные об эпической традиции у таджиков). Тр. Таджикистанской базы АН СССР, т. 3, 1936.

Болдырев А.Н., 1955.– А.Н. Болдырев. Из истории развития персидского литературного языка.– ВЯ, 1955, № 5.

Болдырев А.Н., 1957.– А.Н. Болдырев. Зайнаддин Васифи. Таджикский писатель ХVI в. (Опыт творческой биографии). Сталинабад, 1957.

Большаков О.Г., 1956.–О.Г. Большаков. Заметки по исторической топографии долины Зеравшана в IХ–Х вв.-КСИИМК, вып. 61, 1956.

Большаков О.Г., 1958, 1963, 1966. – О.Г. Большаков. Арабские надписи на поливной керамике Средней Азии IХ–ХII вв.-ЭВ, ХII, 1958; ХV, 1963; ХVII, 1966.

Большаков О.Г., 1964.– О.Г. Большаков. Отчет о раскопках северо-восточной части объекта III.–МИА, № 124, 1964.

Большаков О.Г., 1976.- О.Г. Большаков. Хронология восстания Муканны.– «История и культура народов Средней Азии (древность и средние века)». М., 1976.

Большаков О.Г. ва Неъматов Н.Н., //.,1958.– О.Г. Большаков, Н.Н. Негматов. Раскопки в пригороде древнего Пенджикента.– МИА, № 66 1958.

Бонгард-Левин Г.М., 1962.– Г.М. Бонгард-Левин. Хараппская цивилизация и арийская проблема.–СЭ, 1962, № 1.

Бонгард-Левин Г.И., Ильин Г.Ф., 1969.– Г.М. Бонгард-Левин, Г.Ф. Ильин. Древняя Индия. М., 1969.

Борисов А.Я., 1940 а.– А. Борисов. К истолкованию изображений на Бия – найманских оссуариях.–ТОВЭ, т. II, 1940.

Борисов А.Я., 1940 б.– А.Я. Борисов. Значении слова «наус».– ТОВЭ, т. III, 1940.

Боровков А.К., 1952.– А.К. Боровков. Таджикско-узбекское двуязычие и вопрос о взаимовлиянии таджикского и узбекского языков.– Уз ИВАН, т. IV, 1952.

Бородина И.Ф., 1965.– И.Ф. Бородина. Интерьер монументальных сооружений Самарканда конца Х1У-ХУ веков. АКД. Л., 1965.

Брагинский И.С., 1954.– И.С. Брагинский, Садриддин Айни. Очерк жизни и творчества. Сталинабад, 1954. (ТР. АН Тадж. ССР, т. ХХIV).

Брагинский И.С., 1955.– И.С. Брагинский. К вопросу о периодизации истории народов Средней Азии и Казахстана в досоветскую эпоху.– «Материалы научной сессии, посвященной истории Средней Азии и Казахстана в дооктябрьский период». Ташкент, 1955.

Брагинский И.С., 1956.– И.С. Брагинский. Из истории таджикской народной поэзии. Элементы народно-поэтического творчества в памятниках древней и средневековой письменности. М., 1956.

Брагинский И.С., 1956 а– И.С. Брагинский. Очерки из истории таджикской литературы. Сталинабад, 1956.

Брагинский И.С., 1966.– И.Брагинский. 12 миниатюр. М., 1966.

Брагинский И.С. ва диг., 1953.– И.С. Брагинский, С. Раxабов, В.А. Ромодин. К вопросу о значении присоединения Средней Азии к России.–ВИ, 1953, № 8.

Бретаницкий Л.С., 1958.– Л.С. Бретаницкий. Об одном малоизвестном памятнике таджикского зодчества.– «Труды Таджикской археологической экспедиции», т. III. М.–Л., 1958 (МИА, № 66).

Бретаницкий Л.С. ва диг., 1950.– Л.С Бретаницкий, А.В. Салом-заде. Зодчие средневекового Азербайджана.– В. кн.: «Памятники архитектуры Азербайджана». Сб. материалов, Баку, 1950.

Бродовский М., 1875.– М. Бродовский. Технические производства в Туркестанском крае. Приложение к промысловому альбому Туркестанского края, составленное и изданное по распоряжению Туркестанского генерал-губернатора, генерал-адьютанта К.П. Фон-Кауфмана 1-го. СПб., 1875.

Бродовский М., 1892.– М. Бродовский. Калониальное значение наших среднеазиатских владений. М,. 1892.

Брыкина Г.А., 1971 а.– Г.А. Брыкина, Раскопки усадьбы Кайрагач.– «Археологические открытия 1970 года». М., 1971.

Брыкина Г.А., 1971 б.– Г.А. Брыкина. Некоторые вопросы идеологии и культурные связи населения юго-западных предгорий Ферганы в V–IV вв. (По материалам усадьбы Кайрагач).–«Тезисы докладов, посвященных итогам полевых археологических исследований в СССР в 1970 году (археологические секции)». Тбилиси, 1971,

Бубнова М.А., 1961.– М.А. Бубнова. К истории металлургии серебра в Средней Азии.–ИООН АН Тадж. ССР, вып. I (24), 1961.

Бубнова М.А., 1962.– М.А. Бубнова. Извлечение серебра купелированием в Средней Азии в IХ– ХI вв.–ИООН АН Тадж. ССР, 1962, № 1 (28).

Бубнова М.А., 1975.– М.А. Бубнова. Добыча полезных ископаемых в Средней Азии в ХVI–ХIХ вв. М., 1975.

Булатов М.С., 1953.– М.С. Булатов. О нексторых приемах пропорционирования в архитектуре Средней Азии.– ИООН АН Тадж. ССР, вып. 3, 1953.

Булатов М.С., 1962.– М.С. Булатов. Построение архитектурной формы мавзолея Саманидов. «Искусство зодчих Узбекистана». 1. Ташкент, 1962.

Булатов М.С., 1969.– М.С Булатов. Искусные приемы в зодчестве Самарканда конца ХIV – начала ХV в.– «Искусство зодчих Узбекистана». IV. Ташкент, 1969.

Булатова В.А., 1965.– В.А. Булатова. К истории сложения ансамбля Шахи Зинда в ХV в.– «Из истории эпохи Улугбека». Ташкент, 1965.

Булатова-Левина В.А., 1961. - Булатова-Левина - В.А. Буддийский храм в Куве.–СА, 1961, № 3.

Бунаков Е.В., 1941.– Е.В. Бунаков. К истории сношений России с среднеазиатскими ханствами в ХIХ века.–СВ, т. II. М.–Л., 1941.

Бунаков Е.В., 1960.– Е.В. Бунаков. Тенденции развития капиталистических отношений в Средней Азии накануне присоединения ее к России.– «Проблемы востоковедения», 1960, № 6.

Буряков Ю.Ф., 1965.– Ю.Ф. Буряков. Древний серебрянный рудник Лашкерек.– СА, 1965, № 1.

Бутинов Н.А., 1968.– Н.А. Бутинов. Первобытнообщинный строй (основные этапы и локальные варианты).– «Проблемы истории докапиталистических обществ», кн. 1. М., 1968.

Бутомо С.В. ва диг., 1964.–С.В. Бутомо, В.А. Ранов, Л.Ф. Сидоров. Некоторые вопросы исследования каменного века Памира.– СА, 1964, № 4.

Вактурская Н.Н., 1959.–Н.Н. Вактурская. Хронологическая классификация средневековой керамики Хорезма IХ–ХVII вв.– «Керамика Хорезма». М., 1959. (Тр. ХАЭЭ, вып. IV).

Вамбери Г., 1873.– Г. Вамбери. История Бохары или Трансоксании с древнейших времен до настоящего. Перев. А. И. Павловского, т. 1–2, СПб., 1873.

Вамбери Г., 1874.– Г. Вамбери. Путешествие по Средней Азии в 1862 году. СПб, 1874.

Васильев А.И.,1936.– А.И. Васильев. Согдийцы и их вооружение. АКД. Л., 1936.

Васильев Л.И., 1955.–Л.С. Васильев. Бань-Чао в Западном крае – ВДИ, 1955, № 1.

Васильев Л.С., 1958.– Л.С. Васильев. Культурные и торговые связи ханского Китая с народами Центральной и Средней Азии.–ВИМК, 1958, № 5.

Ва[[обов М., 1957.– М. Вахабов. Ташкент в период трех революций. Ташкент, 1957.

Ва[[обов М., 1961.– М. Вахабов. Формирование узбекской социалистической нации. Ташкент, 1961.

Веймарн Б., 1946. - Б. Веймарн. Регистан в Самарканде. М., 1946.

Веймарн Б.В., 1947.– Б.В. Веймарн. Мечеть Кок-Гумбез в Ура-Тюбе.– «Новые исследования по истории архитектуры народов СССР». М., 1947 (СИИА, вып. 8).

Вельяминов-Зернов В.В., 1853.– В.В. Вельяминов-Зернов. Исторические известия о киргиз-кайсаках и сношениях России со Средней Азией со времени кончины Абул-Хайр хана (1748-1765), т. I. Уфа, 1853.

Вельяминов-Зернов В.В., 1856.– В.В. Вельяминов-Зернов. Исторические известия о Кокандском ханстве – от Мухамед-Али до Худоярхана,–ТВО РАО, т. II, 1856.

Вельяминов-Зернов В.В., 1859.– В.В. Вельяминов-Зернов. Монеты Бухарския и Хивинския.– ТВО РАО, ч. IV, 1859.

Вельяминов-Зернов В.В., 1864.– В.В. Вельяминов-Зернов. Исследование о касымовских царях и царевичах, ч. II.–ТВО РАО, ч. Х, 1864.

Венюков М.И., 1877.– М.И. Венюков. Россия и Восток. СПб., 1877.

Венюков М., 1878.– М. Венюков. Очерк политической этнографии стран, лежащих между Россией и Индией.– «Сборник государственных знаний», т. 3. СПб., 1878.

Веселовский Н., 1877.– Н.(И). Веселовский. Очерк историко-географических сведений о Хивинском ханстве от древнейших времен до настоящего. СПб., 1877.

Веселовский Н., 1886.– Н. Веселовский. Новые материалы для истории Кокандского ханства.– «Журнал Министерства народного просвещения», 1886.

Веселовский Н.И., 1910.– Н.И. Веселовский. Гератский бронзовый котелок 559 года гиджры (1163 г, по р. Х.)–МАР, № 33, 1910.

Виноградов А.В., 1968.- А.В. Виноградов. Неолитические памятники Хорезма. М., 1968.

Винокурова М.П., 1957.– М.П. Винокурова. Ткани из замка на горе Муг.– ИООН АН Тадж. ССР, вып. 14, 1957.

Вишневская О.А., 1973.– О.А. Вишневская. Культура сакских племен низовьев Сырдарьи в VII–V вв. до н. э. по материалам Уйгарака. (Тр. ХАЭЭ, т. VIII). М., 1973.

Владимирцов Б.Я., 1922.– Б.Я. Владимирцов. Чингис-хан. Берлин– СПб.,–М., 1922.

Владимирцов Б.Я., 1934.–Б.Я. Владимирцов. Общественный строй монголов. Монгольский кочевой феодализм. Л., 1934.

Воеводский М.В., Грязнов М.П., 1938.– М.В. Воеводский, М.П. Грязнов. Усунские могильники на территории Киргизской ССР. К истории у-суней.– ВДИ, 1938. №3.

Волин С. 1940, – С. Волин. К вопросу о замке на горе Муг.– «Труды Таджикистанском АН СССР», т. IХ. М.,–Л., 1940

Воробьева М. Г., 1959.– М.Г. Воробьева. Керамика Хорезма античного периода.– «Керамика Хорезма». Сб. статей. М., 1959 (Тр. ХАЭЭ. IV).

Воробьев-Десятовский В.С., 1956.– В.С. Воробьев-Десятовский. К вопросу о роли субстрата в развитии индоарийских языков.– СВ, 1956,№ 1.

Воробьева-Десятовская М.И., 1964.– М.И. Воробьева-Десятовская. Памятники индийской письменности из Средней Азии.–«Индия в древности». Сб. статей. М., 1964.

Воронец М.Э., 1957.– М.Э. Воронец. Археологические исследования Института истории и археологии и Музея истории АН УзССР на территории Ферганы в 1950–1951 годах. Ташкент, 1957 («Тр. музея истории УзССР», вып. II).

Воронина В.Л., 1949.– В.Л. Воронина. Узбекское народное жилище.–СЭ, 1949, № 2.

Воронина В.Л., 1950.– В.Л. Воронина. Неизвестные памятники Средней Азии.– «Материалы по истории и теории архитектуры Узбекистана». Сб. статей, вып. I. М., 1950.

Воронина В.Л., 1950 а.–В.Л. Воронина. Изучение архитектуры древнего Пенджикента (по материалам раскопок 1947 г.) –МИА, № 15, 1950.

Воронина В.Л., 1950 б.– В.Л. Воронина. Резное дерево Зарафшанской долины.–МИА, № 15, 1950.

Воронина В.Л., 1951 а.– В.Л. Воронина. Народные традиции архитектуры Узбекистана. М., 1951.

Воронина В.Л., 1953.– В.Л. Воронина. Архитектурные памятники древнего Пенджикента.– МИА, № 37, 1953.

Воронина В.Л., 1954– В.Л. Воронина. К характеристике архитектуры Средней Азии эпохи Саманидов.–Тр. АН Таджикской ССР, т. ХХVII, 1954.

Воронина В.Л., 1957.– В.Л. Воронина. Городище древнего Пенджикента как источник для истории зодчества.–«Архитектурное наследство», 8. М., 1957.

Воронина В.Л., 1958.-В.Л. Воронина. Архитектура древнего Пенджикента. (Итоги работ 1952–1953 гг.).– МИА, № 66, 1958.

Воронина В.Л., 1959.– В.Л. Воронина. Архитектурный орнамент древнего Пенджикента.–«Скульптура и живопись древнего Пенджикента». Сб. статей. М., 1959.

Воронина В.Л., 1959 а.– В.Л. Воронина. Народная архитектура Северного Таджикистана. М., 1959.

Воронина В.Л., 1959 б.– В.Л. Воронина. Раннесредневековый город Средней Азии.–СА, М., 1959, № 1.

Воронина В.Л., 1964.– В.Л. Воронина. Архитектура древнего Пенджикента.– МИА, № 124, 1964.

Вороновский Д.Г., 1965.– Д.Г. Вороновский. Астрономы Средней Азии от Мухаммеда ал-Хаваразми до Улугбека и его школы (IХ–ХVI вв.).– «Из истории эпохи Улугбека». Сб. статей. Ташкент, 1965.

Восстание 1916 года в Средней Азии и Казахстане. Сб. документов. Ташкент, 1960.

Восток, II. «Литература Ирана Х– ХII вв». М.–Л., 1935 («Восток», сб. II).

Вязигин С.А., 1949.– СА. Вязигин. Стена Антиоха Сотера вокруг древней Маргианы.– Тр. ЮТАКЭ, т. I, 1949.

Вязьмитина М.И., 1945.– М.И. Вязьмитина. Раскопки на городище Айртам.–ТАЭ, т. II, 1945.

Вяткин В.Л., 1902.– В.Л. Вяткин. Материалы к исторической географии Самаркандского вилоята.– СКСО, вып. VII, 1902.

Вяткин В.Л., 1912.– В.Л. Вяткин. Отчет о раскопках обсерватории Мирзы Улугбека в 1908 и 1909 гг. – «Известия Русского комитета для изучения Средней и Восточной Азии», № 11, сер. 2. СПб., 1912.

Вяткин В.Л., 1927.– В.Л. Вяткин. Шейхи Джуйбари.–«В.В. Бартольду». Сб. статей. Ташкент, 1927.

Вяткин В., 1927 а.– В.(Л.) Вяткин. Афрасиаб-городище былого Самарканда. Археологический очерк. Ташкент, 1927.

Вяткин В.Л., 1928.– В.Л. Вяткин. Каршинский округ, организация в нем войска и события в период 1215–1217 (1800–1803 гг.).– Изв. Ср. Аз. отдела РГО, т. ХVIII, 1928.

Гагейместер Ю., 1882. - Ю. Гагейместер. О торговом значении Средней Азии в отношении к России.– «Русский вестник», 1862, № 110.

Гаевский П., 1919–1923.– П. Гаевский. Курган-Тюбинское» бекство.– ИРГО, т. V, 1919–1923 гг., вып. 2. М.– Л., 1924 г.

Галеркина О.И.,1956.– О.И. Галеркина. Рукопись сочинений Навои 1521–1522 гг. из собрания ГПБ им. Салтыкова-Щедрина в Ленинграде.– «Труды АН Таджикской ССР», т. 62, 1956.

Галкин М.Н., 1867.– М.Н. Галкин. Этнографические и исторические материалы по Средней Азии и Оренбургскому краю, т. I. СПб., 1867.

Галкин М.Н., 1868.– М.Н. Галкин. Этнографические и исторические материалы по Средней Азии и Оренбургскому краю, СПб., 1868.

Галкин А., 1890.– А. Галкин. Краткий очерк Бухарского ханства.– «Военный сборник», № 11, 1890.

Ганковский Ю.В., 1958.– Ю.В. Ганковский. Северо-Западная Индия под властью шахов Дуррани (некоторые вопросы организации управления индийскими вилайята-ми).– «Краткие сообщения Института востоковедения», АН СССР, М., 1958.

Ганковский Ю.В., 1958 а.– Ю.В. Ганковский. Империя Дуррани. Очерки административной и военной системы. М., 1958, № 58.

Гейнс А.К., 1898.– А.К. Гейнс. Управление Ташкентом при Кокандском владычестве (как характеристика администрации среднеазиатских народов). В кн. его же. Собрание литературных трудов, т. II. СПб, 1898.

Герасимов М.М., 1959.– М.М. Герасимов. Скульптурный портрет Рудаки. Душанбе, 1959.

Герценберг Л.Г., 1965.–Л.Г. Герценберг. Хотаносакский язык. М., 1965.

Гинзбург В.В., 1949.– В.В. Гинзбург. Таджики предгорий.– Сб. МАЭ, ХII, 1949.

Гинзбург В.В., 1950.– В.В. Гинзбург. Материалы к палеоантропологии восточных районов Средней Азии. (Гунны и саки Тянь-Шаня, Алая и Южного Памира).– КСИЭ, 1950.

Гинзбург В.В., 1959. – В.В. Гинзбург. Основные вопросы палеоантропологии Средней Азии в связи с изучением этногенеза ее народов.–КСИЭ, вып. ХХХI, 1959.

Гинзбург В.В., 1962.– В.В. Гинзбург. Антропологический состав населения Средней Азии и Казахстана.–«Народы Средней Азии и Казахстана».– 1. М., 1962.

Гинзбург В.В., 1964.– В.В. Гинзбург. Расовые типы Среднгй Азии и их формирование в процессе этногенеза ее народов.–Тр. ТГУ, вып. 235. Исторические науки, кн. 39. Ташкепт, 1964.

Гиршман А., 1946.– А. Гиршман. Раскопки Французской археологической делегации в Беграме (Афганистан).–КСИИМК, вып. 13, 1946.

Глуховской А., 1867. – А. Глуховской. Записка о значении Бухарского ханства для России и о необходимости принятия решительных мер для прочного водворения на-шего влияния в Средней Азии. СПб., 1867.

Гордлевский В., 1941.– В. Гордлевский. Государство Сельджукидов Малой Азии. М.–Л., 1941.

Грантовский Э.А., 1960.– Э.А. Грантовский. Индоиранские касты у скифов. М., 1960 (ХХV Международный конгресс востоковедов. Доклады делегации СССР).

Грантовский Э.А., 1963.– Э.А. Грантовский. Из истории восточно-иранских племен на границах Индии.– КСИНА, вып. 63, 1963.

Грантовский Э.А., 1963. а.– Э.А. Грантовский. Племенное объединение Parcu-parcava у Панини.– «История и культура древней Индии». М., 1963.

Грантовскиb Э.А., 1970.– Э.А. Грантовский. Ранняя история иранских племен Средней Азии. М. 1970.

Гребенкин А.Д., 1872 а.– А.Д. Гребенкин. Мелкие народности Зеравшанского округа.– «Русский Туркестан», вып. 2. М., 1872.

Гребенкин А.Д., 1872 б.– А.Д. Гребенкин. Таджики.– «Русский Туркестан», вып. 1. М., 1872.

Грек Т.Е. ва диг., 1967.– Т.Е. Грек, Е. Г. Пчелина, Б. Я. Ставиский. Каратепе – буддийский пещерный монастырь в старом Термезе. М., 1967.

Греков Б. Д., Якубовский А.Ю. 1950.– Б.Д. Греков, А.Ю. Якубовский. Золотая Орда и ее падение. М.–Л., 1950.

Григорьев В.В., 1861.– В.В. Григорьев. Записки Мирзы Шемса Бухары. О некоторых событиях в Бухаре, Коканде, Кашгаре. Казань, 1861.

Григорьев В.В., 1867 а.– В.В. Григорьев. Греко-бактрийское царство.– ЖМНП, ч. 136, отд. II, 1867.

Григорьев В.В., 1867 б.– В.В. Григорьев. Кабулистан и Кафиристан. СПб., 1867.

Григорьев В.В., 1871.– В.В. Григорьев. О скифском народе саках. СПб., 1871.

Григорьев В.В., 1874.– В.В. Григорьев. Русская политика в отношении Средней Азии. Исторический очерк.– «Сборник государственных знаний», т. I. СПб.. 1874.

Григорьев В.В., 1881.– В.В. Григорьев. Поход Александра Великого в Западный Туркестан – ЖМНП, ч. 217, отд. II, сентябрь-октябрь, 1881.

Григорьев Г.В., 1940 а.–Г.В. Григорьев. Городище Тали-Барзу. Краткий очерк.–ТОВЭ, т. 2, 1940.

Григорьев Г.В., 1940 б.– Г.В. Григорьев. Поселения древнего Согда – КСИИМК, вып. VI. М.–Л., 1940

Григорьев Г.В., 1948.– Г.В. Григорьев. Келесская степь в археологическом отношении. (К истории культуры древних саков).–Изв АН Каз. ССР, № 46. серия ар-хеологическая, вып. I, 1948.

Грулев М., 1909.– М. Грулев. Соперничество России и Англии в Средней Азии. СПб., 1909.

Грязневич П.А. ва Болдырев А.Н., 1957.– П.А. Грязневич, А.Н. Болдырев. О двух редакциях «Таърихи Табари» Балъами.–СВ, 1957, № 3.

Губаревич-Радобильский А. Х., 1912.– А.Х. Губаревич-Радобильский. Значение Туркестана в торговле России с сопредельными странами.– «Материалы для изучения хлопководства», вып. II. СПб., 1912.

Гудкова А.В., 1964.– А.В. Гудкова. Ток кала. Ташкент, 1964.

Гудкова А.В., Лившиц В.А., 1967.– А.В. Гудкова, В.А. Лившиц. Новые хорезмские надписи из некрополя Токкалы и проблема «хорезмской эры».– Вестник Каракалпакского филиала АН УзССР, 1967, № 1.

Гулишамбаров С.И., 1913.– С.И. Гулишамбаров. Экономический обзор Туркестанского района, обслуживаемого Среднеазиатской железной дорогой, ч. I. Производительные силы. Асхабад, 1913.

Гумилев Л.Н., 1959.– Л.Н. Гумилев. Эфталиты и их соседы в IV в.– ВДИ, 1959, №1.

Гумилев Л.Н., 1960 а.– Л.Н. Гумилев. Война 589 г. и Гератская битва.– ИООН АН Тадж. ССР, 1960, № 2 (23).

Гумилев Л. Н., 1960 б.– Л. Н. Гумилев. Хунны. Средняя Азия в древние времена. М., 1960.

Гумилев Л.Н., 1967 а.– Л.Н. Гумилев. Древние тюрки. М., 1967.

Гумилев Л.Н., 1967 б.– Л.Н. Гумилев. Эфталиты-горцы или степняки? – ВДИ, 1967, № 3.

Гуревич А.М., 1935.– А.М. Гуревич. О классовой борьбе в Самарканде в 1365–1366 гг.– «Труды Государственной публичной библиотеки УзССР», т. I. Ташкент, 1935.

Гюзальян А., 1938.– А. Гюзальян. Бронзовый калемдан 1148 г.– «Памятники эпохи Руставели». Л., 1938.

Давидович Е.А., 1949.– Е.А. Давидович. Стекло нз Нисы.– Тр. ЮТАКЭ, т. I, 1949.

Давидович Е.А., 1950.– Е.А. Давидович. К вопросу о курсе и обращении серебрянных монет в государстве Шейбанидов (ХVI в).– Тр. САГУ. Новая серия вып. II. Гуманитарные науки, кн. 3, 1950.

Давидович Е.А., 1951 а.–Е.А. Давидович. Две денежные реформы в государстве Шейбанидов.– Тр. САГУ. Новая серия, вып. 23. Гуманитарные науки, кн. 4, 1951.

Давидович Е.А., 1952.– Е.А. Давидович. Из истории Хисара в ХVI в. (по нумизматическим данным).- ИООН АН Тадж. ССР, вып. 2, 1952.

Давидович Е.А., 1953.– Е.А. Давидович. Средневековое оконное стекло из Таджикистана.– ДАН Тадж. ССР, вып. 7, 1953.

Давидович Е.А., 1953 а.– Е.А. Давидович. Среднеазиатские серебрянные монеты с наименованием хорасанских городов.– ИООН АН Тадж. ССР, вып. 4, 1953.

Давидович Е.А., 1953 б.– Е.А. Давидович. Термезский клад медных серебрянных дирхемов 617, 1220 г. – ЭВ. VIII, 1953.

Давидович Е.А., 1954.– Е.А. Давидович. Нумизматические материалы для истории развития феодальных отношений в Средней Азии при Саманидах.– Тр. АН Таджикской ССР, т. 27, 1954.

Давидович Е.А., 1954 а.– Е.А. Давидович. Денежная реформа Шейбанихана (из истории среднеазиатской экономики в ХVI в.).– «Материалы по истории таджиков и узбеков Средней Азии». Сб. статей, вып. I. Сталинабад, 1954 (Тр. АН Таджикской ССР, т. ХII).

Давидович Е.А., 1955. - Е.А. Давидович. Неопубликованные монетные находки на территории Узбекистана. Тр. ИИАН Узб. ССР, 1955.

Давидович Е.А., 1956.– Е.А. Давидович. О работах Гиссарского отряда в 1955 г.–АРТ, VII. Сталинабад, 1956.

Давидович Е.А., 1957.– Е.А. Давидович. Коллекции восточных монет Ферганского областного музея.–ИООН АН Тадж. ССР, вып. 14, 1957.

Давидович Е.А., 1957 а.– Е.А. Давидович. Нумизматические материалы для хронологии и генеалогии среднеазиатских Караханидов.– Тр. ГИМ, вып. 26. Нумизматический сборник, ч. 2, 1957.

Давидович Е.А., 1958.– Е.А. Давидович. Раскопки замка Калаи Боло. (Из работ Исфаринского отряда ТАЭ в 1951–1952 гг.).– МИА, № 66, 1958.

Давидович Е.А., 1959.– Е.А. Давидович. Монетные находки на территории Таджикистана, зарегистрированные в 1957 г.– АРТ, V, 1959.

Давидович Е.А., 1960.– Е.А. Давидович. Два самаркандских кувшина с датой и именем мастера в надписи.–КСИИМК, вып. 80, 1960.

Давидович Е.А., 1960 а.– Е.А. Давидович. Из области денежного обращения в Средней Азии ХI– ХII вв.– НЭ, II, 1960.

Давидович Е.А., 1961– Е.А. Давидович. Материалы для характеристики экономики и социальных отношений в Средней Азии ХVI в. – ИООН АН Тадж. ССР, 1961, № 1 (24).

Давидович Е.А., 1964.– Е.А. Давидович. История монетного дела Средней Азии ХVII–ХVIII вв. (Золотые и серебрянные монеты Джанидов). Душанбе, 1964.

Давидович Е.А., 1965 а.– Е.А. Давидович. Материалы для характеристики денежной реформы Улугбека.–«Из истории эпохи Улугбека». Сб. статей. Ташкент, 1965.

Давидович Е.А., 1965 б.– Е.А. Давидович. Новые нумизматические материалы для характеристики товарно-денежных отношений на территории Южного Таджикистана в ХV в. –«Абдурахман Джами. Эпоха, жизнь и творчество». Сб. ста-тей. Душанбе, 1965.

Давидович Е.А., 1966.– Е.А. Давидович. Денежное обращение в Мавераннахре при Саманидах.– НЭ, VI, 1966.

Давидович Е.А., 1968 а.– Е.А. Давидович. Нумизматические заметки (Караханиды, Чингизхан, Шейбаниды).–ИООН АН Таджикской ССР, 1968, № 3 (58).

Давидович Е.А., 1968 б – Е.А. Давидович. О двух караханидских каганатах.– НАА, 1968, № 1.

Давидович Е.А., 1970 – Е.А. Давидович. Материалы по метрологии средневековой Средней Азии. М., 1970.

Давидович Е.А., 1970 а– Е.А. Давидович. Денежное хозяйство и частичное восстановление торговли в Средней Азии ХIII в. после монгольского нашествия. (По нумизматическим данным).– НАА, 1970, № 6.

Давидович Е.А., 1970 б.– Е.А. Давидович. Клад саганианских монет второй четверти ХI в. как исторический источник.– «Письменные памятники Востока», 1968. М., 1970.

Давидович Е.А., 1972.– Е.А. Давидович. Денежная реформа Кучкунчи-хана.–НЭ, Х. М., 1972.

Давидович Е.А., 1976.– Е.А. Давидович. Первый клад тетрадрахм кушанца «Герая».– ВДМ, 1976, № 4.

Давидович Е.А. ва Литвинский Б.А., 1955.– Е.А. Давидович, Б.А. Литвинский. Археологический очерк Исфаринского района. Сталинабад, 1955 (Тр. ИИАЭ АН Тадж. ССР, т. 35).

Давидович Е.А., Мухторов А., 1969.– Е.А. Давидович, А. Мухтаров. Страницы истории Гиссара. Душанбе, 1969.

Давлатов X., Илёсов А., 1972.– Дж. Давлатов, А. Ильясов. Присоединение Туркмении к России. Ашхабад, 1972.

Дальский А.Н., 1949.– А.Н. Дальский. Наскальные изображения Таджикистана.– Изв. ВГО, т. 81, вып. 2, 1949.

Дандамаев М.А., 1958.– М.А. Дандамаев. Социальная сущность переворота Гауматы.– ВДИ, 1958, № 4.

Дандамаев М.А., 1963.– М.А. Дандамаев. Поход Дария против скифского племени тиграхауда.– КСИНА, 1963, вып. 61.

Дандамаев М.А., 1963 а.– М.А. Дандамаев. Иран при первых Ахеменидах (VI в. до н. э.). М., 1973.

Данилевский В.В. ва диг., 1940.– В.В. Данилевский, В.Н. Кононов и В.А. Никитин. Исследование растительных остатков из раскопок согдийского замка на горе Муг в Таджикистане – «Тр. Тадж. базы АН СССР», т. VIII. М.–Л.,1940

Данилевский Г.И., 1851.– Г.И. Данилевский. Описание Хивинского ханства.–ЗИРГО, 1851, кн. 5.

Дебец Г.Ф., 1948.– Г.Ф. Дебец. Палеоантропология 'СССР. М.– Л., 1948 (Тр. ИЭ, новая серия, т. IV).

Демидов А.П., 1926.– А.П. Демидов. Экономические очерки хлопководства, хлопковой торговли и промышленности в Туркестане. М., 1926.

Денике Б.П., 1928.– Б.П. Денике. Резная штуковая стенная декорация в Термезе.– Труды секции искусств. РАНИОН, VII. М., 1928.

Денике Б. (П.), 1938.-Б. (П.) Денике. Живопись Ирана. М., 1938.

Денике Б.П., 1939.– Б.П. Денике. Архитектурный орнамент Средней Азии. М.–Л„ 1939.

Деопик Д.В., Мерперт Н.Я., 1957.– Д.В. Деопик, Н.Я. Мерперт. К вопросу о конце цивилизации Хараппы.– СА, 1957, № 4.

Дингельштедт Н., 1895.– Н. Дингельштедт. Опыт изучения ирригации Туркестанского края. Сыр – Дарьинская область, т. II, ч. III. СПб., 1895.

Дмитриев В.И., 19506. И. Дмитриев. Композиционные особенности бухарской архитектуры второй половины ХVI века.–МИТАУ, вып. 1, 1950.

Дмитриев Л.В. ва диг., 1965.– Л.В. Дмитриев, А.М. Мугинов, С.Н. Муратов. Описание тюркских рукописей Института народов Азии, 1. История. Под ред. А.Н. Кононова. М., 1965.

Добромыслов А. И., 1911.– А. И. Добромыслов. Ташкент в прошлом и настоящем, вып. 1. Ташкент, 1911.

Долгорукой Дм., 1871.– Дм. Долгорукой. Пять недель в Кокане,– «Русский вестник», 1871.

Долинская В.Г., 1955.– В.Г. Долинская. Художник-миниатюрист Мухаммед Мурад Самарканди.– Изв. АН УзССР, 1955, № 9.

Долинская В.Г., 1958.– В.Г. Долинская. Миниатюры рукописи «Таърихи-Абул-Хайрхани» из собрания Института востоковедения АН УзССР.-ИООН АН Таджик-ской ССР, 1958, № 2 (17).

Дройзен И.Г., 1890–1893.– И.Г. Дройзен. История эллинизма. Перев. с франц. М. Шелгунова, тт. I–III, 1890–1893, т. I. История Александра Великого. М., 1890.

Дружинин Н.М., 1927.– Н.М. Дружинин. В страну туркмен и узбеков. Л., 1927.

Дьяконов И.М., 1949.– И.М. Дьяконов. Развитие земельных отношений в Ассирии. Л., 1949.

Дьяконов И. М., 1956.– И.М. Дьяконов. История Мидии от древнейших времен до конца IV века до н. э. М.–Л., 1956.

Дьяконов И.М., 1959.– И.М. Дьяконов. Общественный и государственный строй древнего Двуречья. Шумер. М., 1959.

Дьяконов И.М., 1963.– И.М. Дьяконов. Община на древнем Востоке в работах советских исследователей.– ВДИ, 1963, №1.

Дьяконов И.М., 1966.– И.М. Дьяконов. Основные черты экономики в монархиях древней Западной Азии.–ВДИ, 1966, МI.

Дьяконов И.М., 1967.– И.М. Дьяконов. Языки древней Передней Азии. М., 1967.

Дьяконов И.М., 1970.– И.М. Дьяконов. Арийцы на Ближнем Востоке. Конец мифа.– ВДИ, 1970, № 7.

Дьяконов И.М., Дьяконов М.М., Лившиц В.А., 1951,– И.М. Дьяконов, М.М. Дьяконов, В.А. Лившиц. Документы из древней Нисы (дешифровка и анализ).– Мат. ЮТАКЭ, вык. 2, 1951.

Дьяконов И.М. ва Лившиц В.А., 1960 а.– И.М. Дьяконов, В.А. Лившиц. Документы из Нисы 1 в. до н. э. Предварительные итоги работ. М., 1960.

Дьяконов И.М. ва Лившиц В.А., 1960 б.– И.М. Дьяконов, В.А. Лившиц. Парфянское царское хозяйство в Нисе I в. до н. э.– ВДИ, 1960, № 2.

Дьяконов И.М., Лившиц В.А., 1966.– И.М. Дьяконов, В.А. Лившиц. Новые находки документов в старой Нисе.– «Переднеазиатский сборник», II. М., 1966.

Дьяконов М.М., 1950.– М.М. Дьяконов. Работы Кафирниганского отряда.–МИА, № 15, 1950.

Дьяконов М.М., 1951.– М.М. Дьяконов. Образ Сиявуша в среднеазиатской мифологии,– КСИИМК, вып. ХI, 1951.

Дьяконов М.М., 1953.–М.М. Дьяконов. Археологические работы в нижнем течении река Кафирнигана (Кобадиан) (1950–1951 гг.).– МИА, № 37, 1953.

Дьяконов М.М., 1954 а.– М.М. Дьяконов. Росписи Пянджикента и живопись Средней Азин.– «Живопись древнего Пянджикента». Сб. статей. М., 1954.

Дьяконов М.М., 1954 б.– М.М. Дьяконов. Сложение классового общества в северной Бактрии.– СА, ХIХ, 1954.

Дьяконов М.М., 1956.– М.М. Дьяконов. У истоков древней культуры Таджикистана. Сталинабад, 1956.

Дьяконов М.М., 1961.– М.М. Дьяконов. Очерк истории древнего Ирана. М., 1961.

Дьяконова Н.В., 1964.– Н.В. Дьяконова. Средиеазиатские миниатюры ХVI– ХVIII вв. М., 1964.

Дьяконова Н.В., Смирнова О.И., 1967.– Н.В. Дьяконова, О.И. Смирнова. К вопросу о культе Наны (Анахиты) в Согде.– СА, 1967, № 1.

Ершов Н.Н., 1960.– Н.Н. Ершов. Сельское хозяйство таджиков Ленинабадского района Таджикской ССР перед Октябрьской революцией.– «Труды АН Тадж. ССР, т. 28. Сталинабад, 1960.

Жуков В.Д., 1940. – В.Д. Жуков. Стеклянные «медальоны» из дворца Термезских правителей. Изв. Уз ФАН СССР, 1940, № 4–5.

Жуков В.Д., 1945.- В.Д. Жуков. Развалины ансамбля дворцовых зданий в пригороде среднсвекового Термеза.–ТАЭ, т. II, 1945.

Жуковский В.А., 1894. – В.А. Жуковский. Древности Закаспийскоuо края. Развалины старого Мерва. СПб., 1894, (МАР, № 16).

Жуковский С.В., 1915.–С.В. Жуковский. Сношения России с Бухарой и Хивой за последнее трехсотлетие. Пг., 1915 («Труды общества русских ориенталистов», № 2).

Забелина Н.Н., 1952.– Н.Н. Забелина. Обзор древнейших монет из коллекций Республиканского историко-краеведческого музея Тадж. ССР, вып. 1. Сталинабад, 1952.

Забелина Н.Н. ва Ремпель Л., 1948.– Н.Н. Забелина, Л. Ремпель. Согдийский всадник. Ташкент, 1948.

Заднепровский Ю.А., 1960.– Ю.А. Заднепровский. Археологические памятники южных районов Ошской области (середина 1 тыс. до н. э.–середина 1 тыс. н. э.). Фрунзе, 1960.

Заднепровский Ю.А., 1962.– Ю.А. Заднепровский. Древнеземледельческая культура Ферганы. М.– Л., 1962 (МИА, № 118).

Заднепровский Ю.А., 1967.– Ю.А. Заднепровский. Тюркские памятники в Фергане.–СА, 1967, № 1.

Залеман К.Г., 1888.– К.Г. Залеман. Новые материалы по ягнобскому языку.– ЗВОРАО, т, III, вып. 1–2, 1888.

Зарубин И.И., 1926.– И.И. Зарубин. Сказание о первом кузнеце в Шугнане.– «Известия АН СССР», 1926, VI серия, т. ХХ №12.

Засыпкин Б.Н., 1928.– Б.Н. Засыпкин. Архитектурные памятники Средней Азии. Проблемы исследования и реставрации.– «Вопросы реставрации». Сб. статей. Пг.– М., 1928.

Засыпкин Б.Н., 1948.– Б.Н. Засыпкин. Архитектура Средней Азии. М., 1948.

Засыпкин Б.Н., 1961. - Б.Н. Засыпкин. Своды в архитектуре Узбекистана.– «Архитектурное наследство», 13. М., 1961.

Заходер Б.Н., 1940. - Б.Н. Заходер. Мухаммед Нахшаби. К истории карматского движения в Средней Азии в Х в.– УЗ МГУ, вып. 41, 1940.

Заходер Б.Н., 1943.–Б.Н. Заходер. Денданекан.– ИЖ, 1943, № 3-4.

Заходер Б.Н., 1945.–Б.Н. Заходер. Хорасан и образование государства сельджуков.– ВИ, 1945, № 5–6.

Зеймаль Е.В., 1960.– Е.В. Зеймаль. Кушанские монеты из собрания Института истории, археологии и этнографии АН Таджикской ССР.– ИООН АН Тадж. ССР, 1960, № 1.

Зеймаль Е.В., 1963.-Е.В. Зеймаль. Шива на монетах Великих кушан.– «Тезисы докладов научной сессии, посвященной итогам работы Государственного Эрмитажа за 1962 г.» Л., 1963.

Зеймаль Е.В., 1964. - Е.В. Зеймаль. Проблемы кушанской хронологии и монеты.– «Тезисы докладов на юбилейной научной сессии (Гос. Эрмитаж)». Л., 1964.

Зеймаль Е.В., 1965.– Е.В. Зеймаль. Кушанское царство по нумизматическим данным.– АКД. Л., 1965.

Зеймаль Е.В., 1967.– Е.В. Зеймаль. Монеты Великих кушан в Государственном Эрмитаже.– «Нумизматика». Сб. статей, 3. Л., 1967 (Труды Гос. Эрмитажа т. IХ).

Зеймаль Е.В., 1968 а. – Е.В. Зеймаль. Кушанская хронология. (Материалы по проблеме). М., 1968.

Зеймаль Е.В., 1968 б. – Е.В. Зеймаль. Начальная дата Канишки – 278 г. н. э.– «Тезисы докладов и сообщений советских ученых». Международная конференция по истории, археологии и культуре Центральной Азии в кушанскую эпоху. М., 1968.

Зеймаль Т.И., 1962.– Т.И. Зеймаль. Археологические работы в Вахшской долине в 1960 г.–ДРТ, вып. 8 1962.

Зеймаль Т.И., 1971.– Т.И. Зеймаль. Древние и средневековые каналы Вахшской долины.– «Страны и народы Востока», вып. Х. М., 1971.

Зеймаль Т.И., Зеймаль Е.В., 1962.– Т.И. Зеймаль, Е.В. Зеймаль. Еще раз о месте находки Аму-Дарьинского клада.– ИООН АН Тадж. ССР, 1962, № 1 (28).

Зельин К.К., 1953.– К.К. Зельин. Основные черты эллинизма. (Социально-экономические отношения и политическое развитие рабовладельческих обществ Восточного Средиземноморья в период эллинизма).–ВДИ, 1954, № 4.

Зельин К.К., Трофимова М.К., 1969.– К.К. Зельин, М.К. Трофимова. Формы зависимости в Восточном Средиземноморье эллинистического периода. М., 1969.

Зиёев Х.З., 1962.– Х.З. Зиёев. Eрта Осиё ва Сибирь (ХVI–ХIХ асрлар). Тошкент, 1962.

Зиёев Х.З., 1965.– Х.З. Зиёев. Eрта Осиё ва Волга буйлари (ХVI– ХIХ). Тошкент, 1965.

Зиманов С.З., 1960.– С.З. Зиманов. Политический строй Казахстана конца ХVIII и первой половины ХIХ в. Алма-Ата, 1960.

Зиновьев Н., 1868.– Н. Зиновьев. Осада Ура-Тюбе и Джизага.– «Русский вестник», 1868, № 3–6.

Зограф А.Н., 1937.– А.Н. Зограф. Монеты «Герая». Ташкент, 1937.

Зохидов П.Ш., 1965. - П.Ш. Зохидов. Самаркандская школа зодчих ХIХ – начала ХХ века. Ташкент, 1965.

Зуев Ю.А., 1960.– Ю.А. Зуев. Тамги лошадей из вассальных княжеств.–Тр. ИИАЭ АН Каз. ССР, т. 8, 1960.

Ибро[имов С.К., 1960.– С.К. Ибрагимов. Еще раз о термине «кавах».– «Новые материалы по древней и средневековой истории Казахстана». Сб. статей, Алма-Ата, 1960.

Ибро[имов С.К., 1960 б.–С.К. Ибрагимов. «Михманнамеи Бухара» Рузбехана как источник по истории Казахстана. Алма-Ата, 1960.

Иванов В.В., 1967.– В.В. Иванов. Языковые данные о происхождении кушанской династии и тохарская проблема. НАА, 1967, М 3.

Иванов В.В. ва Топоров В.Н., 1960.–В.В. Иванов, В.Н. Топоров. Санскрит, М., 1960.

Иванов Д., 1873.– Д. Иванов. Туркестанские походы– «Военный сборник», 1873, № 3, 4, 6, 7. 9, 10.

Иванов И.К., 1965.– И.К. Иванов. Геологический возраст ископаемого человека. М., 1965.

Иванов П.П., 1932.– П.П. Иванов. К истории развития горного промысла Средней Азии. Краткий исторический очерк. Л.– М., 1932.

Иванов П.П., 1937.– П.П. Иванов. Восстание Китай-кипчаков в Бухарском ханстве в 1821–1825 гг. «Труды ИВАН СССР», т. ХХVIII, 1937.

Иванов П.П., 1937 б.– П.П. Иванов. Новые материалы по истории Средней Азии (по поводу открытия архива хивинских ханов).– «Историк-марксист», 1937, № 3.

Иванов П.П., 1937 а.– П.П. Иванов. «Удельные земли» Сейид-Мухамедхана хивинского (1856– 1865).– «Записки Института востоковедения АН СССР», т. VI. М.–Л., 1937.

Иванов П.П., 1939.– П.П. Иванов. Казахи и Кокандское ханство (к истории их взаимоотношении в начале ХIХ в.).– «Записки Института востоковедения АН СССР», т. VII, 1939.

Иванов П.П., 1940.– П.П. Иванов. Архив хивинских ханов ХIХ в. Исследование и описание документов с историческим введением. Новые источники для истории народов Средней Азии. Л., 1940.

Иванов П.П., 1954.– П.П. Иванов. Хозяйство джуйбарских шейхов. К истории феодального землевладения в Средней Азии в ХVI–ХVIII вв. М.–Л., 1954.

Иванов П.П., 1958.– П.П. Иванов. Очерки по истории Средней Азии (ХVI – середина ХIХ в.). М., 1958.

Иванов С.В., 1952.– С.В. Иванов. О находках в замке на горе Муг (Керамика, плетенные и кожанные изделия, тканы).– ИООН АН Тадж. ССР, вып. II, 1952.

Игнатьев Н., 1897.– Н. Игнатьев. Миссия в Хиву и Бухару в 1858 г. СПб., 1897.

Иерусалимская А.А., 1967 г.– А.А. Иерусалимская. К вопросу о связях Согда с Византией и Египтом (об одной уникальной ткани из северокавказского могильника Мощеная балька).–НАА, 1967, № 3.

Иерусалимская А.А., 1967 б.– А.А. Иерусалимская. О северокавказском «шелковом пути» в ранее средневековье.–СА., 1967, № 2.

Ильин Г.Ф., 1958.– Г.Ф. Ильин. Древний индийский город Таксила. М., 1958.

Иностранцев К.А., 1907 а.– К.А. Иностранцев. К изучению оссуариев.–ЗВОРАО, т. ХVIII, 1907.

Иностранцев К.А., 1907 б.– К.А. Иностранцев. Туркестанские оссуарии и астоданы.–ЗВОРАО, ХVII, 1907.

Иностранцев К.А., 1909.– К.А. Иностранцев. О древнеиранских погребальных обычаях и постройках.– ЖМНП, № 3–4, 1909.

Иностранцев К.А., 1911. - К.А. Иностранцев. О домусульманской культуре Хивинского оазиса.– ЖМНП, новая серия, ч. ХХХI, № 2.

Искандаров Б.И., 1958.– Б.И. Искандаров. Из истории Бухарского эмирата. М., 1958.

Искандаров Б.И., 1960.– Б.И. Искандаров. Восточная Бухара и Памир в период присоединения Средней Азии к России. Сталинабад, 1960.

Искандаров Б.И., 1962, 1963.– Б.И. Искандаров. Восточная Бухара и Памир во второй половине ХIХ в., ч. I, 1962; ч. II, 1963.

Искандаров Б.И., 1970.–Б.И. Искандаров. Бухара в 1919–1920 гг. Душанбе, 1970.

Исламов О.И., 1955.–О.И. Исломов. Из истории горного дела и геологических представлений у народов Средней Азии с древнейших времен до ХVIII в.–«Очерки по историн геологических знаний». Сб. статей, вып. 4. М., 1955,

«История Бухары», 1976.– «История Бухары с древнейших времен до наших дней». Ташкент, 1976.

«История Казахской ССР», 1957.– «История Казахской ССР. С древнейших времен до Октябрьской Социалистической революции», т. I. Алма-Ата, 1957.

«История Киргизской ССР», т. I, 1963.–«История Киргизской ССР», т. I. Фрунзе, 1968.

«История народов Узбекистана», 1947–1950.– «История народов Узбекистана», т. I. С древнейших времен до начала ХVI в. Ташкент, 1950; т. II: От образования госу-дарства Шейбанидов до Великой Октябрьской Социалистнческой революции. Ташкент, 1947.

«История Самарканда», т. I, 1969.– «История Самарканда. С древнейших времен до Великой Октябрьской Социалистической революции», т. I. Ташкент, 1969.

«История Туркменской ССР», т. I, кн. 2, 1957.–«История Туркменской ССР. С начало ХIХ века до Великой Октябрьской Социалистической революции», т. I, кн. 2. Ашхабад, 1957.

«История Узбекской ССР», 1967.– «История Узбекской ССР», 1967, т. I.– С древнейших времен до середины ХIХ века, Ташкент, 1967.

Ис[оrов А., 1971.– А. Исаков. Дворец правителей древнего Пенджикента – «Страны и народы Востока», вып. Х. М., 1971.

Итина М.А., 1958.– М.А. Итина. Памятники первобытной культуры Верхнего Узбая.– Археологические и этнографические работы Хорезмской экспедиции 1949–1953 гг. М., 1958 (Тр. ХАЭЭ, т. 2).

Итина М.А., 1959.– М.А. Итина. Первобытная керамика Хорезма.– «Керамика Хорезма». М., 1959 (Тр. ХАЭЭ, т. 4).

Итина М.А., 1962.– М.А. Итина. Степные племена среднеазиатского междуречья во второй половине II – начале 1 тысячелетия до нашей эры.– СЭ, 1962, № 3.

Итина М.А., 1968.– М.А. Итина. Древнехорезмские земледельцы.– «История, археология и этнография Средней Азии». Сб. статей. М., 1968.

ИТН, I, 11 (1), II (2),. 1963, 1964.– «История таджикского народа», т. I. С древнейших времен до V. в. н. э. М., 1963; т. II, кн. 1. Возникновение и развитие феодального строя (VI–ХVI вв.). М., 1964; т. II, кн. 2. Поздний феодализм (ХVII в.–1917 г.). М., 1964.

Кабанов С.К., 1956 а.–С.К. Кабанов. Археологические данные по истории Нахшеба в III–V вв.– ВДИ, 1956, № 2.

Кабанов С.К., 1956 б.–С.К. Кабанов. Раскопки жилого квартала Х в. в западной части городища Варахша.–Тр. ИИА АН Уз. ССР, вып. VIII. 1956.

Кабанов С.К., 1961.–С. К. Кабанов. Кешские монеты V–VI вв.– ВДИ, 1961, № 1.

Кабанов С.К., 1963.– С.К. Кабанов. Археологические данные к этнической истории южного Согда в III–VI вв.–СА, 1963, № 1.

Кабо В. Р., 1968.– В. Р. Кабо. Первобытная община охотников и собирателей (по австралийским материалам). «Проблемы истории докапиталистических обществ». Сб. статей, кн. I. М., 1968.

Камолов С., 1968.–С. Камолов. Каракалпаки в ХVIII–ХIХ веках. (К истории взаимоотношений с Россией и с среднеазиатскими ханствами). Ташкент, 1968.

Капранов В.А., 1964.– В.А. Капранов. «Лугати фурс» Асади Туси и его место в истории таджикской (фарси) лексикографии. Душанбе, 1964.

Каримов Т., 1957.–Т. Каримов. Победа Великой Октябрьской социалистической революции в Северном Таджикистане. Сталинабад, 1957.

Каримов Т., 1965.– Т. Каримов. Таджикистан в период революции 1905–1907 гг. Душанбе, 1965.

Каримов Т., 1968.– Т. Каримов. Восстание 1916 г. в Таджикистане. Душанбе, 1966.

Кармышева Б.Х., 1954.– Б.Х. Кармышева. Узбеки-локайцы Южного Таджикистана. Душанбе, 1954 (Тр. АН Таджикской ССР, т. 28).

Кармышева Б.Х., 1957.– Б.Х. Кармышева. Некоторые данные к этногенезу населения южных и западных районов Узбекистана.– КСИЭ, вып. ХХVII, 1957.

Кармышева Б.Х., 1960.– Б.Х. Кармышева. Этнографическая группа «тюрк» в составе узбеков (историко-этнографические данные).– СЭ, 1960, № 1.

Кармышева Б.Х., 1960 а.– Б.Х. Кармышева. Этнические и территориальные группы населения северо-восточной части Кашка-Дарьинской области Узбекской ССР.– КСИЭ, вып. 33, 1960.

Кармышева Б.Х., 1964.– Б.Х. Кармышева. К истории формирования населения южных районов Узбекистана и Таджикистана. М., 1964 (VII Международный конгресс антропологических и этнографических наук).

Кастальский Б. Е., 1909.– Б. Е. Кастальский. Биянайманские оссуарии.–ПТКЛА, год 13, 1909 (приложение).

Кастельская З.Д., 1934.- З.Д. Кастельская. К истории англо-русского соперничества в Средней Азии (с 1-й половины ХIХ века по 1907 г.).–НЗВ, 1934, М 2.

Кастельская З.Д., 1937.–3. Д. Кастельская. Восстание 1916 г. в Узбекистане. (К 20-летию восстания). Ташкент, 1937.

Кастельская З.Д., 1972.– З.Д. Кастельская. Основные предпосылки восстания 1916 г. в Узбекистане. М., 1972.

«Каталог», I–III.– «Каталог восточных рукописей Академии наук Таджикской ССР». Сталинабад, 1960; т. II. Душанбе, 1968; т. III. Душанбе, 1968.

Качановский Ю. В., 1971.– Ю. В. Качановский. Рабовладение, феодализм или азиатский способ прозводства? Спор об общественном строе древнего и средневекового Востока, доколониальной Африки, докулмбовой Америки. М. 1971..

Кибиров А. К., 1959.-А. К. Кибиров. Археологические работы в центральном Тянь-Шане 1953– 1965 гг. Тр. Кирг. АЭЭ, II, 1959.

Кисляков Н.А., 1939.– А.Н. Кисляков. Жилище горных таджиков бассейна р. Хингоу.– СЭ. Сб. статей, вып. 2, 1939.

Кисляков Н.А., 1940.– Н.А. Кисляков. Ишан-феодал Восточной Бухары.– «Труды Таджикской базы АН СССР», т. IХ, 1940 г.

Кисляков Н.А., 1947.– Н.А. Кисляков. К вопросу об этногенезе таджиков.– Сб. «Советская этнография», вып. VI–VIII, 1947.

Кисляков Н.А., 1954.– Н.А. Кисляков. Очерки по истории Каратегина, 2 изд., Душанбе, 1954.

Кисляков Н.А., 1967.– Н.А. Кисляков. Проблемы семьи и брака в работах советских этнографов.– «Советская этнография», М, 1967, № 5.

Кияткина Т.П., 1965.– Т.П. Кияткина. Формирование антропологического ,типа таджиков п

– Конец работы –

Эта тема принадлежит разделу:

ТАЪРИХИ RАДИМТАРИН

ТОXИКОН... ТАЪРИХИ RАДИМТАРИН... RАДИМ АСР ОИ МИ НА...

Если Вам нужно дополнительный материал на эту тему, или Вы не нашли то, что искали, рекомендуем воспользоваться поиском по нашей базе работ: Монография ва маrола[о

Что будем делать с полученным материалом:

Если этот материал оказался полезным ля Вас, Вы можете сохранить его на свою страничку в социальных сетях:

Все темы данного раздела:

ДУШАНБЕ
НАШРИЁТИ «ДОНИШ» 2008

САРЧАШМАИ ХУДШИНОСИИ МИЛЛB
  Агар кас гузаштаи аxдоди худро надонад, инсони комил нест! Ин хитобаи сода, вале дар айни замон xиддии бузургони илму адаби мо аз rаъри аср[о ба гeш мерасад ва [ушдор меди[

МУRАДДИМА
  Халrи тоxик ба итти[оди бузурги миллат[ои сотсиалистb, ки Иттифоrи Республика[ои Советии Сотсиалистиро ташкил додаанд, дохил мешавад. Вай [амро[и бародари калони худ – халrи кабири

Осори палеолити поин
Замони пайдоиши нахустин одамонро дар сарзамини Осиёи Миёна ба таври яrин муайян кардан хеле душвор аст, зеро осори аз [ама rадимаи [аёти он[о боrb намондааст. Ба гумони баъзе олимон, гeё Осиёи Миё

Осори палеолити миёна
Дар Осиёи Миёна аз мар[илаи баъди [аёти башари аввалия – палеолити миёна ёдгори[ои фаровон боrb мондааст. Ин замони нашъунамои маданияти мусте, замони мавxудияти неандертал[о буд, ки дар [удуди пал

Осори палеолити боло
Тахминан 40–35 [азор сол пеш ташаккули навъи имрeзаи башар Homo sapiens сурат мегирад. Дар ин давра асбобу олоти сангb босуръат такмил меёбад. Ба ивази се-чор намуди асосии олат[ои замони

Тавсифи xамъияти палеолит
Мо дар асоси материал[ои археологb инкишофи тадриxии rувва[ои исте[солкунандаи xамъияти давраи палеолити Осиёи Миёнаро мавриди тадrиr rарор додем. Аммо масъалаи такомули тадриxии иxтимоии ин xамъия

МЕЗОЛИТ ВА НЕОЛИТ
Замони мезолит ва неолитро одатан ба 10–15 [азор сол тахмин мекунанд. Лекин давоми ин давраи [аёти инсонb дар [ар ма[ал [ар хел будааст. Дар асоси маълумот ва мадрак[ои мавxудаи археологb ба чунин

Осори мезолит
Осори давраи мезолит хусусан дар ма[ал[ои со[или Каспb ба таври муфассал тадrиr шудааст. Намунаи барxастаи он бозёфти диrrатангези А.П.Окладников - uори Xабал мебошад. Маълумот ва мадрак[ои аз ин x

Осори неолит
Тахминан 9–7 [азор сол rабл аз ин асри нави санг оuоз ёфтааст. Дар Осиёи Миёна се умумияти мадании таърихиро, ки аз якдигар бо шароити зиндагb ва осори худ фарr мекунанд, метавон аёнан муш

Rадимтарин тасвир[ои рeи санг
Тасвир[ои рeи санг, ки барои дарк намудани тафаккури башари rадим ва тасаввуроти нисбат ба му[ит пайдокардаи e кeмак мерасонанд, мавриди таваxxe[и му[аrrиrони таърихи бостон rарор гирифтаанд.

Гузариш ба сохти rавмии падарb
Асри биринxb му[имтарин давраи таърихи инсоният мебошад. Дар ин давра чи дар тараrrиёти rувва[ои исте[солкунанда ва чи дар сохти иxтимоии xамъият таuйироти xиддb ба вуreъ меояд: истихроx ва гудозиш

Rувва[ои исте[солкунанда
Бо мурури аср[о олоти исте[солот беш аз пеш такмил ёфта, техника тараrrb намуд. Яке аз равия[ои ин тараrrиёт ба пайдоиши фулузгудозb оварда расонид. Илм дар ихтиёри худ мадрак[ои аниr ва даrиrи ба

Вилоят[ои таърихию мадании Осиёи Миёна
Сайри тараrrиёти таърихии а[ди биринxb дар rисмат[ои мухталифи Осиёи Миёна яксон набуд. Дар ин бобат ду вилояти калонро метавон зикр кард: 1) xанубу uарбb (xануби Туркманистон); 2) шимолу шарrb (rи

Сохти xамъиятb
Масъалаи сохти xамъиятии а[ди биринxb мавриди ба[су мунозира[ои бени[ояти мутахассисон rарор гирифтааст. Роxеъ ба ин масъала бисёр аrида ва фарзия[ои ба [ам мухолиф мавxуданд. Бештар муло[

Умумияти [индуэронb. Ориёи[о
Протсесс[ои этникие, ки дар Осиёи Миёнаи а[ди биринxb ба амал меомаданд, [ам барои тараrrиёти ояндаи худи ин сарзамин ва [ам барои таърихи як rатор кишвар[ои [амсоя, ки аз {индустон то Аврупои xану

Ро[[ои кeчиши тоифа[ои [индуэронb ва комплекс[ои археологии Осиёи Миёна
Тоифа[ои [индуэронb то замони аз [ам xудо шудани худ дар куxо сукунат доштанд, кай ва бо кадомин ро[[о кeчидан аз ма[ал[ои аслии гузаштагони ин ва ё он тоифа[ои эронb ва [индуориёb ба амал омад? До

Металлургияи о[ан
Материал[ои археологb бо rиёси баъзе мадрак[ои забонb ва [амчунин сарчашма[ои хаттии rадим, ки ба давра[ои баъдтар тааллуr доранд, манзараи [аёти xамъиятии Осиёи Миёнаи охири [азораи II – ибтидои [

Маскан[о
Ёдгори[ои асри аввали о[ан дар Осиёи Миёна назар ба ёдгори[ои пешини аср[ои санг ва биринxb ни[оятдараxа кам кашф ва та[rиr гардидаанд. Дар xануби Туркманистон баъзе маскан[ои rадима, ки [

Авесто» [амчун сарчашмаи таърихb
«Авесто», ки аз маxмeи матн[ои пайравони оини зардуштb иборат аст, му[имтарин маъхази оид ба таърихи rадимтарини Осиёи Миёна мебошад. {оло uайр аз теъдоди андаке дар Эрон, зиёда аз 100 [азор зардуш

Масъалаи ташаккули rадимтарин давлат[о
Та[лили вазъи иxтимоию иrтисодии Осиёи Миёна нишон меди[ад, ки мамлакат дар мар[илаи гузариш ба xамъияти синфb буд. Комилан табиист, ки дар баъзе аз но[ия[ои мутараrrии Осиёи Миёна аввалин давлат[о

Зардуштия
Дар боло ишора кардем, ки «Авесто» – маxмeи аносири аxноси мухталиф ва дар замони гуногун ба вуxуд омадааст. Кай[ост, ки му[аrrиrон доир ба таxзияи ин аносир ва муайян намудани xанба[ои rадимтарини

Ба вуxуд омадани давлати {ахоманиши[о
Пайдоиши нахустин падида[ои давлат дар Эрон ба аср[ои IХ-VII пеш аз милод тааллуr дорад[188]. Дар ин аср[о аксари но[ия[ои Эрони uарбb ба [айъати давлат[ои Ошур ва Урарту дохил мешуд (вилоят[ое, ки

Футу[оти Куруши II дар Осиёи Миёна
Натиxа[ои давраи аввали фаъолияти Куруши II ин буд, ки давлати {ахоманишb ба иrтидори бузурге со[иб гардид, нуфуси мамлакат ва манбаъ[ои моддии он афзуд. {амаи ин барои амалb гардидани ният[ои Куру

Шeриши зидди Хахоманиши[о дар а[ди Дорои I
Uалабаи бодиянишинони Осиёи Миёна бар Куруши II дар [алли таrдири давлати {ахоманишb роли калоне бозид. Аз як тараф, бунёдгузори тавонои давлати {ахоманишb кушта шуд, аз тарафи дигар, писар ва вали

Осиёи Миёна дар [айъати давлати {ахоманишb
Мувофиrи маълумоти сарчашма[о, rисмати му[ими Осиёи Миёна дар [айъати давлати {ахоманишb rарор гирифта буд. Дар навиштаxоти Тахти Xамшед rайд шудааст, ки давлати {ахоманишb аз сарзамини «сакои[ои п

Сохти иxтимоию иrтисодb, маданият ва дини Суuд, Хоразм ва Бохтар дар аср[ои VI–IV пеш аз милод
Сохти xамъиятии халr[ои шарrиэронии Осиёи Миёна дар давраи [укмро-нии сулолаи [ахоманиши[о, чунон ки аз тадrиrи тамоми сарчашма[ои мавxуда маълум мегардад, аз сохти xамъиятии эрониёни uарбb мо[ията

ОСИЁИ МИЁНА ВА ЭРОН ДАР А{ДИ САЛТАНАТИ {АХОМАНИШИ{О
Давлати бузурги [ахоманишb, ки яке аз пуриrтидортарин империя[ои xа[они а[ди rадим [исоб меёфт, мавxудияти худро беш аз 200 сол ниго[ дошта, дар таърихи Шарrи бостонb мавrеи ба назар намоёне ишuол

Тараrrии Маrдуния
Дар а[ди салтанати Файлаrуси II (359–336 пеш аз милод) иrтидори Маrдуния афзуда, марказиятнокb ва итти[оди он устувор мегардад, ки дар ин бобат бар[ам додани майл[ои xудоихо[ии аъёну ашрофи маrдунb

Шикасти давлати {ахоманишb
Искандар ба тавассути хабар[ое, ки аз Форс мерасид, аз вазъияти ноустувори давлати {ахоманишb ба хубb ого[ гардида буд.[231] Подшо[и [ахоманишb Ардашери II Мнемон 115 писар дошт. Пас аз фа

Му[ориба[о дар дамга[и Осиёи Миёна
Дар сарчашма[ои хаттb роxеъ ба чораxeи[ои Бесс баъзе маълумот мавxуд аст. Аввалан, e кeшиш кард, ки xи[ати rонунии [окимияти худро таъмин намояд. Зу[уроти чунин кeшиш[ои Бессро дар ахбори Диодор (Х

Rувва[ои [арбb ва [унари xангии халr[ои Осиёи Миёна
Халr[ои Осиёи Миёна бо кадомин rувва[о муrобили Искандари Маrдунb муrовимат карданд? Бояд rайд кард, ки камбудии асосии rувва[ои мудофиавии Осиёи Миёна марказият надоштани он[о буд. Дар даврае, ки

Амалиёт[ои [арбb дар Мовароунна[р
Арриан (III, 28, 9-10) воrеаро ба rарори зайл наrл мекунад: «Ваrте ки ба Бесс наздик расидани Искандарро хабар доданд, e аз дарёи Окс (Амударё– Б.U.) убур намуд: кишти[оеро, ки он[о аз дарё гузашта

Шeриши сол[ои 329–327 пеш аз милод
Ба муборизаи ба[ри истиrлолияти Суuд ва Бохтар сипа[солори ма[аллb Спитаман, ки яке аз симо[ои хеле барxаста дар таърихи аxдоди rадими халrи тоxик буд, сарварb мекард. Дар соли 329 Спитаман бо rувв

Инrирози империяи Искандари Маrдунb ва оrибати футу[оти маrдуни[о
Искандар Бобулро пойтахти давлати нави худ rарор дод ва асосан [амон усули мамлакатдории давраи {ахоманиши[оро нига[ дошта, бо тамоми [астиаш барои ба даст овардани ягонагии давлат саъй намуд. Аз с

ОСИЁИ МИЁНА ДАР {АЙЪАТИ ДАВЛАТИ СЕЛЕВКИЁН
Яке аз сарлашкарони Искандари Маrдунb - Селевк соли 312 пеш аз милод дар Бобулистон ба сифати сатрап мавrеъ ёфт. Минбаъд дар муддати нe[ сол вай тадриxан [укми худро ба Uарбу Шарr, аз xумла, ба Эро

Пайдоиш ва таърихи давра[ои аввали Порт ва Юнону Бохтар
Дар айни муборизаи байни ду бародарон (Селевки II ва Антиохи Гиеракс) барои со[иб шудан ба тахт аз давлати Селевкиён порт[о xудо шуданд, ки ба он[о Андрагор ном юноние сардорb мекард. Мувофиrи риво

Муборизаи зидди истилокории Селевкиён
Сипас, ахбори маъхаз[о моро ба да[сола[ои охири асри III пеш аз милод меоварад. Дар ин мобайн Порт давлати муrтадир гардид. Барои муста[кам кардани [окимияти худ Ашкониён баробари rувваи яроr, инчу

Равнаrи давлати Юнону Бохтар
Масо[ати давлати Юнону Бохтарро писари Евтидем Деметрий аз [исоби хоки {индустон вусъат дод. Юстин (ХII, 6,4) Деметрийро «шо[и [индувон» меномад. Страбон (ХI, II, I) мегeяд, ки {индустонро Деметрий

Давлати Юнону Бохтар
Ни[оят кам будани маъхаз[ои таърихb имкон намеди[ад, ки сохти давлатb ва xамъиятии Юнону Бохтар муфассал тавсиф карда шавад. Дар а[ди [окимони тавонотар давлат ба андозае со[иби марказият буд ва да

Давлати Порт
Агар бо сана[ои ин фасл ма[дуд нашавем ва материал[ои давраи сонитарро ба назар гирем, маълумот дар бораи сохти дохилии давлати Порт нисбат ба Юнону Бохтар бештар аст. Баъзе маълумот[ои муаллифони

Дигар но[ия[ои Осиёи Миёна
Яке аз му[имтарин но[ия[ои зироатии Осиёи Миёна – Фарuона мувофиrи маълумоти маъхаз[ои охири асри II пеш аз милод дар давраи пешина ва дар давраи Юнону Бохтар со[иби иrтисодиёти мутараrrие буд. Рос

Кeчманчиён ва Порт
Соли 138/7 ба тахти Порт Фар[оди II нишаст. Худи Фар[од [анeз хурд буд ва давлатро модараш идора мекард. Амнияти мамлакат талаб мекард, ки подшо[ дар шарr бошад. Вале кор якбора ранги дигар гирифт

Масъалаи пайдоиши йуxи[о
Xараёни воrеа дар Юнону Бохтар тамоман дигар буд. Барои фа[мидани он ва фа[мидани вазъияти умумии Осиёи Миёна ба воrеа[ое муроxиат кардан даркор, ки дар шимолу шарrи хоки Осиёи Миёна ба вуreъ омада

Страбон Помпей Трог
Аси[о Аси[о Пасиан[о (асиан[о) Асиан[о Та[ори[о Тахори[о Сакараул[о (=сакараук[о) Сараук[о (=сакарук[о) Акнун ба маъхаз[ои хитоb муроxиат мекунем. Дар он[о усуни

Амлаи rатъb ба Юнону Бохтар
Соли 206 пеш аз милод, да[[о сол rабл аз он, ки йуxи[о ба хоки Осиёи Миёна дохил шуданд, дар сар[ад[ои давлатии Юнону Бохтар аллакай урду[ои сершумори кeчманчиён меистоданд. Таназзули минбаъдаи дав

Бохтар ва Суuд
Аз тарафи йуxи[о истило шудани Бохтар боиси минбаъд пароканда ва uайримутамарказ шудани он гардид. Ваrт[ои аввал дар [ар як ша[р ва ма[ал[ои атрофи он [оким менишаст. Ин тарзи идора аз замон[ои дав

Давлати rадимии Фарuона – Даван
Дар маъхаз[ои хитоии аср[ои II–I пеш аз милод Даван ном як кишвари васеи пурсарвати серодам тасвир шудааст. Аксарияти куллии му[аrrиrон – [ам рус[о ва [ам хориxиён Даванро дар Фарuона xой меди[анд.

Халr[о ва но[ия[ои шимолb
Яке аз халr[ое, ки дар мушкилb дастгири фарuонаги[о шуд, канuуй[о буданд (талаффузи rадимиаш khan-kiah). Дар сарчашма[о Канuуй муфассал тасвир шудааст. Аз як тараф Канuуй бо Даван, яъне Фарuона, [а

Порт. Uалабаи Порт бар Рим
Иrтидори Порт дар а[ди Ме[рдоди II ни[оят афзуд. Баъд аз сари вай (соли 88/7 пеш аз милод) кори Порт аввал омад накард. Дар [амин ваrт Рим дар шарr сиёсати ни[оят таxовузкорона мебурд. {ар ду тараф

Давраи аввали давлати Кушон
Дар Осиёи Миёна ва инчунин дар но[ия[ои xануби он – то худи хоки шимолу uарби Покистон бисёр ваrт танга[ое ёфт мешаванд, ки дар он[о аз миён боло сурати марде тасвир шудаасту он мард дар сар пешона

Масъалаи хронологияи Кушон
Масъалаи хронологияи Кушон, ки олимон сад сол боз бо xeшу хурeш му[окима мекунанд, [оло [ам масъалаи дандоншикан аст. Ба назари аввал кор осон менамояд – катиба[оеро, ки дар {индустону Покистон ёфт

Забти сарзамин[о
«{окими Гуйшуан Киотсзюкю» (ба rавли П.Пелйо, ин ном дар rадим K’iəudz ‘iəu kiəp талаффуз карда мешудааст), ки дар маъхаз[ои Хитой зикр шудааст, [амон Куджула Кадфиз мебошад, ки дар

Исло[оти пулии Кадфизи II
Кадфизи II дар сиёсати пул исло[оте ба амал оварда, танга[ои тиллоро ба муомилот андохт. Одатан, чунин аrида маъмул буд, ки вазни танга[ои тиллоии Кадфизи II дар асоси меъёри вазни танга[ои римb –

Канишка ва равнаrи давлати Кушон
Маш[уртарин шо[и Кушон - Канишка мебошад. Та[лили номи вай дар илм боиси мубо[исаву мунозираи дурударозе гардид. Г.Бейли из[ори андеша кард, ки rисми аввали ин ном аз калимаи «kan» («хурд, xавон»)

Таназзули давлати Кушон. Кушониён ва Сосониён
Мувофиrи катиба[ои [индb баъди Канишка ба тахт Васишка нишаст, вале тангае бо номи e нест, танга[ое [астанд, ки дар онњо Хоэрко (аслан Хоэшко, зеро дар хатти бохтарb овози «ш» бо «р» ифода мешуд) з

Бохтари шимолb
Ба туфайли тадrиrот[ои муфассалу мунтазами археологии территорияи Осиёи Миёна, Афuонистон ва шимоли {индустон имкон шуд, ки масъалаи як навъ тамаддуни ша[рb будани империяи Кушонро пеш гузорем. Баu

Суuд, Фарuона, Чоч, Хоразм
Ша[ру манзил[ои давраи Кушониёни Суuд, Фарuона, Чоч нисбат ба ша[ру манзил[ои давраи Кушониёни Бохтари шимолb хеле камтар тадrиr шудаанд. Калонтарин ша[ри он давра Самарrанд буд. Дар Суuд

Хоxагии rишлоr. Обёрb
Тадrиrи муфассали археологии майдон[ои фарох нишон меди[ад, ки дар он давра тамоми но[ия[ои асосии Осиёи Миёна барои зироат истифода мешуданд. Дар води[о бо киштукор (асосан киштукори обb) ва чорво

Бинокорb ва [унармандb
{ангоми [африёти археологb чунин намуд[ои иморату иншоот ёфт шуданд: 1) rаср[о, 2) маъбад[о, 3) бино[ои истиrоматb, 4) корхона[о, 5) анбор[о, 6) rалъа[о, 7) иншооти обёрb ва u. Аксари ин иморату ин

Савдои дохилb ва хориxb
Ба давраи Кушониён системаи мутараrrии пулb, ни[оят гуногун будани rимати танга[о ва хеле зиёд будани шумораи он[о хос мебошад. {амаи ин далолат мекунад, ки дар мамлакат исте[соли мол ва гардиши он

Осори хаттb
Дар давраи Кушониён дар со[аи маданияти маънавии халr[ои Осиёи Миёна дигаргуни[ои xиддb рeй доданд. Ин давраи пури [одиса[ои ни[оят мураккабу аксаран мухталиф, давраи ба [ам омехтани тамоилу [одиса

Аrоиди маз[абb
Аrоиди маз[абии давраи Кушониён ни[оят печдарпеч ва муракккаб аст. Rисми асосии а[олии Осиёи Миёна мисли пештара зардуштияро мепарастид. Масалан, суuди[о бино бар номи он[о (зиёда аз 20), ки дар «М

ИСТОРИОГРАФИЯИ МАСЪАЛА{ОИ ФОРМАТСИЯИ ИXТИМОИЮ ИRТИСОДИИ UУЛОМДОРИИ ОСИЁИ МИЁНАИ RАДИМ
Нотавонии илми буржуазb, алалхусус [ангоми чун як чизи том омeхтани таърихи иxтимоию иrтисодии Осиёи Миёна ва Шарr маълум шуд. Муаррихони буржуазb барои шар[у тафсири ин масъала[о усулеро пеш гириф

Таrсимоти иxтимоb ва молумулкb
Аллакай дар охири [азораи III ва аввали [азораи II пеш аз милод дар Туркманистони xанубb таrсимоти молумулкb равшан ба назар мерасад. Дар Теппа[исор ном осори эронb, ки ба [амин давра[о тааллуr дор

Таркиби xамъияти Осиёи Миёна дар охири [азораи I пеш аз милод ва ибтидои [азораи I милодb
Дар танга[ои Юнону Бохтар ва давра[ои баъдтар ва инчунин дар танга[ои Кушониён чунин унвони юнонb ё худ шарrиэронии сардори давлат сабт гардидаанд – «волb», «шо[», «ша[аншо[». Дар як мe[ри [индb ба

Давлати Сосониён
Дар ибтидои асри III милодb дар натиxаи xанг[ои дурударози пурта[лукаи зидди рими[о ва низову хархаша[ои дохилb давлати Порт завол ёфт. Зиддияти синфии байни ашрофу uуломдор ва а[ли xамоату uуломон

Кидориён
Мадраки асосb роxеъ ба Кидориён дар ахбори маъхаз[ои зерин [астанд. Дар солномаи Бэй-ши ривоят мешавад, ки [окими йуxи[о аз [амлаи жож[о хавф бурда, дарбори худро ба ша[ри Боло кeчонд. «Пас аз ин п

Хиёниён
Соли 346/47 шо[и Сосониён Шопури II дар сар[ади шарrии давлати худ меистод, зеро ба он xо, ба rавли Аммиан Марселлин (16, 9, 4), «хиёниёну авсан[о», ки худ «еусан» мегуфтаанд, [уxум карданb будаанд

Айтолиён
Инак, дар ахбори муаррихи арман, ки ба соли 450 нисбат дорад, «кишвари [айтолиён» номбар шудааст. Егише Вардапет хабар меди[ад, ки сол[ои 453–454 Яздгурди II боз ба шо[и Кушониён дарафтоданb шуд, в

Масъалаи пайдоиши хиёниён ва [айтолиён
Нависандаи суриёнии аввали асри VI Яшу Стилат менависад, ки: «хиёниён, ки худ гунн [астанд».[594] Вале ин даъворо бечунучаро rабул кардан лозим не. Дар назари муаллифони онзамонаи uарб тамоми кeчма

Xамъияти [айтолиён
Прокопий Кесарский дар бораи «гунн[ои сафед» – [айтолиён гап зада, навишта буд, ки он[о «аз rадим» муrимb мебошанд, «ба як подшо[ итоат мекунанд» ва «давлати rонунb» доранд. Менандр аз номи [айъати

Не[зати Маздак
Дар [удуди аср[ои V–VI дар Эрони Кайrубодшо[ (сол[ои 488–531) бар зидди муносибат[ои феодалb, ки нав ташаккул меёфт, баромад[ои тавонои оммаи халr ба вуreъ омад.[655] Ба ин не[зат шахсе сардорb мек

Хоrонии турк ва нуфузи [окимияти он дар Осиёи Миёна
Дар асри VI хеле дур аз [удуди Осиёи Миёна дар Олтой зери унвони «Хоrонии турк» (сол[ои 551-744) итти[оди давлатие пайдо шуд, ки дар таърихи Осиёи Миёна роли му[им бозид. Турк[о дар сарчашма[о бо н

Турк[о ва {айтолиён
{анeз ваrте ки турк[о ба Осиёи Миёна сар медароварданд, бояд ба {айтолиён дучор меомаданд. Ваrте Хоrонии турк ба нияти тасхири Осиёи Миёна афтод, задухeрд ногузир гардид. Вазъияти {айтолиё

Низои турк[о ва Сосониён. Иrтисодиёт ва сиёсат
{амин ки давлати {айтолиён бар[ам дода шуд, байни собиr иттифоrчиён низоъ хест. Дере нагузашта алангаи низоъ боло меравад ва акнун сабаб на манмани[ои сиёсии тарафайн, балки зиддияти манфиат[ои иrт

Муносибати хоrони турк ва [окимони ма[аллb. Синтези Осиёи Миёнаву турк
Аввал[о сиёсати турк[о, ки Осиёи Миёнаро ишuол карда буданд, аз сиёсати {айтолиён фарrи казоb надошт,[693] яъне он[о ба [окимони ма[аллb андоз муrаррар карданд, сулола[ои пештара боrb монданд ва rо

Не[зати Абрeй
А[воли а[ли ме[нат ни[оят вазнин буд.[702] Ба ин муносибат маълумоти не[зати Абрeй ни[оят му[им аст. Ин маълумот аз як боби асари Абдурра[мон Му[аммади Нишопурb (асри ХI) – «Хазината-л-улум» («Хази

Маълумоти сарчашма[о дар бораи вазъияти Тахористон дар асри VI – ибтидои асри VIII
Номи «Тахористон» бори аввал дар як асари тарxумавии соли 383 зикр мешавад.[707] Маъхаз[ои хитоb ин мамлакатро «Тухоло» (Т'оu-hо-1о, Тоu-hо-1-о ё Тоu-hои-1о)[708] номидаанд. Тахористон но[

Таърихи сиёсb
Мо дар боло наrл карда будем, ки дар а[ди Туншаху (вафоташ соли 630) хоrонии uарбии турк Тахористонро забт намуд. Сюан-сзан, ки андаке баъди ин воrеа[о ба ин xой[о омадааст, волии турк[оро дид.[733

Обёрb. Хоxагии rишлоr
Аз афти кор, аксарияти мардуми Тахористон машuули зироат буд. Дар ривояти Сон Юн (ниг. ба боло) ба вуxуди обёрb ишорате [аст. Албатта, дар водb шабакаи мукаммали обёрb буд: дар но[ия[ои баландтар л

Унармандb ва тиxорат
Дар Тахористон конковb хеле ривоx дошт. Аз рeи хабари сайё[он ва маълумоти содироти ин ё он мол[756] мо медонем, ки дар ин сарзамин санг[ои rиматба[о ва аз афти кор, пеш аз [ама, лаъли маш[ури Бада

Бинокорb. Меъморb
Дар Тахористон бисёр ша[р[о, rаср[ои де[rонон ва ибодатго[[о [африёт шудаанд. {африёте, ки дар Тирмиз шуд (сол[ои 1936–1938 зери ра[барии М. Е. Массон), маълумоти аниrи равшан надод, ки дар он давр

Санъати тасвирb
Санъати рассомb дар Балаликтеппа, Аxинатеппа ва Rалъаи Кофарни[он махсусан муфассал инъикос шудааст. Дар яке аз хона[ои чоркунxаи Балаликтеппа дар сат[и девори кабудранги сиё[ча як силсила расм[о к

Айкалтарошb, кандакории чeб ва дигар намуд[ои санъат
Баъзе асар[ои санъати [айкалтарошb дар осори гуногун дучор мешаванд. Дар Аxинатеппа як силсила муxассама[ои буддоb ба даст омад. Тамоми [айкал[ои буддоb аз лой буда, аз дарун rафасаи чeбин надоранд

Тавсифоти умумb
Номи «Суuд» дар маъхаз[ои гуногунзабон дар муддати мадид дучор мешавад.[802] Му[аrrиrи маш[ур В. Томашек тахмине пеш ни[од, ки калимаи «суuд» аз калимаи умумиэроние бармеояду маънояш «рахшидан», «д

Сюан-сзан ва Хой Чао дар бораи Суuд
Сюан-сзан ба Суuд соли 629 омад. Вай менависад, ки Самокиён ё Самосзан (Самарrанд) – мулкест, ки аз шарr ба uарб тeл кашидааст. Андозаи пойтахти кишвар баробари Тирмиз будааст. Мулки Самокиён аз чо

Таърихи сиёсb
Ал[ол мадракоти кофb нест, ки таърихи сиёсии Суuд, алалхусус, таърихи сиёсии мулк[ои он тартиб дода шавад. Маъхаз[о фаrат маълумот[ои берабти ало[ида-ало[ида меди[анд. Дар ибтидои асри VII

Обёрb. Хоxагии rишлоr
Се канали асосии обёрb, ки замин[ои xануби Самарrандро шодоб мекард, дар аср[ои миёна аз Вараuсар («Сари дарuот») ном ма[алле ([озир номи ин ма[ал «Работи Хоxа») сар мешуд. В.В.Бартолд rайд карда б

Унармандb ва тиxорат
Кe[[ои атрофи Суuд пур аз маъданиёт аст. Мувофиrи маъхаз[ои хаттb, баъзеи он[о истихроx карда мешуд. Масалан, маълумоти аниr [аст, ки тилло ва навшодир истихроx мешуд.[851] Тилло на фаrат истихроx

Мустамликадории Суuдиён
Мустамликадории суuдиён дар ин давра, аз як тараф, ба [аёти тиxоратию иrтисодb ва, аз дигар тараф, ба протсесс[ои умумии иxтимоию иrтисодb ва сиёсb вобаста буд, ки дар дохили худи xамъияти суuдиён

Кашфи Rалъаи кe[и Муu ва [африёти Панxакенти rадим
Дар тадrиrи давра[ои аввали таърихи асримиёнагии Суuд кашфиёту тадrиrот[ои археологb чунон маrому а[амиятеро со[иб аст, ки зо[иран ин гуна маrому а[амияти он[о дигар дар [еx куxо ба назар намерасад

Самарrанд, Варахша ва дигар бошишго[[ои ша[рb
Маркази Суuд ша[ри Самарrанд буд. Ша[р дар димнаи Афросиёб xой дошт.[901] Вусъати димна 219га аст. Дар Афросиёб Н.И. Веселовский, В.В. Бартолд, В.Л.Вяткин [африёт гузаронидаанд. {африёте, ки А.И. Т

Бинокорb
Дар боб[ои пешина мо камубеш бисёр масъала[ои бинокориро аз назар гузарондем. Дар аввал[ои аср[ои миёна дар Суuд ва, умуман, дар тамоми Осиёи Миёна масоле[и асосии деворзанb похса ва хишт[ои калони

Санъати тасвирb
Осори санъати тасвирb аз Панxакенти rадим, Варахша ва Самарrанд падид омад. Дар Панxакент дар 60 хона расми рeи девор ёфт шуд. Ин шумораи зиёд нишон меди[ад, ки одати ороиши девор[ои хона

Айкалтарошb. Санъати мусиrb ва раrсb
Дар санъати Суuд дар баробари рассомb [айкалтарошb [ам маrоми му[им дошт. Масоле[и [айкалсозb гил, гаx ва чeб буд. Дар Панxакент [айкали азими гилb ёфт шуд. Ин [айкал замоне айвони маъбадр

Хати суuдb ва адабиёти он
Чи тавре дар боло гуфта гузаштем, хати суuдb аз хати оромb бармеояд. Дар он даврае, ки ал[ол мавриди назар аст, хати суuдb хати курсив буд. Одатан дар амалия 18-19 [арфи алифбо ба кор мерафт ва баъ

Аrоиди маз[абb
Дар бораи аrоиди маз[абии а[ли Суuд дар маъхаз[ои гуногуни суuдb, хитоb, арабb ва тоxикию форсb маълумот ба назар мерасад. Вале муrоисаи ин маълумот[о кори ни[оят душвор аст, ба ин сабаб дар бораи

Уструшан
Дар маъхаз[ои хитоb ин но[ия Сао (Саои шарrb), ё худ Су-дуй-ша-на (Suо-tuâi-şа-nâ)[959] номида шудааст. Маълумоти маъхаз[о дар бораи ин но[ия ни[оят кам аст. «Тан-шу» хабар меди[ад

Фарuона
Дар маъхаз[ои хориxb Фарuона дар аср[ои VI-VII Фейхан, Бохан, Паханна номида шудааст. Дар асоси ин транскрипсия ва номи суuдии Фарuона гуфтан мумкин аст, ки дар rадим Фарuона Фар[о]uона ё Фраuона т

СОХТИ ИXТИМОИЮ ИRТИСОДB. ТАШАККУЛИ МУНОСИБАТ{ОИ ФЕОДАЛB
Маъхаз[ои хаттb дар бораи сохти иxтимоию иrтисодии давра[ои аввали асримиёнагии Осиёи Миёна он rадар маълумоти воrеb намеди[анд, ки сохти иxтимоию иrтисодии аср[ои V–VIII Осиёи Миёнаро, алалхусус,

Арабистон дар арафаи ислом
Дар асар[ои таърихшиносb аксар ваrт аrибмондагии араб[о дар арафаи пайдоиши ислом таъкид мешавад. Ин аrида яктарафа ва нодуруст аст. Соли 1853 Ф.Энгелс навишта буд: «Дар xое, ки араб[о зиндагии муr

Пайдоиши ислом. Шикасти давлати Сосонb
Чанд сухан дар бораи пайдоиши ислом. Му[аммад пайuамбари Олло[и таоло ва яккаву ягона гардид. E аслан аз калонтарин маркази Арабистон – ша[ри Макка буд, чун дар зодго[и худ ба чизе муваффаr нашуд,

Парокандагии сиёсии Мовароунна[р дар миёна[ои асри VII
Араб[о аз [амон рeзе, ки ба Эронзамин rадам гузоштанд, uасб кардани вилоят[ои дар ин сeи Омударё воrеъгардидаи Осиёи Миёна, яъне Мовароунна[рро маrсади асосии худ rарор доданд. Чи навъе ки дар «Таъ

Ба сар[ади Осиёи Миёна расидани лашкари араб. {амла[ои нахустин ба Мовароунна[р
Мувофиrи ривоят[ои араб, лашкари ислом пас аз му[орибаи назди На[ованд (с.642) reшуни шикастхeрдаи сосониро таъrибкунон, гeё то фавти халифа Умар, яъне то соли 644 бо туркони Тахористон алоrа пайдо

Муборизаи суuдиён, тахористони[о ва дигар халr[ои Осиёи Миёна бар зидди истилогарон
Аъёну ашрофи араб фаrат пас аз он ки дар замони хилофати Абдулмалик ибни Марвон (685–705) низоъ[ои дохилии хилофатталабb бар[ам хeрда, шeриш[ои мардуми кишвар[ои тобеъ фурe нишонда шуданд, ба истил

Мудофиаи Самарrанд
Чунон ки дар боло оварда шуд, [укмрони Самарrанд подшо[и Суuд - Тархун бо араб[о сул[ кард. E дар айни ваrт e[дадор шуд, ки ба он[о хироx меди[ад. Пас аз як сол Rутайба бародараш Абдурра[монро баро

Иттифоrи Суuд, Чоч, Фарuона ва Туркон
Дар сол[ои 712–713 ба муrобили араб[о иттифоrи хоrони турк ва се давлати калони истиrлолияти худро ниго[ дошта - Суuд, Чоч ва Фарuона баромад мекард. Низоъ[ои байнихудии ашрофи Суuд ба он

А[воли халr[ои Осиёи Миёна
Араб[о дар тамоми ша[ру де[а[ои бузурги Осиёи Миёна rувва[ои [арбии худро гузошта, бо пуштибонии он[о а[олии ма[аллиро дар зери итоат ниго[ медоштанд ва молиёт xамъоварb мекарданд. {укмрон

Муборизаи суuдиён, фарuони[о ва туркон дар сол[ои 720–722
Дар таълифоти таърихшиносb го[е ба иштироки Хитой дар муборизаи зидди араб[о ишора карда мешавад. Ин тамоман дар заминаи uалат ва иштибо[ ба миён омадааст. Дар [аrиrат, чунон ки сарчашма[ои хаттb ш

Муборизаи Хатлонзамин бар зидди истилогарон
Мардуми далер ва озодихо[и Хатлон (Хаталон) ба истилогарони араб муrобилати сахт нишон доданд. Он ваrт[о Хатлон тамоми хоки гурe[и район[ои Кeлоб ва водии Вахшро дар бар мегирифт ва дигар но[ия[ои

Оrибати ба хилофати араб [амро[ карда шудани Осиёи Миёна
{ангоми ба[о додан ба а[амияти таърихии аз тарафи араб[о истило шудани Осиёи Миёна, чунон ки дар баъзе тадrиrот ба шакли пардапeшида ба назар мерасад, набояд ба ифроту тафрит ро[ дод. Дар ваrти та[

Гурe[[ои мухолиф дар хилофат
Рe[ияи душманона нисбат ба [окимияти хилофат на тан[о дар Осиёи Миёна, балки дар дигар кишвар[ои та[ти тасарруфи араб[о низ хеле пурrувват буд. Усули идораи халифа[ои араб на фаrат норизоияти оммаи

Не[зати Абeмуслим
Абeмуслим аслан аз оилаи барзгар баромада, бар тибrи баъзе маълумот, дар аввал[о uулом будааст. Абeмуслим дар наздикии бузургтарин ша[ри Хуросон – Марв rарорго[и худро таъин намуда, [амчун «як шахс

Шeриши Сумбоди Муu ва не[зати Муrаннаъ
Дар замони хилофати Аббосиён а[воли оммаи васеи халr на тан[о бе[тар нашуд, балки назар ба давраи Умави[о боз бадтар гардид. Оидоти замини иxора бештар ба шакли молb буд. Аз замин[ои лалмb нисфи [о

Rувват гирифтани ашрофи феодалии ма[аллb
Шeриш[ои пай дар пайи халr[ои Мовароунна[р, ки аз замони мавриди ис-тилои хилофат rарор гирифтани Осиёи Миёна сар карда, ба муrобили [укм-ронии араб[о давом менамуд, пас аз хобонидани шeриши Муrанн

Таъсиси давлати Сомониён
Сарсилсилаи хонадони Сомониён – Сомон аслан аз вилояти Балх ё худ атрофи Самарrанд ва ё аз Тирмиз буд.[1087] Ба тибrи маълумоте, e дини исломро rабул карда, дар шахсияти [окими Хуросон Асад ибни Аб

Сохти давлатb ва ташкили дастго[и идораи он
Асосгузори давлати Сомониён Исмоили Сомонb ба хубb медонист, ки таъмин кардани истиrлолияти Мовароунна[р ва аз хилофати Араб озодона нашъунамо ёфтани вай фаrат [амон ваrт мумкин мешавад, ки дар ин

Низоъ[ои байнихудии феодалb ва суст шудани давлати Сомониён. Истилои Rарохониён
Баъд аз вафоти Исмоили Сомонb (с.907), дар аввал[ои салтанати А[мад ибни Исмоил (907-914) якбора дар якчанд вилоят[о исён сар зад. {окимони Самарrанд, Рай ва Систон шeриш бардоштанд. Пас аз хобонид

Хоxагии rишлоr
Аксари а[ли ме[нат машuули зироат ва чорводорb буд. Зироати обb дар Осиёи Миёна ва дар Хуросон ба uояти равнаr расид, шабакаи пурвусъати ан[ору канал[о ва иншооти мураккаби обёрb самараи зироатро н

Исте[соли маъдан ва кe[корb
Исте[соли маъдан низ хеле равнаr гирифт. Дар Фарuона о[ан, rалъагb, нуrра, симоб, мис, сурб ва, инчунин мум, сангпахта, фирeза, навшодир ва u. исте[сол мекарданд; аз Rарамазор, аз rарибии Хуxанд ну

Исте[соли шиша ва сафололот
{ангоми тадrиrи ша[ру де[оти асримиёнагb бевосита дар болои хок ва [ангоми [африёти археологb дар маuзи rабат[ои археологb, андаруни вайронаи бинову хона[о, чуrури[ои ахлотпартоb ва u. бисёр шишаи

Дигар намуд[ои касбу [унар
Дигар намуд[ои касбу [унар ва ма[сулоти он[оро, ба мисли шишагарb ё кулолb, ин rадар муфассал тавсиф кардан аз имкон берун аст. Дар ин [олат мо асосан ба маъхаз[ои хаттb истинод карда метавонем. Ма

Бинокорb ва меъморb
Дар маъхаз[ои хаттb хабар дода мешавад, ки дар аср[ои IХ-Х бисёр бинову иморат[о сохта шуда буд, вале аз он[о хеле кам то ба рeз[ои мо омада расидаанд.[1123] Бисёр кeшку rаср[о, сарою дeко

Тиxорат ва муомилоти пул
Калонтарин ша[р[ои Осиёи Миёна дар аср[ои IХ–Х марказ[ои тиxорати дохили вилоят[о, байни вилоят[о ва баъзеи он[о маркази тиxорати байни мамлакат[о буданд. Вале тиxорат на фаrат дар ин гуна марказ[о

Бухоро – маркази давлати Сомониён
Асри VIII барои а[олии ша[р[ои Мовароунна[р асри бени[оят вазнин буд. Наршахb дар «Таърихи Бухоро» навиштааст, ки араб[о соли 709 Бухороро ишuол карда, на фаrат нисфи [авлии [ар як а[олии ша[рро ка

Созмони инъомоти феодалb ва заминдории шартb
Асри Х давраи феодализми мутараrrb мебошад. Давлати Сомониён давлати феодалие буд, ки манфиати заминдорону тоxирони калонро дастгирb менамуд. Ана ба [амин сабаб зикри равнаrи хоxагb, ривоxи зироат,

Рентаи феодалb, [аёти де[rонон ва не[зат[ои халrb
Дар а[ди То[ириён ва Сомониён «тамuазании» де[rонон, ки он[оро то ба дараxаи uулом паст мекард, rатъ гардид ва зотан ба rатъи ин одати бера[монаву пурозор исёни Муrаннаъ дар Мовароунна[р (ки дар бо

Анxоми ташаккули халrи тоxик
Дар [амон даврае, ки [окимият дар Мовароунна[ру Хуросон дар дасти Сомониён буд, ташаккули халrи тоxик анxом ёфт. Дар шароити нави истиrлоли давлатb бисёр анъана[ои мадании пештара боз таxдид гардид

Тараrrиёти адабиёти бадеb
Вазъияти сиёсии Осиёи Миёна [анeз дар ибтидои асри IХ барои тараrrии адабиёти нави китобии тоxик, ки бар асоси эxодиёти да[анакии халr rарор гирифта буд, шароити мусоид фаро[ам овард, вале ин шарои

Илму фан
Комёби[ои илму фанни давраи сомонb камтар аз муваффаrият[ои адабиёти нафиса набуд. Аммо фарr дар ин буд, ки асар[ои илмb мисли пештара аксаран ба забони арабb таълиф меёфтанд. Забони арабb дар байн

Муборизаи бесамари Абeибро[ими Мунтасир барои аз нав барrарор намудани [окимияти Сомониён
Дар сол[ои аввали асри ХI, пас аз забт кардани Мовароунна[р ба Rарохони[о лозим омад ба муrобили амалиёти бародари Абдулмалик Абeибро[им Исмоил ибни Нe[, ки дар му[ориба[ои зидди Rарохониён бо номи

Халrи тоxик дар давраи салтанати Uазнавиён
Давраи [амчун як маркази сиёсb сар бардоштани Uазнин [анeз аз аввал[ои нимаи дувуми асри Х сар мешавад.[1196] Дар сарчашма[ои таърихb Сабуктегин [амчун асосгузори сулолаи Uазнавиён дар аср

Салxуrи[о ва суrути давлати Uазнавиён
Як гурe[ амалдорони олимаrоми дарбори uазнавb бо сардории [оxиб ба васияти султон Ма[муд амал намуда, писари хурди e - Му[аммадро ба тахт нишонданд. Вале писари бузурги вай - Масъуд аз ин [ол бохаб

Давлати Uури[о
Дар аср[ои миёна кишвари кe[истониеро, ки дар сарга[и {арируд воrеъ гардида, аз {ирот то Бомиён ва [удуди Кобулу Uазна вусъат дошт, «мамлакати Uур» меномиданд. Ин мамлакат аз тараф[ои uарб, шимол в

Салxуrи[о ва Низомулмулк
Xанги Дандонаrон, ки дар соли 1040 сурат гирифта, таrдири давлати Uазнавиёнро [ал карда буд, боиси тамоман ба Хуросон со[иб шудани Салxуrиён гардид.[1209] Туuралбеки Салxуrb (1040–1063) па

Не[зати исмоилия
Не[зати исмоили[о [1212] таrрибан муддати чорсад сол дар таърихи Осиёи Миёна ва Эрон роли калоне бозb кард. Ф.Энгелс навишта буд: «Оппозитсияи револютсионb нисбат ба феодализм дар тамоми давраи аср

Rарохониён
Таърихи Осиёи Миёнаи а[ди Rарохониён [анeз ба дараxаи кофb омeхта нашудааст. Манбаъ[ои хаттb доир ба xараёни вуrуоти сиёсb ва низоми дохилии давлати Rарохониён фаrат маълумоти xузъb меди[анд. Муарр

Rарохониён ва rарахитои[о
Дар аввали чоряки дувуми асри ХII мардуми сершумори кидонb {афтрудро бо ша[ри Баласоuун ишuол намуда, империяи бузурги худро, ки то шимоли шарrии дарёи Енисей рафта мерасид, таъсис карданд. Сипас,

Хоразм ва давлати Салxуrb
Uалабаи Rарахитои[о дар соли 1141 Салxуrиёнро хеле заиф гардонид. Дигар аз воrеа[ои rобили диrrате, ки дар ин давра ба амал омада, яке аз омил[ои рe ба суrут ни[одани давлати салxуrb гарди

Иrтаъ ва заминдории шартb дар аср[ои ХI–ХII
Дар аср[ои ХI–ХII иrтаъ ва иrтаъдорb, яъне ба тариrи хизматона инъом карда шудани замин[ои кишт хеле ривоx ёфт, вале ин усул барои давлат[ои Uазнавиён, Rарохониён, Салxуrиён ва Хоразмшо[иён якранг

Моликияти замин ва де[rонон
Яке аз протсесс[ои хоси иxтимоии давраи мавриди та[rиr таuйир ёфтани [айъати заминдорони калон ва, [атто миёна мебошад. То истилои араб со[ибони асосии замин де[rонон буданд. Вале пас аз истилои ар

Ша[р[ои Осиёи Миёна дар аср[ои ХI–ХII
Тараrrиёти босуръати ша[р[о, исте[солоти молb ва тиxорати пулb аз му[имтарин аломат[ои давраест, ки мо ба та[rиrи он пардохтаем. Ша[р[ои Осиёи Миёна калонтар ва а[олии он[о зиёдтар мегарди

Касбу [унар дар аср[ои ХI–ХII
Маркази асосии касбу [унар ва тиxорат ша[р буд. Касбу [унари ша[рии онваrта аксаран ба тавассути маълумот ва мадрак[ои бостоншиносb омeхта шудааст. Бостоншиносон, беш аз [ама, доир ба тавлиди масну

Муомилоти пул
Тараrrиёти rувва[ои исте[солкунанда, беш аз пеш xудо шудани касбу [унар аз хоxагии rишлоr, инкишофи минбаъдаи исте[солоти молb, алоrаи наздик бо rабила[ои бодиянишин боиси ривоxи доду гирифт дар до

Бинокорb, меъморb ва [унари амалb
Аз аср[ои ХI–ХII ва ибтидои асри ХIII миrдори зиёди осори меъмории мe[ташам то замони мо омада расидааст. Ин албатта, бесабаб нест. Агар теъдоди ин бино[ои таърихb бо маълумоти роxеъ ба сохтмони rа

Илму адаби тоxик дар асри ХI– аввали асри ХIII
Таuйироти сиёсии охир[ои асри Х, яъне аз байн рафтани давлати сомонb, ба Мовароунна[р со[иб шудани Rарохони[о ва ба дасти Uазнавиён гузаштани Хуросон ба [аёти фаннb ва адабии халrи тоxик таъсир нак

Па[н шудани тасаввуф ва ро[ ёфтани он ба адабиёти форсу тоxик
Яке аз му[имтарин хусусият[ои ин давра ба адабиёт ро[ ёфтани uоя[ои тасаввуф мебошад. «Тасаввуф», ки дар адабиёти илмии ба забон[ои аврупоb бо номи «суфизм» маълум аст, xараён ва назария[ои идеолог

Уxуми eрдуи Чингизхон ба Осиёи Миёна
Давлати хоразмшо[b дар сол[ои бистуми асри ХIII боз [ам бештар сабзида, uайр аз Хоразм ва Мовароунна[р Афuонистони кунунb ва rисмати бузурги Эронро низ дар бар мегирифт. Вале xанбаи марказият ёфтан

Мудофиаи rа[рамононаи Хуxанд. Темурмалик
Он rисмати лашкари муuул, ки барои забт кардани Хуxанд фиристода шуда буд, агарчи муддати зиёде ин ша[ри rадими тоxиконро ба му[осира гирифт, вале дар ишuоли он муваффаrияте ба даст оварда натавони

Футу[оти минбаъдаи Чингизхон дар Осиёи Миёна
Истилогарони муuул а[олии зиндамондаи Бухоро, Самарrанд ва Хуxандро ба азобу уrубат[ои да[шатангезе гирифтор намуда, пас аз андак таваrrуф ба тарафи дашти Rаршb ва Тирмиз [аракат карданд. Он[о ша[р

Аёти хоxагb пас аз истилои муuул
Чингизхон давлати бузурги императории ташкилкардаашро дар байни писарони худ таrсим намуд. Писари калони e - Xуxb [анeз дар соли 1207 ба идора кардани «халr[ои xангалнишин» e[дадор гардида

Шeриши Ма[муди Торобb
Аз сол[ои 30-юми асри ХIII дар байни а[олии во[а[ои зироатb ва пешаварони ша[р xунбиши зидди золимони аxнабb ва ма[аллb шурeъ гардид. Ин xунбиш махсусан дар Бухоро пурrувват шуд ва дар соли 1238 шe

Мангуrоон ва [окими тоxир - Масъудбек
Аз истилои Осиёи Миёна ва Эрон дере нагузашта дар байни хон[о ва ашрофи муuул нисбат ба а[олии муrимии но[ия[ои забтшуда ду тамоюл ба таври равшан падидор гардид. Асос[ои иxтимоии ин тамоюлот аз та

Исло[оти пулии Масъудбек. Rисман барrарор шудани [аёти ша[р ва тиxорат
Дар ибтидои сол[ои 70-уми асри ХIII Масъудбек му[имтарин исло[оти пулb ба амал овард.[1307] Ин аз uалабаи нави хеле xиддb ва пайдарпаи тамоюли дувум гуво[b медод. Исло[от соли 1271 эълон шуда, асос

Осиёи Миёна дар нимаи аввали асри ХIV
Кабакхон аввалин [укмрони муuул аст, ки умеди худро тамоман ба Мовароунна[р алоrаманд намуд. Худи e аслан бутпараст буда, дини исломро rабул накарда буд, вале бо уламои ислом доир ба мавзeъ[ои динb

Категория[ои моликияти замин. Суюрuол
Муносибати иxтимоию иrтисодии замони муuул[о, таъсири истило ва фармонфармоии он[о ба созмон[ои гуногуни иxтимоию иrтисодии давлати [улокуи[о [аматарафа омeхта шудааст.[1319] Албатта, мушо[ида ва х

Категория[ои де[rонон. Масъалаи сохти крепостноb. Uуломb
Де[rонон дар замони муuул[о, мисли пештара ва давра[ои баъдина, гуногунтаркиб буданд. Гурe[е аз он[о дорои имтиёз ва моликияти хусусb буда, ба давлат назар ба дигарон камтар андоз мепардохтанд (зо[

А[воли пешаварон
Сиёсати ба rайди асорат даровардани а[олb, ки муuул[о xорb мекарданд, махсусан дар муносибати он[о бо пешаварон возе[у равшан зо[ир мегардад. Дар ин бобат ша[одати яке аз маъхаз[о хеле xолиб аст. Т

Меъморb. Касб[ои амалb. Санъат
Вусъати фаъолияти бинокорb, ки дар миёна[ои асри ХIII ва алалхусус, асри ХIV ба вуreъ пайваст, ба [олати муrаррарb даромадан ва, сипас, нисбатан боло рафтани [аёти ша[р ва умуман хоxагии мамлакатро

Илму адаби тоxик дар асри ХIII – миёна[ои асри ХIV
Аз тарафи eрду[ои Чингизхон истило шудани Осиёи Миёна ба тараrrиёти фан ва адабиёт зарбаи калоне расонид. Дар асри ХIII ва авоили асри ХIV адабиёт махсусан дар Осиёи Саuир, xануби Эрон ва {индустон

Темур ва аввалин rадам[ои e дар ро[и ба даст овардани [окимият
Хон[ои муuул батадриx дини исломро rабул карда, ба атрофи худ намояндагони уламо ва тоxиронро xамъ намуда, сиёсати марказият додани [окимияти [омиро пеш гирифтанд. Чунин рафтори он[о норизогии пешв

Xунбиши сарбадорон
Дар [амин гуна як ваrти навмедb ва ла[заи мураккаб мардуми за[маткаш ташаббуси мудофиаи ша[рро ба дасти худ гирифтанд.[1333] {ангоме ки а[олии Самарrанд ба масxиди xомеъ омаданд, Мавлонозода ном як

Ба сари [окимияти Мовароунна[р омадани Темур ва футу[оти минбаъдаи e
Пас аз забт шудани Самарrанд муносибати байни амир {усайн ва Темур вайрон гардид. Темур дар ваrти [укмронии амир {усайн [окими Ша[рисабз ва Rаршb буда, ба муrобили муттафиrи собиrи худ ба таври мах

Муборизаи сулолавии Темуриён
Пас аз марги Темур давлати бузурги императории ташкилкардаи e аз по афтода, Мовароунна[р ба са[наи мубориза[ои хунини сулолавb табдил ёфт. Темур [анeз дар ваrти [аёти худ давлатро дар байни фарзанд

Укмронии Улуuбек
Ваrте ки Шо[рух писари понзда[солаи худ - Улуuбекро [укмрони Самарrанд таъин кард, зимоми [окимият амалан дар дасти сипа[солори номдор, [амразми Темур амир Шо[малик буд. Аз ваrти ба тахт нишастани

Rатли Улуuбек. Низоъ[ои феодалb
Улуuбек пас аз вафоти Шо[рух (1447) муддате чанд ша[ри пойтахтии {иротро xои истиrомати худ rарор дод. Вале дар [амин ваrт eзбекони бодиянишин ба Самарrанд [уxум карда, ша[рро ба му[осира гирифтанд

Вазъи умумии хоxагb ва истисмори де[rонон
Дар замони Темуриён вазъияти хоxагии rишлоr назар ба замони муuул[о хеле бе[тар гардид. Xанг[ои Темур харобиовар буданд, e мардуми бисёреро нобуд сохт, хусусан дар ша[ру rишлоr[ои муrобилатнишондод

Категория[ои моликияти феодалон ба замин. Суюрuол дар асри ХV
Замин ва об аз рeи [уrуrи моликият ба [амон категория[ое, ки собиrан вуxуд доштанд, таrсим мешуд. Мо дар боло милк[ои де[rононро хотиррасон намудем. Дар давоми асри ХV захираи замин[ои ваrф, хусуса

Тиxорат
Падидаи аз [ама шоёни таваxxe[и [аёти иrтисодии асри ХV дараxаи баланди тараrrиёти касбу [унар ва тиxорати пулии дохилb буд. Чb навъе ки аз та[rиrи rиёсии мадрак[ои сиккашиносии аср[ои IХ-ХVIII маъ

Ша[р ва касбу [унар
Ма[з дар асри ХV ва ибтидои асри ХVI ба болотарин [адди тараrrиёти худ расидани муносибат[ои моливу пулb як [одисаи xудогона ва мунфарид набуд. Вай [амон мавrеи дар [аёти ша[р[ои онваrтаи Осиёи Миё

Бинокорb ва меъморb
Аз асри ХV ба замони мо миrдори зиёди ёдгори[ои мe[ташами меъморb боrb мондааст, вале ин фаrат як rисмати камест аз он чи ки дар он даврони таърих ба вуxуд омада буд. Темур ва Темуриён сохтмони бин

Санъати наrrошb ва миниётур
Чунон ки манбаъ[ои хаттb ша[одат меди[анд, иморат[ои бошукe[, алалхусус, rаср[ои Темур ва Темуриён аксаран бо тасвир[ои тамоми рeи девор[о зинат меёфтанд. Сюжети он[оро манзара[ои xангу му[осираи ш

Илму адаб дар нимаи дувуми аср[ои ХIV-ХV
Яке аз олимони маъруфи замони Темур, ки бор[о дар мубо[иса[ои илмии дарбори e ширкат намудааст, Саъдуддин Масъуд ибни Умари Тафтозонb (1332-1389) мебошад. Саъдуддини Тафтозонb то охири умри

Сиёсати дохилии Шайбонихон
Дар охир[ои асри ХV ва ибтидои асри ХVI eзбек[ои бодянишин бо сардории Му[аммад Шайбонихон Мовароунна[ри марказb ва андаке баъдтар тамоми rисмати боrимондаи давлати Темуриёнро забт намуданд. Давлат

Муборизаи байни Шайбониён ва Бобур
Дар сарзамини па[новари давлати Шайбониён чанд сол сул[у осоиш [укмфармо гардид ва ба ин восита [аёти хоxагии мамлакат rадре рe ба бе[будb ни[од. Вале дар соли 1510 якбора аз ду самт – [ам аз шимол

Осиёи Миёна дар нимаи аввали асри ХVI
Дере нагузашта Шайбониён [амаи вилоят[ои Осиёи Миёна: Тошканд, Фарuона, {исор ва u.-ро аз сари нав ба зери тасарруфи худ гирифтанд. Вале сарзамини Осиёи Миёна тамоман ба харобb рe ни[ода буд. {уxум

Моликият ва истифодаи замин
Дар асри ХVI замин аз рeи [уrуrи моликият, мисли пештара, ба 5 категория таrсим мешуд. Истилокори[ои Шайбониён дар ин xи[ат ягон дигаргунии xиддие ба миён наовард. Бо вуxуди ин, баъзе [одисот ва та

Касбу [унар, тиxорати дохилb ва муомилоти пулb
Дар адабиёти илмb доир ба вазъияти исте[солоти [унармандии Осиёи Миёнаи асри ХVI ду фикри ба [ам мухолиф баён ёфтааст: баъзе муаллифон чунин мепиндоранд, ки касбу [унар пас аз истилои Шайбониён рe

Тиxорати хориxb. Муносибат[ои дипломатb
Устувор гардидани муносибат[ои иrтисодb ва дипломатb бо Россия омили тараrrиёти таърихии Осиёи Миёна дар асри ХVI буд[1450]. Ин бештар аз [ама дар нимаи дувуми аср, ки рафтуомади сафирони рус ба Ос

МАСЪАЛАИ ЭТНОГЕНЕЗИ ХАЛRИ EЗБЕК
Масъалаи этногенези халrи eзбек фаrат дар илми таърихнигории марксистии советb аввалин бор бар асоси илмb гузошта шуд. Дар асар[ои шарrшиносони тоинrилобии рус ва [амчунин хориxb нуrтаи назаре [укм

Бинокорb ва меъморb
Дар асри ХVI бинокорb хеле авx гирифт. Хусусан, сохтмони бино[ои маъмурb, хоxагb ва маданию маишb вусъати зиёде пайдо намуд, ки ин яке аз xи[ат[ои хоси ин давра ба шумор меравад. Дар бисёр ша[р[о в

Адабиёти бадеb ва таърихнигории тоxик дар асри ХVI
Чи навъе ки дар боло rайд карда шуд, адабиёт ва фан, ки дар замони [укмронии Улуuбек хеле пеш рафта буд, ба зудb пас аз марги e дар натиxаи таъсири иртиxопарастонаи рe[ониёни ислом ва дарвешон ба [

Низоъ[ои байнихудии феодалон дар асри ХVII
Хони Шайбониён - Абдуллохони II соли 1598 вафот кард ва ба xои e писараш - Абдулмeъмин ба тахт нишаст. Лекин азбаски e монанди падараш дар мамлакатдорb таxрибаи кофb надошт, гурe[[ои хусуматпарвари

Афзудани парокандагии феодалb. Сиёсати дохилии Убайдуллохон
Дар давраи [укмронии кeто[муддати Убайдуллохон (1702–1711) муборизаи байни [укумати марказb ва феодалон хеле шиддат ёфт. Убайдуллохон охирин кас аз хонадони салтанатии Xониён буд, ки дар ро[и ма[ду

Вазъи хоxагb. Даромади замин. Андоз[ои ша[р
Чунон ки аз гуфта[ои боло маълум гардид, [укумати марказb, дар воrеъ, иrтидори xиддие надошт. Xониёнро [атто расман ду пойтахт буд – Бухоро ва Балх. Дар Бухоро худи хон нишаста, дар Балх валиа[даш

Ба дасти феодалон xамъ шудани моликияти замин
Дар айни замон ба дасти феодалони калони xудогона ва шайхони бонуфуз xамъ шудани мулк ва сарват[ои замин ба вуreъ меомад. Алалхусус, амирони тоифа[ои eзбек дар а[ди салтанати Xониён ба заминдорони

Xунбиш[ои халrb
Зулму ситами тоrатшикан ва истисмори бера[монаи феодалb, xанг[ои дохилb ва фаrру гуруснагb норозигии оммаи халrро ни[оятдараxа зиёд кард. Ин буд, ки дар ма[ал[ои гуногун дам ба дам шeру ошeб[ои хал

Касбу [унар, тиxорат, муомилоти пулb
Дар давлати Xониён шароит барои тараrrиёти касбу [унар ва тиxорати дохилию хориxb хеле номусоид буд ва ба rадри авx гирифтани низоъ[ои салтанатталабb ва xанг[ои феодалb боз [ам бадтар мешуд. Баъзе

МАДАНИЯТИ МОДДB ВА МАЪНАВB МЕЪМОРB ВА САНЪАТ
Хусусият[ои [аёти хоxагb ва иxтимоию иrтисодии аср[ои ХVII–ХVIII ба со[аи меъморb низ наrши маълуме гузошт. Нуфуз, [окимият ва сарвати табаrа[ои фавrонии тоифа[ои eзбек, алалхусус амирон торафт афз

Адабиёти бадеии тоxик ва солнома[ои таърихии асри ХVII – ибтидои асри ХVIII
Дар а[ди Xониён ду маркази адабb вуxуд дошт, ки яке Бухоро ва дигаре Балх буд. Дар ин давра адабиёти тоxик назар ба асри ХVI бештар ба тараrrb рe ни[од. Лекин дар замони Суб[онrулихон шароит ба дар

Уxуми Нодиршо[ ба Бухоро ва Хева
Дар миёна[ои асри ХVIII Осиёи Миёна, ки дар натиxаи xанг[ои дохилb пароканда ва аз хароби[ои иrтисодb хеле заиф шуда буд, ба [уxуми шо[и Эрон Нодиршо[и Афшор дучор гардид. Нодиршо[ дар му[ориба[ои

Оuози [укмронии Манuития
Соли 1747, аз кушта шудани Нодиршо[ дере нагузашта, Му[аммадра[имбb Абулфайзхонро бо ду писараш ба rатл расонид ва бо [имояти табаrаи ашроф ва рe[онb ба тахти хонии Бухоро нишаста, дар соли 1753 ба

МУБОРИЗА ДАР РО{И МУСТА{КАМ КАРДАНИ АМОРАТИ БУХОРО
Чунон ки дар боло rайд карда шуд, норизоятии оммаи халr тамоми аморати Бухороро фаро мегирифт. Дониёлбb на фаrат худсари[ои феодалонро бартараф карда натавонист, балки худаш торафт бештар мутеи куш

Аморати Бухоро дар нимаи аввали асри ХIХ
Пас аз фавти Шо[мурод писараш - амир {айдар (1800– 1826) ба тахти аморат нишаст. Вай аксарияти ваrтро ба мутолиаи асар[ои фиr[ ва муноrаша[ои бемаънии шар[у [ошия[о сарф мекард. Шояд аз [а

Давлати хонии Хerанд дар нимаи аввали асри ХIХ
Таърихи хонии Хerанд бо вуxуди ба андозаи фаровон мавxуд будани манбаъ[ои мeътамад, мадрак[ои мустанад ва хотироти сайё[он [анeз ба дараxаи кофb тадrиr нашудааст.[1559] Дар асри ХVIII Фарu

Нобудшавии а[олb ва харобии хоxагb дар натиxаи xанг[ои байни давлат[ои феодалb
Мо [ангоми баёни воrеа[ои таърихии аморати Бухоро ва хонии Rerанд бор[о xанг[ои барои Eротеппа сарзадаро ёдоварb намудем.[1562] Дар нимаи дуввуми асри ХVIII Eротеппа мулки калоне буд, ки ба [айъати

Rувва[ои исте[солкунанда
Масо[ати аморати Бухоро 180 [азор километри мураббаъро ташкил мекард.[1570] Ма[ал[ои ин сарзамин аз xи[ати xойгиршавии а[олb яксон набуданд: води[ои Зарафшон ва Rашrадарё сернуфуз ва Бухорои Шарrb

Тиxорат
Н.В.Хаников таъкид мекунад, ки Бухоро, Самарrанд ва Rаршb марказ[ои асосии тиxорати аморати Бухоро ма[суб меёфтанд.[1614] Ба радифи ин марказ[о Ша[рисабз ва дар Бухорои Шарrb {исор ва Кeлобро низ б

Заминдории феодалb. А[воли оммаи халr
Усули заминдории феодалb дар охири асри ХVIII-нимаи аввали асри ХIХ, умуман [амон тавре ки дар замон[ои гузашта буд, боrb монд.[1637] Вале бо вуxуди ин, баъзе тафовут[о дар истило[от ва сохти замин

Муборизаи синфb
А[олии ша[ри Бухоро ва но[ия[ои атрофи он бор[о ба муrобили амирони манuит шeриш бардоштанд. Ин rабил шeриш, аз xумла, дар соли 1758 барпо гардида, шeришчиён дар кeча[ои ша[р сангар[о сохта буданд.

МУНОСИБАТ{ОИ ИRТИСОДИИ БАЙНИ ОСИЁИ МИЁНА ВА РОССИЯ. ТАДRИRИ ОСИЁИ МИЁНА АЗ ТАРАФИ ОЛИМОНИ РУС
Соли 1781 мутарxим М. Бекчурин ба сифати сафири [укумати Россияи подшо[b ба Бухоро фиристода шуд. Вазифаи асосии сафорат муайян кардани имконоти инкишофи тиxорати Россияву Бухоро ва ба воситаи Росс

Тавсеаталабии Британия дар Осиёи Миёна ва раrобати Англияву Россия
Инкишофи муносибат[ои мутаrобилаи тиxоративу сиёсии байни Россия ва давлат[ои Осиёи Миёна аз ибтидои асри ХIХ бо мудохилаи rувваи севум ба мушкилот рe ни[од. Ба rадре, ки империяи Британия мавrеи х

Тадrиrи илмии давлат[ои Осиёи Миёна
Чунон ки гуфта шуд, [укуматдорони подшо[b аз натиxа[ои умумии музокироти намояндаги[ои дипломатии худ дар Бухоро, Хева ва Хerанд rонеъ нагардида буданд. Кeшиш[ои истифода бурдани робита[ои иrтисодb

Бинокорb ва меъморb
Дараxаи тараrrиёти санъати меъмории Осиёи Миёна алалхусус дар бобати сохтмони бино[ои бошукe[ дар давраи мавриди тадrиr назар ба асри гузашта хеле поин рафт. «Дар нимаи асри ХVIII бинокори[ои азими

Аёти илмb ва адабb
Дар шароите, ки мамлакат аз xи[ати иrтисодb хеле аrиб монда, нуфуз ва эътибори рe[ониёни иртиxоии ислом бе[ад пурrувват мегардид, дар бораи тараrrиёти бомуваффаrияти [аёти илмb xои [арф задан [ам н

Инкишофи минбаъдаи робита[ои тиxоратию сиёсии Россия бо давлат[ои Осиёи Миёна
Чунон ки дар боло rайд карда шуд, [укумати подшо[ии рус саъй менамуд, ки бо ро[и иrтисодb ва дипломатb мавrеи худро дар Осиёи Миёна муста[кам карда, нуфузи [укмфармои худро дар Бухоро, Хева ва Хerа

Уxуми reшун[ои подшо[b ба Осиёи Миёна
Дар соли 1864 [уxуми rатъии кeшун[ои подшо[b ба Осиёи Миёна сар шуд. Дар мо[и сентябри соли 1864 Чимкент забт гардид. Сипас reшуни подшо[b ба тарафи Тошканд [аракат кард. Дар охири мо[и апрели соли

Таъсиси генерал-губернатории Туркистон ва пешравии минбаъдаи reшун[ои подшо[b
{укумати подшо[b барои идора кардани rисмати ишuолшудаи Осиёи Миёна дар соли 1867 бо фаро гирифтани вилоят[ои Сирдарё ва {афтруд генерал-губернатории Туркистонро таъсис намуд. Дар сари он генерал-а

Муборизаи Англия ва Россия барои доираи нуфуз. Вусъати мулк[ои Россия дар Осиёи Миёна
Пешравии reшун[ои Россияи подшо[b дар Осиёи Миёна наrша[ои империяи Британияро вайрон намуд. Дар соли 1869 Англия роxеъ ба таъсиси давлати «буфер», яъне бетараф дар байни минтаrа[ои та[ти тасарруфи

Уxуми reшун[ои подшо[b ба Туркманистон
Нимаи дувуми сол[ои 70-ум ва ибтидои сол[ои 80-уми асри ХIХ давраест, ки доира[ои [укмрони Россия амалиёти худро дар rисмати uарбии Осиёи Миёна, яъне дар Туркманистон вусъат меди[анд. Дар ин иrдом

Масъалаи Помир» ва [алли он
Охирин муаммои раrобати байни Англия ва Россия дар асри ХIХ, ки дар ва[лаи аввал бояд [ал мешуд, «масъалаи Помир» буд. Кe[истони бузурги Помир ба ду rисмати асосb xудо мешуд: яке Помири Uа

А{АМИЯТИ ПРОГРЕСИВИЮ ТАЪРИХИИ БА РОССИЯ {АМРО{ ШУДАНИ ОСИЁИ МИЁНА
Дар ваrти [амро[ шудан ба Россия дар Осиёи Миёна муносибат[ои патриархалии феодалb [укмфармо буданд. Давлат[ои Осиёи Миёна аз тамоми xа[они мутамаддин rариб xудо буданд. Аз тараrrиёт бозмондани rув

Ду мар[алаи сиёсати иrтисодии [укумати мутлаrа дар Осиёи Миёна. Ро[ ёфтани муносибат[ои капиталистb
Сиёсати дар Осиёи Миёна xорикардаи [укумати мутлаrаи подшо[иро ба ду мар[ала xудо кардан мумкин аст: мар[алаи якум аз аввали футу[от то сол[ои 90-ум ва мар[алаи дувум аз замони барrарор гардидани д

А[воли косибон
Дар сол[ои аввали баъди ба Россия [амро[ шудани Осиёи Миёна косибb ба андозае ривоx ёфт. Сабаб [амин буд, ки дар Осиёи Миёна шумораи аскару афсарони армияи подшо[b хеле афзуд, барои таъмини он[о бо

ВАЗЪИЯТИ ОММАИ ХАЛR ДАР КИШВАРИ ТУРКИСТОН ВА АМОРАТИ БУХОРО
Дар натиxаи ба Россия [амро[ шудани Осиёи Миёна шакл[ои асримиёнагии хоxагb беш аз пеш вайрон гардид: дар сол[ои 80-ум нуфуси ша[р[о афзуда, нахустин корхона[ои саноатb ба вуxуд омаданд. Дар дохили

АРАКАТ{ОИ ХАЛRB ДАР ОСИЁИ МИЁНА ВА ДАР ОН{О ИШТИРОК КАРДАНИ ТОXИКОН
Дар хоки генерал-губернатории Туркистон ва [амчунин дар rаламрави аморати Бухоро муттасил шeру ошeб[ои халrb ба амал меомаданд. Дар ин [аракат[о тоxикон низ баробари дигар халr[ои Осиёи Миёна фаъол

Ошeб[ои халrb дар бекии Балxувон
Дар сол[ои 70-уми асри ХIХ дар бекии Балxувон ошeб[ои пурзeри халrb ба амал омаданд. Соли 1870 ду [азор де[rонон аз худсарию зиёд шудани миrдори хироxу закот ба шeр омада, rалъаи Балxувонро му[осир

Ошeб[о дар дигар ма[ал[ои Осиёи Миёна
Соли 1872 дар Хуxанд, соли 1873 дар Пашb ном де[аи Eротеппа ошeб[ои калон шуданду барои rатъи он[о [атто аскар даъват карданд. Соли 1875 дар Eротеппа [ам мардум сахт ошeб бардоштанд, ки сабабаш [ам

Тараrrиёти саноатии кишвари Туркистон. Сармояи банк[о
Дар охири асри ХIХ ва аввали асри ХХ капитализм дар Россияи подшо[b ба мар[алаи олb, мар[алаи империалистии тараrrиёти худ rадам ни[од. Капитализми навбаромади Россия ба иrтисодиёти кишвар

А[воли ме[наткашон
{оxати гап нест, ки [амаи ин дасиса[о ба дeши ме[наткашон бори гарон мегардид ва он[оро ба uуломони якумраи як олам судхeрон табдил медод. Миrдори rарзе, ки пахтакорон аз муассиса[ои rарзди[андаву

ВАЗЪИЯТИ АМОРАТИ БУХОРО ДАР АРАФАИ РЕВОЛЮТСИЯИ СОЛ{ОИ 1905-1907
Аморати Бухоро дар давраи аз соли 1868 то охири асри ХIХ истиrлолияти худро торафт бештар аз даст меди[ад. Дар соли 1886 дар Бухоро «Агентии сиёсии императории Россия» таъсис меёбад, ки он ба вазир

Равнаrи муомилоти тиxорат
Пас аз анxоми сохтмони ро[и о[ани Тошканд, ки Осиёи Миёнаро бо Оренбургу Москва пайваст, тиxорат хеле равнаr ёфт. Масалан, агар соли 1865 содироти Бухоро 3306 [азор сeми тилло ва воридоташ 1913 [аз

А[воли а[ли ме[нат
Дар хоxагии rишлоr ривоx ёфтани муносибат[ои пулию молb таxзияи де[rононро хеле тезонд–дар як rутб бой[ои кулак ва дар rутби дигар камбаuалон, батрак[ои безамин (мардикорон, ятимон, хизматгорон), м

Шeру ошeб[ои халrb
Авxи шeру ошeб[ои халrb дар беки[ои uарби Помир [одисаи xудогонаву мустасно набуд. Худи [амин хел [одиса[о ва дар [амин шакл дар но[ия[ои гуногуни аморати Бухоро ба амал меомаданд. Дар Бухорои шарr

РЕВОЛЮТСИЯИ СОЛ{ОИ 1905-1907 ВА ИШТИРОКИ МЕ{НАТКАШОНИ ТОXИК ДАР ОН
В.И.Ленин навишта буд: «Капитализми xа[онb ва [аракати рус дар соли 1905 Осиёро тамоман бедор карданд. Сад[о миллион а[олие, ки дар бе[аракатии асримиёнагb хорузор ва ва[шb гаштааст, ба [аёти нав в

Ривоxи минбаъдаи [одиса[ои револютсионb
Дар ин давра газетаи «Самарrанд», ки ба он болшевикони дар боло номбурда М.В.Морозов ва П.В.Позняков (сонитар М.В.Морозов ба Тошканд кeчида омад) ро[барb мекарданд, тарuиботу ташвиrоти револютсиони

Вазъияти кишвари Туркистон ва аморати Бухоро баъд аз револютсияи сол[ои 1905–1907 ва то Xанги якуми xа[онb
Ба [укуматдорони подшо[b муяссар гардид, ки муваrrатан uолиб омада, аввалин револютсияи русро буub кунанд. Аммо он[о зиддият[ои оштинопазиреро, ки пояи империяи калони подшо[иро суст мекарданд, [еx

Авx гирифтани фаъолияти миллатчиёни буржуазb
Робитаи миллатчиёни буржуазии Туркистону Туркия [анeз дар охири асри ХIХ сар шуда буд (дар ин кор миллатчиёни тотор [ам са[м гузоштаанд), яъне дар [амон даврае сар шуда буд, ки панисломия ва пантур

Таъсири харобиовари xанги соли 1914 ба иrтисодиёти Россия
Дар соли 1914 Xанги якуми империалистии xа[онb сар зад. Азобу кулфати xанг, талафоти бисёри одамон, белаёrатии [айъати фармонди[ии [укумати подшо[b ва хиёнаткори[ои бевоситаи [укуматдорони намоёнта

Саршавb ва xараёни шeриш
Ошeб[ои аввалин дар ша[ри Хуxанд сар шуданд. Аз рeи таrсимот мувофиrи вилоят ва уезд[ои кишвари Туркистон уезди Хуxанд бояд 9 [азор мардикор медод. Ба мардикоргирb 4(17) июли соли 1916 бояд шурeъ м

РЕВОЛЮТСИЯИ БУРЖУАЗB-ДЕМОКРАТИИ ФЕВРАЛИ 1917 ВА А{АМИЯТИ ОН ДАР {АЁТИ ХАЛRИ ТОXИК
Xанги якуми xа[онb, ки оrибат ва ифодаи бe[рони умумии капитализм ба шумор мерафт, ин бe[ронро тезутунд гардонда империализми xа[ониро суст намуд. Коргарон ва солдат[о 27 феврали (12 марти) соли 19

Маорифпарварb дар нимаи дувуми асри ХIХ – ибтидои асри ХХ
Ба Россия [амро[ шудани Осиёи Миёна ба равнаrи маданияту санъату адабиёт объективона мусоидат кард. Олимони тараrrипарвари Россия дар бобати тадrиrи иrтисодиёт, этнография, таърих, забон, адабиёт,

Фаъолияти адибони пешrадами тоxик
Дар ибтидои асри ХХ фаъолияти баъзе адибони пешrадами тоxик басо вусъат ёфт. {айрат, Са[бо, Асирb, Айнb ва баъзе дигарон аз xумлаи он адибон буданд. Шиносоb бо адабиёти рус ба эxодиёти он[о таъсири

Сарчашма[о
Абдурраззоrи Самаркандb. - Notice de l’ourage persaё1ёёn qui a pour tite Matla-assaadein ou-madjma albahrein I) Матлаъ-ус-саъдайн ва маxмаъ-ул-ба[райн et qui continent Lhistore des de

РEЙХАТИ ИХТИСОРА{О
АДД — Автореферат докторской диссертации АКД — Автореферат кандидатской диссертации АПТ — «Архитектурные памятники Туркмении». Ашхабад Ар. СССР — «Архитектура СССР»,

ФЕ{РИСТИ АШХОС
Абаев В.И.- 56, 59, 62 Аббоси 1- 551, 552 Аббосиён - 323, 324, 325, 329, 411 Аббот – Д.- 613 Абулазизхон - 553, 567, 568, 569 Абдуламин - 551

Хотите получать на электронную почту самые свежие новости?
Education Insider Sample
Подпишитесь на Нашу рассылку
Наша политика приватности обеспечивает 100% безопасность и анонимность Ваших E-Mail
Реклама
Соответствующий теме материал
  • Похожее
  • Популярное
  • Облако тегов
  • Здесь
  • Временно
  • Пусто
Теги